|
| | | |
Ρομποτικός εξωσκελετός χειρός επέτρεψε για πρώτη φορά σε τετραπληγικούς να πιάσουν και να χρησιμοποιήσουν αντικείμενα
Πηγή Science Robotics.-
Ένας νευρο-ρομποτικός εξωσκελετός, που φοριέται στο χέρι και δημιουργήθηκε από Eυρωπαίους επιστήμονες, επέτρεψε για πρώτη φορά σε έξι τετραπληγικούς να πιάσουν και να χειρισθούν αντικείμενα όπως μαχαιροπίρουνα για να φάνε ή να υπογράψουν έγγραφα με στιλό.
Οι παράλυτοι ασθενείς που έπασχαν από παραπληγία και έως τότε αδυνατούσαν να κάνουν οτιδήποτε χωρίς βοήθεια, κατάφεραν να λειτουργήσουν αυτόνομα χάρη στον εξωσκελετό, ο οποίος ελέγχεται από μια ηλεκτρονική κάσκα που φοριέται στο κεφάλι και φορτίζεται από την μπαταρία ενός υπολογιστή ταμπλέτας. Το σύστημα είναι αξιόπιστο και πρακτικό, χωρίς να προκαλεί δυσφορία κατά τη χρήση του.
Από τετραπληγία -απώλεια κίνησης σε άνω και κάτω άκρα- πάσχει περίπου ένας στους 10.000 ανθρώπους στον κόσμο. Για να υπάρξει μια μερική αποκατάσταση της κινητικότητας των ασθενών, οι επιστήμονες μέχρι σήμερα έχουν δοκιμάσει την εμφύτευση συσκευών (διεπαφών) εγκεφάλου-μηχανής, που «μεταφράζουν» τα σήματα του εγκεφάλου των παράλυτων ανθρώπων σε εντολές προς κάποιο εξωτερικό ρομπότ. Όμως η εμφύτευση με χειρουργική επέμβαση είναι μια επεμβατική διαδικασία που κρύβει κινδύνους.
Το νέο σύστημα δεν απαιτεί κάποια εμφύτευση στον εγκέφαλο, απλώς ο ασθενής πρέπει να φορέσει μια κάσκα στο κεφάλι του και τον εξωσκελετό στο μπράτσο και το χέρι του. Το σύστημα «διαβάζει» την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου και τις κινήσεις των ματιών του ασθενούς και τα «μεταφράζει» σε εντολές προς τον εξωσκελετό, ο οποίος κινεί έτσι το χέρι με τον επιθυμητό τρόπο, σχεδόν αποκαθιστώντας τη φυσιολογική κίνησή του.
Ο ασθενής συνηθίζει να χρησιμοποιεί το σύστημα μέσα σε δέκα λεπτά το πολύ. Επιπλέον, μπορεί να το χρησιμοποιήσει στο σπίτι του και όχι μόνο σε κάποια κλινική. Το σύστημα επίσης προσαρμόζεται σε αναπηρικό καροτσάκι και έτσι ο ασθενής μπορεί να κινηθεί στο χώρο μαζί με τον εξωσκελετό.
Οι ερευνητές από τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ισπανία, με επικεφαλής τον Σούριο Σοεκαντάρ του Πανεπιστημίου του Τίμπιγκεν και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της γερμανικής πόλης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ρομποτικής «Science Robotics», δήλωσαν ότι θα προχωρήσουν σε μεγαλύτερες κλινικές δοκιμές.
«Σε μια διετία περίπου συστήματα όπως αυτό θα είναι εμπορικά διαθέσιμα, αν και θα χρειασθούν λίγα ακόμη χρόνια, εωσότου γίνουν πραγματικά έξυπνα», δήλωσε ο Σοεακαντάρ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|