Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τεχνολογία και Υγεία

Μαϊμού οδηγεί ρομποτικό αναπηρικό καροτσάκι μόνο με τη σκέψη (χάρη σε εγκεφαλικό εμφύτευμα)



Πανεπιστήμιο Ντιούκ/ΗΠΑ

Ερευνητές δημιούργησαν μια ηλεκτρονική συσκευή (διεπαφή) εγκεφάλου-μηχανής, που επιτρέπει σε μια μαϊμού να ελέγχει με το νου της τις κινήσεις ενός ρομποτικού αναπηρικού αμαξίδιου. Τέτοιες συσκευές προορίζονται να χρησιμοποιηθούν σε λίγα χρόνια από ανθρώπους με σοβαρή παράλυση ή άλλη ασθένεια, όπως η νόσος Λου Γκέριγκ, που προκαλεί κινητικά προβλήματα.

Αυτά τα ασύρματα εγκεφαλικά εμφυτεύματα, που επιτρέπουν την επικοινωνία νου-μηχανής, είχαν έως τώρα δοκιμαστεί σε πιθήκους, που είχαν καταφέρει να κινούν τεχνητά άκρα με το νου.

Η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον πρωτοπόρο καθηγητή Μιγκουέλ Νικολέλις του Πανεπιστημίου Ντιουκ της Β.Καρολίνα των ΗΠΑ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Scientific Reports", εμφύτευσαν δύο τέτοιες συσκευές σε δύο ρέζους μακάκους.

Σε πρώτη φάση το εμφύτευμα επέτρεψε να γίνει ασύρματη καταγραφή και αποκωδικοποίηση της δραστηριότητας των νευρώνων που ρυθμίζουν τις κινήσεις των μαϊμούδων. Με τον τρόπο αυτό -και με τη βοήθεια των κατάλληλων υπολογιστικών αλγόριθμων- συσχετίσθηκαν τα σήματα των νευρώνων με τις αντίστοιχες κινήσεις (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι επιστήμονες «διάβαζαν» όντως τις σκέψεις των ζώων).

Στη συνέχεια, τα πειραματόζωα κάθησαν στο ρομποτικό αναπηρικό καροτσάκι και παρακολουθούσαν παθητικά ως επιβάτες, καθώς αυτό κινείτο μόνο του μέσα στο χώρο. Τελικά, οι μαϊμούδες προσπάθησαν να «πλοηγήσουν» οι ίδιες το αμαξίδιο. Το εμφύτευμα «έπιανε» τα εγκεφαλικά σήματά τους και τα μετέτρεπε σε ασύρματες εντολές για κίνηση. Ο στόχος -και το κίνητρό- των ζώων ήταν να φθάσουν στην τροφή που τους περίμενε στην άλλη μεριά του δωματίου.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το εμφύτευμα μπορούσε να «μεταφράσει» αποτελεσματικά την εγκεφαλική-νοητική δραστηριότητα των ζώων και να κατευθύνει το ρομποτικό καροτσάκι στην επιθυμητή κατεύθυνση. Με το πέρασμα μάλιστα του χρόνου και την εξάσκηση, οι μαϊμούδες βελτίωσαν πολύ την ικανότητά τους να κινούν ασύρματα (με το νου τους) το καροτσάκι.

Το 2014 ο Νικολέλις είχε παρουσιάσει έναν εξωσκελετό που ελεγχόταν από ηλεκτρικά σήματα μέσω μιας ειδικής κάσκας στο κεφάλι. Η συσκευή αυτή χρησιμοποιήθηκε στην τελετή έναρξης του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου της Βραζιλίας, επιτρέποντας σε ένα νεαρό παραπληγικό να κλωτσήσει μια μπάλα.

Η νέα τεχνολογία πάει ένα βήμα πέρα από τους εξωσκελετούς που ελέγχονται από το νου, οι οποίοι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τετραπληγικούς. Στην περίπτωσή των τελευταίων, χρειάζεται ένα αναπηρικό καροτσάκι που ελέγχεται με το νου. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία