Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το κουδούνι χτυπά κάθε μέρα στα Διαβατά...

Κείμενο Πέπη Γιούλτση



Θεσσαλονίκη

   Κάθε μέρα στις 9:30 χτυπά το κουδούνι στο Κέντρο Προσωρινής Φιλοξενίας και Αιτούντων Μετεγκατάστασης στα Διαβατά. Δεν φαίνεται, ωστόσο, κάτι τέτοιο να είναι απαραίτητο, αφού τα παιδιά, ηλικίας από 6 έως 12 ετών, που διαμένουν στο κέντρο συγκεντρώνονται πολύ νωρίτερα στον χώρο, που λειτουργεί σαν ένα άτυπο σχολείο για την καθημερινή δημιουργική απασχόλησή τους. «Καλημέρα» λένε στα ελληνικά στον Νιχάντ Ιμπραχήμ, τον δάσκαλό τους, όπως τον αποκαλούν, αν και ο ίδιος λέει ότι δεν του αρέσει ιδιαίτερα η λέξη. Έπειτα πιάνουν στα χέρια τους μαρκαδόρους και τις μπογιές και αφήνουν το μυαλό τους να ταξιδέψει και τη φαντασία τους να ζωγραφίσει στο χαρτί τα όνειρά τους.

    Άλλοτε διαβάζουν βιβλία, άλλοτε τραγουδούν και χορεύουν, άλλοτε αναλαμβάνουν την καθαριότητα του χώρου και το μάζεμα των παιχνιδιών, άλλοτε βλέπουν ταινία στον προτζέκτορα, κάτι που τους αρέσει πολύ, άλλοτε παίζουν μουσικοκινητικά παιχνίδια και άλλοτε απλά συνομιλούν με τέτοιο τρόπο, ώστε να εμπεδώσουν, μέσα από ιστορίες και παραδείγματα, τις αξίες του σεβασμού, της τάξης, της ομαδικής δουλειάς, της συνεργασίας.

    «Σε κάθε περίπτωση, όμως, νιώθουν ότι κάθε μέρα έχουν κάτι να περιμένουν. Αυτό τους δίνει νόημα, τους παρέχει ένα αίσθημα ασφάλειας και αυξάνει την ψυχική τους ανθεκτικότητα για να μπορούν να αντέξουν, τόσο τον πόνο που έζησαν μέχρι σήμερα σε συνθήκες πολέμου και αναταραχής, όσο και το μεγαλύτερο πόνο που προκαλεί το γεγονός ότι δεν ξέρουν τι τους περιμένει αύριο. Η ανταπόκριση των παιδιών είναι μεγάλη. Δείχνουν ότι έχουν όρεξη, ότι ανακαλύπτουν τον κόσμο και όλο αυτό είναι πολύ συγκινητικό». Τα λόγια ανήκουν στον Νιχάντ Ιμπραχήμ, Παλαιστίνιο από τη Ναζαρέτ, ο οποίος ασκεί το επάγγελμα του εκπαιδευτικού ψυχολόγου και οικογενειακού συστημικού ψυχοθεραπευτή εδώ και χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Απέναντι στις εξελίξεις στο προσφυγικό, κινητοποιήθηκε για τη συμμετοχή του σε δημιουργικές δραστηριότητες για παιδιά, τόσο στην Ειδομένη, όσο και στο Κέντρο των Διαβατών, σε συνεργασία και με την αντιδημαρχία κοινωνικής πολιτικής του δήμου Θεσσαλονίκης, που έχει αναλάβει τον συντονισμό της διαχείρισης του ελεύθερου χρόνου των παιδιών.

    «Η αρχική ιδέα ήταν να απασχολήσουμε τα παιδιά γιατί έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο και να δημιουργήσουμε δομημένες δραστηριότητες, ώστε να δώσουμε νόημα στην καθημερινότητά τους» επισημαίνει ο κ. Ιμπραχήμ και διευκρινίζει ότι ο ίδιος, μαζί με ακόμη έξι άτομα, ειδικούς και εθελοντές, απασχολούν καθημερινά, από τη Δευτέρα έως την Παρασκευή, από τις 9:30 έως τις 12:30, περίπου 240 παιδιά που κατανέμονται σε ομάδες. Όπως λέει, για να γίνει κάτι τέτοιο δεν χρειάζονται πολλά χρήματα, αλλά λίγη φαντασία και καλή σχέση με τα ίδια τα παιδιά.

   «Οι άνθρωποι εκείνο που θέλουν είναι να νιώθουν ότι είναι σημαντικοί, ότι κάποιος νοιάζεται γι αυτούς, ότι είναι άνθρωποι και όχι ζητιάνοι. Για μένα τα προσφυγόπουλα είναι τα αφεντικά μας. Εκείνα μάς δίνουν τον ρόλο μας. Αν δεν υπήρχαν εκείνα δεν θα υπήρχε λόγος να βρισκόμαστε και εμείς εκεί» αναφέρει και υπογραμίζει ότι τα μαθήματα γίνονται στα αραβικά, τα περσικά, τα ελληνικά και τα αγγλικά. «Κάθε μέρα είναι μια γιορτή» τονίζει και δεν παραλείπει παραλείπει να επισημάνει ότι η συμμετοχή των παιδιών σε αυτές τις δραστηριότητες αυξάνει το αίσθημα του σεβασμού που αναπτύσσεται ανάμεσά τους.

   Το ενδιαφέρον, όμως, για τη δημιουργική απασχόληση των παιδιών των προσφύγων στα Διαβατά διαρκώς μεγαλώνει και όπως αναφέρει  η κοινωνική λειτουργός από το «Χαμόγελο του Παιδιού» Μαρία Σπανού, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός εθελοντών που επιθυμούν να ενεργοποιηθούν σε αυτόν τον τομέα. «Βρισκόμαστε σε διαρκή επικοινωνία με τους υπεύθυνους των κέντρων φιλοξενίας προσφύγων στα Διαβατά της Θεσσαλονίκης, το Χέρσο και τη Νέα Καβάλα του νομού Κιλκίς» σημειώνει η κ. Σπανού και γνωστοποιεί ότι σχεδιάζεται και για το Κέντρο των Διαβατών η διοργάνωση δραστηριοτήτων από εθελόντρια, η οποία διατηρεί μία σχολή κλόουν. «Κάτι αντίστοιχο έγινε την προηγούμενη εβδομάδα στο Χέρσο. Εκεί, πάνω από 300 μικρά προσφυγόπουλα, όχι απλώς έπαιξαν, αλλά συμμετείχαν σε ένα πολύωρο παιδικό πάρτι που στήθηκε σε μία σκηνή» σχολιάζει.

   Την ίδια ώρα, η αντιδημαρχία κοινωνικής πολιτικής του δήμου Θεσσαλονίκης συνεχίζει την οργάνωση της δημιουργικής απασχόλησης παιδιών και εφήβων στα Διαβατά. Ήδη, ο δήμος συγκέντρωσε και πρόσφερε καρεκλάκια, τραπεζάκια και παιχνίδια από τους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, ενώ από το Δημοτικό Βρεφοκομείο «Άγιος Στυλιανός» προσφέρθηκαν στρώματα, κουβέρτες και σκεπάσματα, παιχνίδια, ρούχα και υποδήματα.

   Παράλληλα, το Κέντρο Προσωρινής Φιλοξενίας και Αιτούντων Μετεγκατάστασης στα Διαβατά έχει δημοσιοποιήσει λίστα ειδών που είναι απαραίτητα για χρήση από παιδιά. Σε αυτήν περιλαμβάνονται σακίδια για τη συγκέντρωση των πραγμάτων των παιδιών, βιβλία για τη δημιουργία μίας βιβλιοθήκης (σε αραβικά, φαρσί, ουρντού, σε οποιαδήποτε κουρδική διάλεκτο και σε απλά αγγλικά), περιοδικά με ποικίλη θεματολογία (π.χ. φύση, χόμπι, αθλήματα, οχήματα), μπάλες (μπάσκετ, ποδοσφαίρου και βόλεϊ), μικρές εστίες ποδοσφαίρου για τη δημιουργία δύο μικρών γηπέδων, δύο κονσόλες Play Station που θα διαθέτουν σύνδεση σε τηλεοράσεις, δύο τραπέζια πινγκ πονγκ, διχτάκια και αρκετές ρακέτες και μπαλίτσες, επιτραπέζια ποδοσφαιράκια, συσκευές DVD player, ταινίες σε DVD που είναι κατάλληλες για παιδιά και έχουν υπότιτλους σε αραβικά, φαρσί, ουρντού ή κουρδικές διαλέκτους, νήματα και κουβάρια σε έντονα χρώματα για τη δημιουργία διακριτικών βραχιολιών για παιδιά, χρωματιστό χαρτί Α4 και υλικό εκμάθησης ξένων γλωσσών, κυρίως αγγλικών και γερμανικών. Επίσης, χρήσιμα είδη που ζητούνται είναι χάρτες, παγκόσμιοι ή ευρωπαϊκοί, για τους τοίχους, δύο στεγνωτήρια ρούχων, φυτά σε γλάστρες, διακοσμητικά και πόστερ για τους τοίχους.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία