Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο αποκαλύπτει τι τον κάνει δυστυχισμένο



Πηγή The Independent.-

Ο εγκέφαλος του Μάθιου Ρικάρ λειτουργεί με τρόπο που δεν έχει καταγραφεί ξανά από επιστήμονες. Ο Μάθιου Ρικάρ, βιοχημικός που έγινε βουδιστής μοναχός στο Θιβέτ, φέρεται να είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Όμως υπάρχει ένα πράγμα που τον κάνει έξαλλο.

Επιστήμονες έδωσαν στον 70χρονο τον τίτλο αφού πήρε μέρος σε 12ετή μελέτη για τον διαλογισμό και τη συμπόνια στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν. Ο Ρικάρ που κατάγεται από τη Γαλλία και ζει σε μοναστήρι στο Νεπάλ, αποκάλυψε στο περιοδικό GQ ότι θεωρεί τον τίτλο «παράλογο».

«Γνωρίζω πιο ευτυχισμένους μοναχούς» είπε ο Βουδιστής μοναχός που μπορεί να διαλογίζεται για μέρες. «Πραγματικά γνωρίζω. Είναι παράλογο» πρόσθεσε. Προσπαθώντας να χειριστεί την προσοχή που συγκέντρωσε μετά τη δημοσίευση της μελέτης, ρώτησε τον Δαλάι Λάμα, αν μπορεί να αποσυρθεί σε κάποιο αναχωρητήριο. Αλλά εκείνος του είπε ότι ο κόσμος χρειάζεται την καθοδήγησή του.

«Αν θέλουν να είσαι εσύ ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος, ας είσαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος» τόνισε. Για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Ρικάρ είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο, ο νευροεπιστήμονας Ρίτσαρντ Ντέιβιντσον συνέδεσε στον μοναχό 256 αισθητήρες, όσο διαλογιζόταν.

Ο επιστήμονας ανακάλυψε ότι ο εγκέφαλος του μοναχού παρήγαγε ένα επίπεδο κυμάτων γάμμα, που συνδέονται με τη συνείδηση, την προσοχή, τη μάθηση και τη μνήμη – κάτι που ποτέ δεν είχε αναφερθεί στην επιστημονική βιβλιογραφία.

«Οι σαρώσεις έδειξαν ακόμη υπερβολική δραστηριότητα στο αριστερό προμετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου του σε σύγκριση με τον δεξιό προμετωπιαίο φλοιό, η οποία του επιτρέπει ασυνήθιστα μεγάλη ικανότητα για ευτυχία και μειωμένη τάση προς την αρνητικότητα» έγραψε ο Ντέιβιντσον την περίοδο που έκανε τη μελέτη.

Παρότι αποποιείται τον τίτλο ο Ρικάρ έχει γράψει εκτενώς για τη φιλοσοφία του για τη ζωή στα βιβλία του Αλτρουισμός, Στο μονοπάτι προς τον Διαφωτισμό, και Ευτυχία. Επίσης έχει εκδώσει διάφορα βιβλία φωτογραφίας.

Απαντώντας στην ερώτηση πως οι άλλοι μπορούν να επιτύχουν την ευτυχία, ο Ρικάρ δήλωσε  στο Business Insider ότι το κλειδί είναι η καλοσύνη και ο αλτρουισμός. Εκπαιδεύοντας το νου με ευτυχισμένες σκέψεις συνεχώς για 15 λεπτά την ημέρα, επίσης βοηθά, ανέφερε. Η επιστήμη στηρίζει τις ιδέες του, καθώς η μελέτη του Ντέιβιντσον έδειξε ότι 20 λεπτά διαλογισμού κάνουν ένα άτομο να αισθάνεται πιο ευτυχισμένο.

Μιλώντας στο GQ, ο μοναχός είπε ότι είναι καταστροφικό να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους άλλους.

«Η σύγκριση είναι ο δολοφόνος της ευτυχίας» υπογράμμισε.

Μπορούμε να εκπαιδεύσουμε το νου μας ώστε να δημιουργεί αληθινή αίσθηση γαλήνης πληρότητας.

Είμαστε αντιμέτωποι με το μυαλό μας από το πρωί έως το βράδυ και μπορεί να είναι καλύτερος φίλος ή ο χειρότερος εχθρός μας, έχει πει σε συνέντευξή του. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία