|
| | | |
Το "μπαλόνι σε χάπι" βοήθησε παχύσαρκους ασθενείς να χάσουν σχεδόν το 7% του βάρους τους
Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον/ Μισούρι ΗΠΑ
Ένα "μαγικό χάπι", που παρουσιάζεται ως εναλλακτική λύση στις επεμβάσεις βαριατρικής χειρουργικής, επέτρεψε σε παχύσαρκους ενήλικες να χάσουν περίπου το 7% του βάρους τους, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας νέας κλινικής δοκιμής που έγινε στις ΗΠΑ. Το χάπι δεν περιέχει κάποια θαυματουργή φαρμακευτική ουσία αλλά ένα... μπαλόνι που φουσκώνει στο στομάχι, εμποδίζοντας τον ασθενή να καταναλώνει μεγάλες ποσότητες τροφής.
"Το σύστημα με τα μπαλόνια μπορεί να βοηθήσει τους παχύσαρκους να χάσουν δυο φορές περισσότερο βάρος απ' ότι αν άλλαζαν τρόπο ζωής", εξήγησε ο Δρ. Σέλμπι Σάλιβαν, ο διευθυντής του τμήματος γαστρεντερολογίας της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Ουάσινγκτον στο Μισούρι.
Ο Σάλιβαν, που ήταν επικεφαλής της έρευνας, έκανε λόγο για "σημαντικά αποτελέσματα", δεδομένου ότι οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες δυσκολεύονταν πάρα πολύ να χάσουν βάρος μόνο με δίαιτα και γυμναστική.
Οι επιστήμονες παρουσίασαν τα αποτελέσματα τους στην Εβδομάδα Ασθενειών του Πεπτικού (DDW), το μεγαλύτερο διεθνές συνέδριο γαστρεντερολογίας, ηπατολογίας και γαστροεντερικής χειρουργικής που διεξάγεται στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας.
Παλαιότερες κλινικές δοκιμές αυτού του νέου συστήματος, που δημιουργεί το αίσθημα του κορεσμού στους ασθενείς, έδειξαν παρόμοια απώλεια βάρους. Στη δοκιμή του Δρ. Σάλιβαν μετείχαν 347 άνθρωποι με δείκτη μάζας σώματος 30-40 (ο φυσιολογικός ΔΜΣ είναι μεταξύ 18,5-25). Οι μισοί από τους εθελοντές κατανάλωσαν συνολικά τρεις κάψουλες, δηλαδή μια κάθε τρεις εβδομάδες. Το μπαλόνι που περιείχαν οι κάψουλες φούσκωσε κατόπιν με άζωτο, μέσω ενός καθετήρα.
Οι άλλοι μισοί ασθενείς κατάπιαν χάπια που δεν περιείχαν μπαλόνια.
Το σύστημα αυτό αναπτύχθηκε από την αμερικανική εταιρεία Obalon ως εναλλακτική λύση στο γαστρικό δακτύλιο ή το γαστρικό μπαλόνι γιατί δεν απαιτεί χειρουργική επέμβαση, ούτε αναισθησία.
Η θεραπεία διάρκεσε έξι μήνες. Οι ερευνητές διαπίσωσταν ότι κατά μέσο όρο οι ασθενείς που κατάπιαν τα μπαλόνια έχασαν το 6,81% του βάρους τους, έναντι του 3,59% της άλλης ομάδας. Μάλιστα οι πρώτοι είδαν να βελτιώνεται η αρτηριακή πίεσή τους και η "κακή" χοληστερόλη (LDL).
Το "μπαλόνι σε κάψουλα" δεν έχει πάρει ακόμη έγκριση στις ΗΠΑ από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) αλλά κυκλοφορεί σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο Μεξικό και τη Μέση Ανατολή.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|