Η αύξηση του προσδόκιμου χρόνου ζωής, σε συνδυασμό με τη ρύπανση του περιβάλλοντος και τον σύγχρονο τρόπο ζωής, έχει ως αποτέλεσμα να κινδυνεύουμε σε μεγαλύτερο βαθμό να νοσήσουμε από καρκίνο. Όσον αφορά τον καρκίνο στα ζώα σε αιχμαλωσία, είναι ενδεικτικό ότι οι θάνατοι ανέρχονται περίπου σε 15%, ποσοστό που εκτιμάται ότι είναι πολύ μικρότερο στη φύση και αποδίδεται κυρίως στη χορήγηση αντισυλληπτικών στα θηλυκά αιχμάλωτα ζώα.

   Οι διαπιστώσεις ανήκουν στον καθηγητή με ειδίκευση στην εξελικτική οικολογία του πανεπιστημίου του Μονπελιέ (Montpellier), Michael Hochberg, ο οποίος ηταν προσκεκλημένος ομιλητής στο 8ο Πανελλήνιο Συνέδριο Οικολογίας.

   Μιλώντας  στο περιθώριο του συνεδρίου, ο καθηγητής εξήγησε ότι όταν οι άνθρωποι νοσούν από κάποια μορφή καρκίνου, "πάντα υπάρχει κάτι λάθος με το περιβάλλον".

   "Είναι ειρωνεία το γεγονός ότι επειδή ζούμε περισσότερο, αυξάνονται και οι πιθανότητες να νοσήσουμε από καρκίνο. Αυτό συμβαίνει γιατί ο τρόπος ζωής μας έχει αλλάξει, υπάρχει μεγαλύτερη έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία, η τροφή έχει χημικά πρόσθετα, όπως και τα ζώα που καταναλώνουμε. Με την αύξηση του προσδόκιμου χρόνου ζωής για παράδειγμα, ο καρκίνος του προστάτη παρουσιάζεται σε μεγάλο ποσοστό σε άντρες άνω των 70 χρόνων, οι οποίοι παλαιότερα δεν θα νοσούσαν γιατί απλώς δεν θα έφταναν σ' αυτή την ηλικία" διευκρινίζει ο κ. Hochberg, για τον οποίο η πρόληψη από την υιοθέτηση ενός υγιούς τρόπου ζωής, από πολύ μικρή ηλικία, είναι ζωτικής σημασίας για την μη εμφάνιση του καρκίνου στα μετέπειτα χρόνια.

   "Αναφέρομαι στον μελλοντικό αντίκτυπο των επιλογών μας καθώς υπάρχουν εκτιμήσεις, ότι ένας όγκος ή ένα μελάνωμα για να αναπτυχθούν θέλουν 20 έως 50 χρόνια. Για να εντοπιστούν δε, πρέπει να είναι τουλάχιστον ένα εκατοστό αλλά, αντίθετα, ο καρκίνος στο πάγκρεας και στο στομάχι εντοπίζονται ότι είναι πλέον αργά. Πρέπει λοιπόν να αντιληφθούμε ότι όταν εμφανίζεται ένας καρκίνος στα 60, δεν είναι κάτι ξαφνικό, είναι απόρροια των συνθηκών και των επιλογών ζωής τα προηγούμενα χρόνια» λέει ο καθηγητής, τονίζοντας ότι, «στην ουσία αλλάξαμε τον τρόπο που αλληλοεπιδρούμε με το περιβάλλον».

   Καρκίνος και στα ζώα

   Αυξημένα είναι και τα ποσοστά καρκίνου των ζώων σε αιχμαλωσία, κάτι που ο κ. Hochberg αποδίδει στο στρες που αναπτύσσεται στους οργανισμούς όταν δεν ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον.

   "Πολλά άγρια ζώα σε αιχμαλωσία νοσούν και πεθαίνουν από καρκίνο, κυρίως λόγω των αντισυλληπτικών που χορηγούνται στα θηλυκά. Μάλιστα, υπό αυτές τις συνθήκες, τα τσιτάχ και τα λιοντάρια πεθαίνουν σε ποσοστό 15-20% από καρκίνο όπως διαπιστώνεται και από τους κτηνιάτρους που κάνουν τις βιοψίες" αναφέρει ο καθηγητής.

   Καρκίνο βέβαια παρουσιάζουν οι γάτες και τα σκυλιά, ιδιαίτερα ράτσας, όπως η "black poodle", όπου το ζώο νοσεί κυρίως στα πόδια.

   "Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί γίνεται επιλεκτική αναπαραγωγή, όπως οι άνθρωποι που ζουν σε μικρές, απομονωμένες κοινότητες και αναπαράγονται μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν πολλά προβλήματα υγείας» αναφέρει. "Όλα τα ζώα", συμπληρώνει, "σπονδυλωτά και κάποια ασπόνδυλα, μπορούν να νοσήσουν από καρκίνο".

   Ιδιαίτερη μνεία κάνει, τέλος, ο κ. Hochberg στους μεταδιδόμενους καρκίνους που συναντώνται σε τρία διαφορετικά είδη ζώων, στον Διάβολο της Τασμανίας, όπου τα καρκινικά κύτταρα μεταδίδονται από τα δαγκώματα, στα άγρια σκυλιά της Αφρικής, όπου μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή και στα ...μύδια.

   "Ο τρόπος που τρέφονται τα μύδια, δηλαδή το να βάζουν και να βγάζουν νερό, συντελεί και στην μεταφορά καρκινικών κυττάρων, κάτι που εκτιμάται ότι συμβαίνει κυρίως σε ρυπασμένα νερά" καταλήγει.