Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οι ομοφυλόφιλοι και αμφιφυλόφιλοι έχουν περισσότερα προβλήματα υγείας και εξαρτήσεις από αλκοόλ και τσιγάρο σε σχέση με τους ετεροφυλόφιλους



Πανεπιστήμιο Βάντερμπιλτ/ Τενεσί/ΗΠΑ

Οι ομοφυλόφιλοι («γκέι» και λεσβίες), καθώς και οι αμφιφυλόφιλοι («μπαϊσέξουαλ») έχουν περισσότερα προβλήματα υγείας σε σχέση, κυρίως ψυχικής, με τους ετεροφυλόφιλους («στρέιτ») άνδρες και γυναίκες, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική έρευνα.

         Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Γκίλμπερτ Γκονζάλες της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Βάντερμπιλτ του Τενεσί, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "JAMA Internal Medicine", σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 69.000 άτομα με μέση ηλικία 47 ετών, συσχετίζοντας τον σεξουαλικό προσανατολισμό καθενός με την κατάσταση της υγείας του, όπως δηλώθηκε από τους ίδιους τους συμμετέχοντες.

         Διαπιστώθηκε ότι οι ομοφυλόφιλοι «είναι πιθανότερο να αναφέρουν μειωμένη σωματική και ψυχική υγεία, μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ και συχνή χρήση τσιγάρων, πιθανώς ως συνέπεια του στρες που βιώνουν λόγω των διακρίσεων σε βάρος τους». Οι διαφορές αφορούν κυρίως την ψυχική και πολύ λιγότερο τη σωματική υγεία.

         Οι λεσβίες είναι 91% πιθανότερο να έχουν γενικότερα χειρότερη υγεία και 51% πιθανότερο να έχουν πολλαπλές χρόνιες παθήσεις σε σχέση με τις ετεροφυλόφιλες γυναίκες, ενώ για τις αμφιφυλόφιλες ο κίνδυνος είναι υπερδιπλάσιος.

         Ενώ οι «γκέι» και οι λεσβίες εμφανίζουν περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα σε σχέση με τους «στρέιτ», τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα για τους «μπαϊσέξουαλ», σύμφωνα με την έρευνα. Έτσι, ενώ το 17% των ετεροφυλόφιλων ανδρών ανέφερε τούλαχιστον μέτριας έντασης ψυχολογικό στρες, τα αντίστοιχα ποσοστά ήσαν 26% για τους ομοφυλόφιλους άνδρες και 40% για τους αμφιφυλόφιλους.

         Παρόμοια εικόνα προκύπτει στις γυναίκες, με τα σχετικά ποσοστά τουλάχιστον μέτριου στρες να είναι 22% στις ετεροφυλόφιλες, 28% στις λεσβίες και 46% στις αμφισεξουαλικές.

         Οι αμφιφυλόφιλοι είναι επίσης οι χειρότεροι πότες από όλους με ποσοστό 11% να κάνουν μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, έναντι 5,7% των «στρέιτ» και 5,1% των «γκέι». Η ίδια περίπου απόκλιση εμφανίζεται στο τσιγάρο, με τους αμφιφυλόφιλους να είναι οι πιο «βαρείς» καπνιστές (9,3%) και να ακολουθούν οι ομοφυλόφιλοι (6,2%) και οι ετεροφυλόφιλοι (6%).

         Μεταξύ των γυναικών, οι αμφιφυλόφιλες είναι αυτές που καταναλώνουν το περισσότερο αλκοόλ (12%), έναντι των λεσβιών (9%) και των ετεροφυλόφιλων (5 %). Στο κάπνισμα, οι λεσβίες περιλαμβάνουν περισσότερες «βαριές» καπνίστριες (5,2%) έναντι 4,2% των αμφιφυλόφιλων και 3,4% των «στρέιτ» γυναικών.

         Όπως είπε ο Γκονζάλες, οι ανισότητες στην υγεία πιθανότατα οφείλονται στο στρες του να είναι κανείς μειονότητα, πράγμα που επιδεινώνεται στην περίπτωση των αμφισεξουαλικών ατόμων, τα οποία μπορεί να μην γίνονται αποδεκτά ούτε από την κοινότητα των ομοφυλοφίλων.

         Αν και δεν έχουν υπάρξει πολλές μελέτες ειδικά για τους αμφιφυλόφιλους, οι έως τώρα ενδείξεις -που επιβεβαιώνονται από τη νέα έρευνα- είναι ότι πιθανώς αντιμετωπίζουν τα περισσότερα προβλήματα υγείας από όλους.

         Εκτός του στρες λόγω των διακρίσεων, οι ερευνητές ανέφεραν ότι η απαγόρευση του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων μπορεί να επιδρά αρνητικά στην υγεία τους με διάφορους τρόπους. Οι ανισότητες στην υγεία μεταξύ ετεροφυλοφίλων-ομοφυλοφίλων αναμένεται να μειώνονται, όσο περισσότερο οι σεξουαλικές μειονότητες γίνονται κοινωνικά αποδεκτές.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία