Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δραματική η κατάσταση στην Ελλάδα

Το παθητικό κάπνισμα εξίσου βλαβερό με το κανονικό



Αθήνα.-

Eρευνα της Eurostat για το παθητικό κάπνισμα στην Ελλάδα,που κατέληξε σε  δυσάρεστα συμπεράσματα, δεν εκπλήσσει τούς  επιστήμονες στην χώρα μας. Αντιθέτως, καταδεικνύει το πόσο βλαβερά αποτελέσματα έχει το παθητικό κάπνισμα στην Ελλάδα και κυρίως στην υγεία των πολιτών της.

"Η Ελλάδα είναι η πρώτη στην Ευρώπη σε τέτοιους αριθμούς, λόγω της παραβατικής συμπεριφοράς των Ελλήνων, οι οποίοι δεν συμμορφώνονται με τους νόμους. Γι’ αυτό, παραμένουν εξαιρετικά υψηλοί οι αριθμοί που καταγράφονται πλέον για τον καρκίνο του πνεύμονα, και στο μέλλον θα είναι ακόμα υψηλότεροι εάν συνεχίσει να καπνίζει παθητικά ακόμα και ο πληθυσμός που δεν καπνίζει", επισημαίνει  ο πνευμονολόγος, στο νοσοκομείο «Σωτηρία» Αναστάσιος Καλλιάνος.

Η χώρας μας είναι και επισήμως πρώτη στο παθητικό κάπνισμα. Το 64,2% των Ελλήνων εκτίθενται καθημερινά και παθητικά στον καπνό των καπνιστών, που δεν εφαρμόζουν τον αντικαπνιστικό νόμο, όταν ο μέσος όρος έκθεσης στο παθητικό κάπνισμα στην Ευρώπη δεν ξεπερνά το 25 %.

"Υπάρχει μια γραπτή μελέτη που προσπαθεί να μετρήσει τι σημαίνει παθητικό κάπνισμα με αριθμούς. Βρέθηκε ότι όταν είμαστε σε ένα πολυσύχναστο χώρο, για περίπου 2 ώρες, όπως ένα μπαρ όπου καπνίζουν, αυτό ισοδυναμεί με 4 τσιγάρα, δηλαδή είναι σαν να έχουμε καπνίσει 4 τσιγάρα σε ποσότητα μονοξειδίου του άνθρακα", τονίζει ο Αναστάσιος Καλλιάνος.

Το παθητικό κάπνισμα είναι εξίσου βλαβερό με το κάπνισμα. Σύμφωνα και με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ευθύνεται για καρδιαγγειακά, για καρκίνους, και γενικά για όλες τις νεοπλασίες ενώ έχει φανεί ότι σχεδόν ισούται με το κάπνισμα.

Όπως εξηγούν οι επιστήμονες, "ένας άνθρωπος που έχει συνεχή έκθεση στο παθητικό κάπνισμα, σε καθημερινή βάση, έχει σχεδόν τις ίδιες πιθανότητες να αναπτύξει τα ίδια νοσήματα με έναν συμβατικό καπνιστή".

Σύμφωνα με την έρευνα της Eurostat μετά την πρωτιά της Ελλάδας στο παθητικό κάπνισμα, ακολουθούν η Κροατία (44,7%), η Βουλγαρία (40,5%), η Ρουμανία (37,6%), η Μάλτα (32,1%), η Τσεχία (30,1%) και η Πολωνία (29,5%).

Η Ελλάδα είναι δεύτερη και στα ποσοστά των καπνιστών με το 32,6% του πληθυσμού να καπνίζει συστηματικά.

"Η μη εφαρμογή του νόμου είναι εγκληματική. Και αυτό δεν είναι μόνο για την δική μας γενιά. Το κακό που κάνουμε περνάει και στις επόμενες γενιές, είναι σαν να καταστρέφουμε και τις επόμενες γενιές. Για τα παιδιά, επειδή οι πνεύμονες τους δεν έχουν ωριμάσει ακόμα, είναι πολλαπλάσιος ο κίνδυνος έκθεση" επισημαίνει ο Αναστ. Καλλιάνος.

Από τα νεότερα στοιχεία, ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι η Βουλγαρία, η οποία έχει κατά 1,9 % περισσότερους καπνιστές προστατεύει πιο πολύ τους μη καπνιστές από την έκθεση τους στον καπνό των καπνιστών.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία