Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δημιουργήθηκε ένα νέο ισχυρό οπιούχο αναλγητικό, αποτελεσματικό όπως η μορφίνη αλλά λιγότερο επικίνδυνο



Πανεπιστήμιο Στάνφορντ.-

Μια ομάδα αμερικανών και γερμανών επιστημόνων δημιούργησε ένα νέο ισχυρό συνθετικό οπιούχο φάρμακο, το οποίο μπλοκάρει τον πόνο εξίσου αποτελεσματικά με την μορφίνη, χωρίς μάλιστα να έχει τις -συχνά επικίνδυνες- παρενέργειές της.

Η ουσία ανακαλύφθηκε εκ του μηδενός, με τη βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών, και αφού οι ερευνητές δοκίμασαν (προσομοίωσαν) πάνω από τέσσερα τρισεκατομμύρια διαφορετικές χημικές αλληλεπιδράσεις. Προς το παρόν το νέο φάρμακο έχει δοκιμασθεί με επιτυχία σε πειραματόζωα (ποντίκια).

Οι επιστήμονες, μεταξύ των οποίων ο νομπελίστας Μπράιαν Κομπίλκα, καθηγητή φυσιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", τόνισαν ότι η νέα αναλγητική ουσία δεν παρεμβάλλεται στην αναπνοή (βασική αιτία θανάτου από τα υπάρχοντα οπιούχα αναλγητικά σε περίπτωση υπερδοσολογίας), ούτε προκαλεί εθισμό ή δυσκοιλιότητα.

Το νέο φαρμακευτικό μόριο με την προσωρινή ονομασία ΡΖΜ21 είναι άσχετο με τα υπάρχοντα οπιούχα φάρμακα από χημική άποψη, πράγμα που, όπως έδειξαν τα φαρμακολογικά τεστ, του επιτρέπουν να δρα μέσω διαφορετικών βιολογικών μηχανισμών σε σχέση με την μορφίνη.

Θα χρειασθούν περισσότερες μελέτες σε βάθος χρόνου για να επιβεβαιωθεί ότι το φάρμακο δεν γίνεται εθιστικό και ότι είναι ασφαλές στους ανθρώπους, όπως στα τρωκτικά. Αν αυτό όντως συμβεί, τότε οι γιατροί θα έχουν στα χέρια τους ένα νέο «όπλο» κατά του πόνου, με το οποίο παράλληλα θα αντιμετωπίσουν τον ολοένα αυξανόμενο εθισμό στα αναλγητικά.

Οι θάνατοι από υπερβολική δόση οπιούχων φαρμάκων (μορφίνης, κωδεΐνης, οξυκωδόνης, υδροκωδόνης κ.α.) εμφανίζει συνεχή αύξηση εδώ και δεκαετίες. Όμως η σύγχρονη ιατρική βασίζεται σε αυτά, καθώς δεν διαθέτει άλλο πιο αποτελεσματικό τρόπο να μπλοκάρει τον πόνο.

«Η μορφίνη έχει μεταμορφώσει την ιατρική. Υπάρχουν τόσες ιατρικές διαδικασίες που μπορούμε σήμερα να κάνουμε, ακριβώς επειδή ξέρουμε ότι είμαστε σε θέση να ελέγξουμε τον πόνο στη συνέχεια. Όμως η μορφίνη είναι επίσης επικίνδυνη, γι' αυτό εδώ και χρόνια αναζητούμε ένα ασφαλέστερο αντικαταστάτη της», δήλωσε ένας από τους ερευνητές, ο καθηγητής φαρμακευτικής χημείας Μπράιαν Σόσετ της Φαρμακευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σαν Φρανσίσκο.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία