|
| | | |
Θα λύσει το πρόβλημα των πασχόντων από διαβήτη τύπου 1
Έως το 2020 θα ειναι έτοιμο για χρήση το τεχνητό πάγκρεας
Κείμενο Αγγέλα Φωτοπούλου
Το τεχνητό πάγκρεας έχει πλέον δημιουργηθεί, αλλά θα χρειαστούν μερικά χρόνια ακόμη για να κυκλοφορήσει στην αγορά και να λύσει το πρόβλημα των πασχόντων από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, ο οποίος είναι γνωστός και ως νεανικός διαβήτης, επειδή εμφανίζεται συνήθως στην παιδική ή εφηβική ηλικία. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το τεχνητό πάγκρεας, που έχει δημιουργηθεί σε τρεις χώρες (ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Ισραήλ), αναμένεται να τελειοποιηθεί και να κυκλοφορήσει το 2020.
Αυτά ανέφερε ο επίκουρος καθηγητής Παθολογίας Διαβητολογίας, υπεύθυνος του Διαβητικού Κέντρου της Α΄ Προπαιδευτικής Παθολογικής Κλινικής του ΑΧΕΠΑ και πρόεδρος της Διαβητολογικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος, Τριαντάφυλλος Διδάγγελος, με αφορμή εκστρατεία ενημέρωσης για τον σακχαρώδη διαβήτη και την δυσλιπιδαιμία .
«Το τεχνητό πάγκρεας, όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, έχει δημιουργηθεί και εφαρμόζεται πειραματικά σε μερικά νοσοκομεία του εξωτερικού. Δεν είναι ευρέως διαθέσιμο. Είναι συσκευές για τη ρύθμιση του σακχάρου που είναι συνδεδεμένες με υπολογιστή και έχουν εφαρμοστεί εδώ κι έναν χρόνο στο πλαίσιο πειραματικών μελετών. Επειδή ακριβώς είναι συνδεμένες με υπολογιστή, προς το παρόν δεν είναι δυνατόν να τις φέρει συνέχεια επάνω του ο διαβητικός. Ωστόσο, το τεχνητό πάγκρεας είναι πολύ κοντά στην τελειοποίηση και αναμένεται να είναι διαθέσιμο γύρω στο 2020. Προς το παρόν, υπάρχουν και είναι διαθέσιμες νέας τεχνολογίας αντλίες ινσουλίνης, οι οποίες αποτελούν το προστάδιο του τεχνητού παγκρέατος. Οι αντλίες αυτές συνοδεύονται από αισθητήρες γλυκόζης και προβλέπουν την πτώση των τιμών του σακχάρου, προστατεύοντας έτσι τον διαβητικό ασθενή από την υπογλυκαιμία, η οποία είναι απειλητική για τη ζωή του» εξήγησε ο κ. Διδάγγελος.
Σύμφωνα με προβλέψεις, το 2030 ένας στους δέκα ενήλικες παγκοσμίως θα πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη. Ποσοστό 90% του διαβητικού πληθυσμού πάσχουν από διαβήτη τύπου 2, ο οποίος μπορεί να προληφθεί.
«Η υψηλή τιμή σακχάρου εκ των πραγμάτων σημαίνει ότι έχει κανείς διαβήτη. Από σακχαρώδη διαβήτη πάσχει το άτομο, το οποίο ύστερα από 8ωρη νηστεία, έχει σάκχαρο πάνω από 126 mg/dL σε δύο μετρήσεις. Η πρόληψη έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Το 80-90% των ανθρώπων που θα πάθουν σακχαρώδη διαβήτη είναι παχύσαρκοι. Θα πρέπει να προσέχει ο ασθενής να μην είναι παχύσαρκος και να ασκείται. Επομένως, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει κάποιος διαβητικός είναι δίαιτα και άσκηση. Μάλιστα έχει αποδειχτεί, αν με δίαιτα και άσκηση πέσει το σάκχαρο, ενδεχομένως να έχει μια μακροχρόνια ύφεση και να κάνει πολλά χρόνια να τον ξαναενοχλήσει. Το δεύτερο βήμα είναι να πάρει κάποια χάπια ή και ινσουλίνη ενδεχομένως, και το τρίτο βήμα είναι να περάσει στην ινσουλίνη» τονίζει ο κ. Διδάγγελος και επισημαίνει ότι οι άνθρωποι άνω των 40 ετών θα πρέπει να κάνουν μια φορά τον χρόνο εξετάσεις σακχάρου, προκειμένου να γίνει έγκαιρη διάγνωση ενδεχόμενου διαβήτη.
Όσο για τη διατροφή ενός διαβητικού που παίρνει φάρμακα για τη ρύθμιση του σακχάρου, ο κ. Διδάγγελος τονίζει: «Παίρνω φάρμακα δεν σημαίνει ότι μπορώ να τρώω ανεξέλεγκτα. Οι διαβητικοί πρέπει να ακολουθούν μία υγιεινή διατροφή την οποία πρέπει να ακολουθούν όλοι ανεξαρτήτως αν έχουν σακχαρώδη διαβήτη ή όχι. Και το λέω αυτό, διότι η υγιεινή διατροφή μπορεί να προλάβει τον διαβήτη, αλλά και άλλες παθήσεις, όπως ο καρκίνος, οι καρδιοπάθειες, οι αλλεργικές αντιδράσεις κ.λπ. Αυτή η διατροφή που συνιστάται σήμερα για τους διαβητικούς είναι η διατροφή που πρέπει να ακολουθούν όλοι οι άνθρωποι εκτός από τα άτομα κάτω των 2 ετών».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|