Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Διεθνής έρευνα με επικεφαλής Ομογενή επιστήμονα

Γυμναστήριο εναντίον αλκοόλ - Η άσκηση αντισταθμίζει εν μέρει την επιβάρυνση του οργανισμό από το ποτό



British Journal of Sports Medicine.-

 Όσοι πίνουν κάτι παραπάνω μέσα στη μέρα, καλά θα κάνουν να επισκέπτονται συχνότερα το γυμναστήριο. Μια νέα διεθνής επιστημονική έρευνα, με επικεφαλής έναν Έλληνα επιστήμονα της διασποράς, δείχνει ότι η συχνή σωματική άσκηση αντισταθμίζει, σε ένα βαθμό τουλάχιστον, τις επιβλαβείς συνέπειες του αλκοόλ για την υγεία.

         Οι άνθρωποι που πίνουν τακτικά, αλλά επίσης ασκούνται τακτικά, έχουν μικρότερη πιθανότητα να πεθάνουν πρόωρα από οποιαδήποτε αιτία, σε σχέση με όσους απλώς...κάθονται και πίνουν.

         Οι ερευνητές από την Αυστραλία, τη Βρετανία, τον Καναδά και τη Νορβηγία, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Εμμανουήλ Σταματάκη της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ (και απόφοιτο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό περιοδικό αθλητιατρικής "British Journal of Sports Medicine", ανέλυσαν στοιχεία για πάνω από 36.000 άνδρες και γυναίκες άνω των 40 ετών, συσχετίζοντας το επίπεδο κατανάλωσης αλκοόλ και τη συχνότητα σωματικής άσκησης με τη θνησιμότητα.

         Διαπιστώθηκε ότι όσο περισσότερο πίνει κανείς, τόσο περισσότερο κινδυνεύει να πεθάνει πρόωρα μέσα στην επόμενη δεκαετία. Αν όμως στην «εξίωση» προστεθεί και η άσκηση, τότε ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου λόγω του αλκοόλ μειώνεται, παρόλο που δεν εξαλείφεται.

         Ειδικά όμως στην περίπτωση του θανάτου από καρκίνο, οι ερευνητές βρήκαν ότι η σωματική άσκηση φαίνεται να αντισταθμίζει σχεδόν πλήρως τον κίνδυνο από το πολύ αλκοόλ.

         Από την άλλη, όμως, η άσκηση δεν παίζει κανένα ρόλο σε όσους πίνουν πάρα πολύ (πάνω από 28 ποτά την εβδομάδα οι άνδρες και πάνω από 20 οι γυναίκες). Στην περίπτωσή τους, το γυμναστήριο δεν μειώνει καθόλου τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου από καρκίνο, καρδιά ή όποια άλλη αιτία.

         Τέλος, η μελέτη επιβεβαίωσε ότι το να πίνει κανείς περιστασιακά κανένα ποτηράκι, μειώνει ελαφρά, αντί να αυξάνει, τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου (με μόνη εξαίρεση τον θάνατο από καρκίνο).

         Όσον αφορά τους βιολογικούς μηχανισμούς, είναι γνωστό ότι το αλκοόλ αυξάνει την πιθανότητα εσωτερικής φλεγμονής και παράλληλα εξασθενεί το ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα έχει η σωματική άσκηση, μειώνοντας τη φλεγμονή και ενισχύοντας τις άμυνες του οργανισμού.

   Υπενθυμίζεται ότι η συνιστώμενη ελάχιστη σωματική άσκηση είναι 150 λεπτά (δυόμιση ώρες) την εβδομάδα, ένα όριο που περίπου δύο στους τρεις άνθρωποι δεν τηρούν. Έτσι, το επόμενο βήμα θα είναι να δούμε όργανα γυμναστικής μέσα στα μπαρ, ώστε οι πελάτες να συνδυάζουν το τερπνόν μετά του ωφελίμου!

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία