Οι άνθρωποι που μετά τη συνταξιοδότησή τους συμμετέχουν σε κοινωνικές ομάδες, συλλόγους, ομίλους, λέσχες κ.α., είναι πιο υγιείς και έχουν αυξημένες πιθανότητες να ζήσουν περισσότερα χρόνια, σύμφωνα με μια νέα αυστραλιανή επιστημονική έρευνα. Σε όσες περισσότερες ομάδες συμμετέχει κανείς, τόσο απομακρύνεται ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου.

         Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον ψυχολόγο Νίκλας Στέφενς του Πανεπιστημίου της Κουίνσλαντ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό "British Medical Journal Open", εκτίμησαν ότι τα οφέλη από την κοινωνική ζωή των ηλικιωμένων είναι ανάλογα - αν όχι μεγαλύτερα- με την τακτική σωματική άσκηση.

         «Αν ετοιμάζεστε να βγείτε στη σύνταξη και δεν ανήκετε σε κάποια ομάδα, βρείτε αμέσως μία», συμβούλευσε ο Στέφενς. «Αν ανήκετε σε μία ή δύο, αξιοποιήστε τις στο έπακρο και, αν μπορείτε, συμμετέχετε και σε άλλες» πρόσθεσε.

         Οι ερευνητές μελέτησαν 424 άτομα λίγο πριν βγουν στη σύνταξη, τα οποία παρακολουθήθηκαν επί έξι έτη. Οι επιστήμονες συσχέτισαν τη σωματική και ψυχική υγεία των συμμετεχόντων με το πόσο κοινωνικά ενεργοί ήσαν.

         Αν ένας άνθρωπος ήταν μέλος δύο κοινωνικών ομάδων προτού πάρει σύνταξη και διατηρούσε αυτή τη συμμετοχή επί χρόνια μετά, τότε ο κίνδυνος να πεθάνει -μέσα στην εξαετία που διήρκεσε η έρευνα- ήταν 2% κατά μέσο όρο. Ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου αύξανε στο 5% αν ο άνθρωπος αυτός εγκατέλειπε στην πορεία την μία κοινωνική ομάδα και στο 12% αν παρατούσε και τις δύο ομάδες.

         Συγκριτικά, αν ένας άνθρωπος ασκείτο μία φορά την εβδομάδα προτού πάρει σύνταξη και συνέχιζε αυτή τη συνήθεια και μετά, τότε ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου του ήταν 3%, ενώ αύξανε στο 11% αν σταματούσε την άσκηση. Κάθε εγκατάλειψη κοινωνικής ομάδας μετά τη σύνταξη ισοδυναμιούσε με μια μείωση κατά 10% στην ποιότητα ζωής μετά από μια εξαετία.

         «Οι άνθρωποι επενδύουν πολλή ενέργεια και προσπάθεια στο να σχεδιάσουν τα οικονομικά τους, την ιατρική κάλυψή τους ή τη σωματική άσκησή τους, καθώς ετοιμάζονται να συνταξιοδοτηθούν. Όμως, όπως δείχνει η έρευνά μας, ο "κοινωνικός σχεδιασμός" , δηλαδή η συμμετοχή σε κοινωνικές ομάδες, είναι εξίσου σημαντικός για την υγεία και την ευτυχία μετά τη σύνταξη», δήλωσε ο Στέφενς.

         Η μελέτη αποκαλύπτει ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία σε τι είδους ομάδες συμμετέχει κανείς, είτε πρόκειται για την ενορία της εκκλησίας του, για κάποια λέσχη ανάγνωσης βιβλίων, για έναν φιλανθρωπικό σύλλογο, ακόμη και μια λέσχη χαρτοπαιξίας, αρκεί να πρόκειται για κάποια οργανωμένη ομαδική κοινωνική δραστηριότητα με πρόγραμμα. Οι επιστήμονες δεν είναι βέβαιοι γιατί αυτό ωφελεί κάποιον στην τρίτη ηλικία και του χαρίζει πρόσθετα χρόνια ζωής. Πιθανώς επειδή οι άνθρωποι ανέκαθεν ήθελαν να έχουν μια ταυτότητα, μία αίσθηση σκοπού και να ανήκουν σε μια ομάδα, έτσι ώστε η ζωή τους να έχει νόημα.