 |
|
|  |  |  |  Ξεκινά και στην Ελλάδα η παραγωγή ενός "θαυματουργού" πετρώματος
Ζεόλιθος: Καθαρίζει λίμνες, κάνει άοσμη τη λυματολάσπη και αυξάνει τη γεωργική παραγωγή
Θεσσαλονίκη (Τετ.)
Καθαρίζει λίμνες και καλλιέργειες, μειώνοντας μέχρι και κατά 92% την παρουσία κυανοβακτηρίων στο νερό και το χώμα. Με την ίδια ευκολία βοηθάει τις ... αγελάδες να παράγουν περισσότερο γάλα -έως κατά 17%- ενώ αυξάνει την παραγωγή σιτηρών και καλαμποκιού, σε ποσοστό που φτάνει στο 57%!
Τα ... χαρίσματά του δεν σταματούν, όμως, εδώ: επιτρέπει τη μείωση της χρήσης λιπασμάτων ακόμη και κατά 100% και του νερού άρδευσης σε ποσοστό που τείνει στο 70%, ενώ κάνει άοσμη τη λυματολάσπη και την κοπριά, ανοίγοντας νέους δρόμους στη διαχείριση αστικών και κτηνοτροφικών αποβλήτων.
Ακούγεται θαυματουργό και, κατά κάποιον τρόπο, είναι. Ο λόγος για το φυσικό ζεόλιθο, οι δυνατότητες του οποίου δεν σταματούν στα προαναφερθέντα, αφού μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα του πόσιμου νερού, να εξυγιάνει/οξυγονώσει υδάτινα οικοσυστήματα, να χρησιμοποιηθεί σε ιχθυοκαλλιέργειες, αποσμητικά και συμπληρώματα διατροφής, αλλά και ως υπόστρωμα θερμοκηπίων και ανθοκομικής!
Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι, σε πείραμα που έγινε προ ετών στη λίμνη Κορώνεια, διαπιστώθηκε ότι το pH του νερού, που φτάνει ως το 10,5, έγινε σχεδόν ουδέτερο μέσα σε 10 λεπτά από τη ρίψη ζεόλιθου σε αυτό, ενώ σε ύδατα της Δοϊράνης, η παρουσία του κυανοβακτηρίου "Colonial Microcystis" μειώθηκε κατά 51%, κατόπιν κατεργασίας με το πέτρωμα!
Ξεκινά -από το 2012;- η παραγωγή στην Ελλάδα
Μέχρι σήμερα, η εγχώρια ζήτηση ζεόλιθου, που υπολογίζεται σε περίπου 120.000 τόνους ετησίως, καλυπτόταν με εισαγωγές, κυρίως από την Τουρκία, αλλά και από Βουλγαρία και Ουγγαρία. Σύντομα όμως -και πιθανότατα αρχής γενομένης από το 2012- στην αγορά θα «μπει» ελληνικός ζεόλιθος, χάρη στο κοίτασμα άριστης ποιότητας, που εντοπίστηκε στην περιοχή του Ρέματος Ντρίστα στο νομό Εβρου (Πετρωτά), του οποίου η περιεκτικότητα σε ζεόλιθο κυμαίνεται μεταξύ 84% και 95%.
«Θεωρώ ότι πρόκειται για μια από τις υψηλότερες περιεκτικότητες παγκοσμίως», εξηγεί ο καθηγητής Οικονομικής Γεωλογίας και Γεωχημείας του ΑΠΘ, Ανέστης Φιλιππίδης και προσθέτει ότι, όταν οι καταναλωτές -από ιδιώτες μέχρι δήμους- αντιληφθούν τις ιδιότητες και τις δυνατότητες του πετρώματος, η ετήσια κατανάλωσή του στην Ελλάδα θα φτάσει σε τουλάχιστον 500.000 τόνους!
«Μπορείτε να φανταστείτε τι δυνατότητες θα δοθούν στους δήμους για τη διαχείριση της λυματολάσπης, στους γεωργούς για τις καλλιέργειες και στις βιομηχανικές και κτηνοτροφικές μονάδες για την κοπριά;», διερωτάται.
Μέχρι και 500 εκατ. τόνοι τα αποθέματα στο Ρέμα Ντρίστα!
Κατά τον κ.Φιλιππίδη, το κοίτασμα στο Ρέμα Ντρίστα επαρκεί «για να καλύψει την ελληνική ζήτηση για δύο γενιές», καθώς μόνο στο βάθος των πρώτων 40 μέτρων του κοιτάσματος, υπάρχουν βεβαιωμένα αποθέματα 70.000.000 τόνων και πιθανά 120.000.000 τόνων.
«Κατά τη δική μου εκτίμηση και με βάση τις πολλές ενδείξεις που έχω, το κοίτασμα συνεχίζεται αρκετά βαθύτερα και τα αποθέματά του ανέρχονται σε τουλάχιστον 500.000.000 τόνους», σημειώνει και προσθέτει ότι το κοίτασμα στον Έβρο κρατάει σταθερά το ενδιαφέρον των Γερμανών επενδυτών, οι οποίοι επιθυμούν να εισάγουν ζεόλιθο κυρίως για τη χρήση του στις γεωργικές -ιδίως θερμοκηπιακές- καλλιέργειες.
Υπενθυμίζεται ότι πριν από λίγες ημέρες υπεγράφη η σύμβαση μίσθωσης για τη δημόσια λατομική έκταση 160 στρεμμάτων του ορυκτού ζεόλιθου, μεταξύ του γενικού γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, Θύμιου Σώκου και του εκπρόσωπου της ιδιωτικής εταιρίας «GEO VET».
Επένδυση 40 εκατ. και πάνω από 100 άμεσες θέσεις εργασίας
Όπως εξήγησε ο Ιωάννης Βορδογιάννης, εκπρόσωπος της εταιρείας και εις εκ των μετόχων, μετά και την υπογραφή της μισθωτήριας σύμβασης, με τριετή ισχύ και δυνατότητα ανανέωσης έως 40 ετών, απομένει η έκδοση της άδειας εκμετάλλευσης από το αρμόδιο υπουργείο, η οποία πρέπει να ολοκληρωθεί εντός δύο μηνών, εφόσον ο σχετικός φάκελος δεν παρουσιάζει αδυναμίες.
«Αν η άδεια εκδοθεί μέσα στον Ιούνιο ή έστω μέχρι τις 15 Ιουλίου, θεωρώ ότι σε 10-12 μήνες από σήμερα θα είμαστε σε θέση να έχουμε προϊόν προς διάθεση σε όλες τις κοκκομετρίες (σ.σ. διαστάσεις)», σημείωσε και πρόσθεσε ότι το ύψος της επένδυσης ξεκινά από 22 εκατ. ευρώ (συν άλλα 6 εκατ. για τη δημιουργία ερευνητικού κέντρου στη Θράκη) και προβλέπεται να φτάσει τα επόμενα χρόνια στα 40 εκατ.
Σε ολοκληρωμένη φάση, στο έργο θα απασχολούνται άμεσα περίπου 100 εργαζόμενοι, ενώ έμμεσες θέσεις εργασίας θ΄ανοίξουν σε άλλους κλάδους, όπως πχ, οι μεταφορές, στους οποίους στόχος της εταιρίας είναι -σύμφωνα με τον κ.Βορδογιάννη- να εμπλέξει κυρίως τοπικές επιχειρήσεις και επαγγελματίες της Θράκης.
Περί τιμής
Κατά τον κ.Φιλιππίδη, πολύ βασική για την αύξηση της κατανάλωσης ζεόλιθου στην Ελλάδα είναι -πέραν της ενημέρωσης του κοινού για τις ιδιότητές του- η προσιτή τιμή διάθεσης. «Προ πενταετίας, όταν ξεκίνησαν οι εισαγωγές από Τουρκία, η τιμή του έφτανε στα 580 ευρώ/τόνο. Σήμερα, λόγω της αύξησης προσφοράς και από άλλες χώρες, έπεσε στα 300 ευρώ. Θεωρώ ότι η τιμή πρέπει να είναι όσο πιο προσιτή γίνεται», παρατήρησε, σημειώνοντας πάντως ότι τα μηχανήματα κοκκομετρίας, που η εταιρία εκμετάλλευσης του κοιτάσματος καλείται να προμηθευτεί, είναι πολύ ακριβά, αλλά απαραίτητα, καθώς αν το πέτρωμα δεν σπάσει στο σωστό μέγεθος, δεν θα αποδώσει τα ευκταία.
Ένα πέτρωμα που "σκέφτεται", αλλά ... δεν κάνει καφέ
Σύμφωνα με τον κ.Φιλιππίδη, ο ζεόλιθος είναι ένα πέτρωμα που «σκέφτεται», όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό. Με τα ανιονικά κέντρα που υπάρχουν στους μικροπόρους, μεσοπόρους και μακροπόρους του, «δεσμεύει» εκτός από κυανοβακτήρια, π.χ., επιβλαβή στοιχεία για τις καλλιέργειες και απελευθερώνει ωφέλιμα, μέσα από 12 διαφορετικές χημικές διεργασίες.
Για παράδειγμα, στην καλλιέργεια σιταριού, παρακρατά από το έδαφος το θείο, που βλάπτει το φυτό και του «δίνει» το κάλιο, που το ωφελεί, με αποτέλεσμα την αύξηση της παραγωγής.
«Μέχρι σήμερα και μετά από πολλά χρόνια ενασχόλησης με τον ζεόλιθο, δεν έχω βρει ούτε μια αρνητική ιδιότητα σε αυτό το πέτρωμα, το οποίο εξακολουθεί να με ενθουσιάζει και να με εκπλήσσει, αν και κοντεύω στη σύνταξη πια. Σε μια εκδήλωση όπου το παρουσίασα, με ρώτησε κάποιος: 'μήπως θα μας πείτε ότι μπορεί να κάνει και καφέ;'. Τού απάντησα: 'Για καφέ δεν ξέρω, αλλά στο μέλλον θεωρώ ότι θα έχει σίγουρα και κλινικές εφαρμογές (σ.σ. τους τελευταίους οκτώ μήνες γίνονται εργαστηριακές δοκιμές για κλινικές εφαρμογές)».
Γκρεμίζοντας ένα χωριό ... κατόπιν εμπειρικής παρατήρησης
Έχουν περάσει περίπου 450 χρόνια, από τότε που η ιστορία κατέγραψε ένα μαζικό γκρέμισμα στάβλων, αλλά και σπιτιών σε μια περιοχή της Θράκης («Γουρουνόρεμα»), εξαιτίας μιας εμπειρικής παρατήρησης.
Ήταν τότε, που ένας χωρικός, βλέποντας σε αφθονία ένα λευκόχρωμο πέτρωμα, αποφάσισε να φτιάξει από αυτό πλίνθους για τον στάβλο του.
Γρήγορα, ο ίδιος και οι συντοπίτες του παρατήρησαν ότι η κοπριά στον στάβλο του δεν μύριζε, αλλά κι ότι οι χοίροι που στεγάζονταν σε αυτόν ήταν παχύτεροι και πιο υγιείς.
Τότε, σε μια περιοχή από τους Μεταξάδες μέχρι τα Πετρωτά, άρχισαν να γκρεμίζουν στάβλους και οικήματα και να τα ξαναχτίζουν από το πέτρωμα αυτό -που, όπως ασφαλώς φανταστήκατε, ήταν ζεόλιθος! Από το ίδιο πέτρωμα χτίστηκαν μέχρι και εκκλησίες, εγκαινιάζοντας τη χρήση ζεόλιθου στην Ελλάδα. Σήμερα, όμως, σχεδόν μισή χιλιετηρίδα μετά, οι ιδιότητες του πετρώματος παραμένουν άγνωστες για τους περισσότερους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
