Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η προληπτική καθημερινή λήψη ασπιρίνης είναι πιο ωφέλιμη για τους 50άρηδες και 60άρηδες



Πηγή Annals of Internal Medicine

  Οι άνθρωποι στα 50 ή στα 60 τους ωφελούνται αν παίρνουν μια ασπιρίνη καθημερινά, καθώς αυτή δρα προληπτικά για έμφραγμα, εγκεφαλικό ή καρκίνο του εντέρου, σύμφωνα με νέες συστάσεις μιας κυβερνητικής επιτροπής ειδικών των ΗΠΑ.

   Το μεγαλύτερο όφελος έχουν όσοι ξεκινούν την ασπιρίνη μεταξύ 50 και 60 ετών. Το όφελος είναι μικρότερο για όσους την ξεκινούν μετά τα 60 τους, ενώ είναι μεγαλύτερο όσο νωρίτερα ξεκινά κανείς, όχι όμως πριν τα 40 (ούτε μετά τα 70).

         Η νέα σύσταση αφορά άτομα 50 έως 69 ετών, άνδρες και γυναίκες, που δεν ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου για πρόκληση αιμορραγίας λόγω της προληπτικής θεραπείας με ασπιρίνη.

   Σύμφωνα με την επιτροπή (U.S. Preventive Services Task Force), με επκεφαλής την καθηγήτρια Κίρστεν Μπίμπινς-Ντομίνγκο της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σαν Φρανσίσκο, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "Annals of Internal Medicine", η λήψη μιας χαμηλής δόσης ασπιρίνης (81 μιλιγκράμ) κάθε μέρα είναι ένας φθηνός και αποτελεσματικός τρόπος να μειωθεί ο καρδιαγγειακός κίνδυνος, αλλά και ο κίνδυνος για ορισμένες μορφές καρκίνου.

         Όμως όσο οι άνθρωποι γερνάνε, τόσο αυξάνουν οι πιθανές αρνητικές επιπτώσεις της ασπιρίνης, κυρίως η πιθανότητα γαστρεντερικής ή εγκεφαλικής αιμορραγίας, με συνέπεια στο ισοζύγιο οφέλους-κόστους η πλάστιγγα σταδιακά να γέρνει σε βάρος της.

          Η Μπίμπινς-Ντομίνγκο δήλωσε ότι θα πρέπει κανείς να παίρνει ασπιρίνη καθημερινά για τουλάχιστον πέντε έως δέκα χρόνια (ανάλογα με τον άνθρωπο) για να δει οφέλη όσον αφορά την προστασία από καρκίνο του παχέος εντέρου. Για την καρδιαγγειακή προστασία (εμφράγματα και εγκεφαλικά), η δράση της ασπιρίνης είναι πιο άμεση, μέσα στην πρώτη πενταετία.

         Η ασπιρίνη εμποδίζει τη δημιουργία θρόμβων στο αίμα, κάτι επικίνδυνο ιδίως για όσους έχουν στένωση αρτηριών λόγω αθηροσκλήρωσης. Ο ρόλος της στον καρκίνο του εντέρου, από την άλλη, δεν έχει ακόμη κατανοηθεί καλά, αλλά φαίνεται πως μειώνει τη χρόνια φλεγμονή που μπορεί να ενισχύσει την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων.

         Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τους ειδικούς, προτού αρχίσουν να παίρνουν ασπιρίνη καθημερινά, όλοι πρέπει προηγουμένως να συμβουλευθούν τον γιατρό τους.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία