Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σεξ της μιας νύχτας: Οι γυναίκες μετανιώνουν που το έκαναν, οι άνδρες μετανιώνουν που δεν το κάνουν συχνότερα!



Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας/Νορβηγία

  Όταν τα δύο φύλα έχουν κάποια περιστασιακή σεξουαλική περιπέτεια της μιας νύχτας, δεν αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο. Οι γυναίκες τεινουν να το μετανιώσουν, ενώ οι άνδρες μετανιώνουν που δεν το κάνουν πιο συχνά.

   Αυτό τουλάχιστον είναι το συμπέρασμα μιας νέας σχετικά μικρής νορβηγικής έρευνας, η οποία αποδίδει τις διαφορετικές αντιδράσεις των δύο φύλων σε διαφορετικό «προγραμματισμό» που έχουν από την πορεία της εξέλιξης.

   Οι ερευνητές του Τμήματος Ψυχολογίας του Νορβηγικού Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας, με επικεφαλής τον καθηγητή Λέιφ Έντβαρντ Ότεσεν Κενέιρ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό εξελικτικής ψυχολογίας "Evolutionary Psychology", σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ», μελέτησαν 263 άτομα ηλικίας 19 έως 37 ετών σχετικά με τις πρόσφατες «περιπέτειες» της μιας νύχτας.

   Μόνο μία στις τρεις γυναίκες δήλωσε ευχαριστημένη για τη σεξουαλική εμπειρία της, ενώ στους άνδρες το αντίστοιχο ποσοστό ξεπερνούσε το 50%.

   Από την άλλη, οκτώ στις δέκα γυναίκες δήλωσαν χαρούμενες που είχαν αρνηθεί μια τέτοια περιπέτεια περιστασιακού σεξ, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους άνδρες ήταν μόνο 43%. Με άλλα λόγια, οι περισσότεροι είχαν μετανιώσει που είχαν πει «όχι» στην ευκαιρία που τους παρουσιάσθηκε.

   «Δεν ισχυριζόμαστε ότι δεν υπάρχουν άνδρες που μετανιώνουν για το περιστασιακό σεξ. Αλλά είναι πολύ συχνότερο να το μετανώσει μια γυναίκα που είπε "ναι"» ανέφερε ο Κενέιρ.

   Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, οι γυναίκες είναι γενικά πιο διστακτικές να πάρουν μια αυθόρμητη απόφαση, ενώ αποφεύγουν πρωτοβουλίες που μπορεί να τις θέσουν σε κινδύνους. Φοβούνται επίσης να μη μείνουν έγκυες, να μη κολλήσουν κάποιο αφροδίσιο νόσημα και να μην αποκτήσουν κακή φήμη.

   Από την άλλη, σύμφωνα με τη μελέτη, οι άνδρες φαίνεται να ευχαριστιούνται περισσότερο το περιστασιακό σεξ από ό,τι οι γυναίκες - έτσι λένε τουλάχιστον.

   Εδώ και χιλιάδες χρόνια, άνδρες και γυναίκες έχουν ακολουθήσει διαφορετικές σεξουαλικές στρατηγικές, κυρίως επειδή οι γυναίκες είναι υποχρεωμένες να γεννήσουν και να αναθρέψουν παιδιά. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι μια γυναίκα έχει «προγραμματισθεί» να προσέχει περισσότερο μήπως μείνει έγκυος από τον λάθος σύντροφο.

   Αντίθετα με τις γυναίκες που εκ φύσεως κάνουν λίγα παιδιά, οι άνδρες μπορούν να γίνουν πατέρες χιλιάδων παιδιών, αρκεί να βρουν γόνιμες -και πρόθυμες- γυναίκες. Συνεπώς, για έναν άνδρα δεν έχει την ίδια σημασία -από εξελικτική σκοπιά- η ποιότητα μιας συντρόφου.

   Ένας άνδρας που «πηδάει» από γυναίκα σε γυναίκα και κάνει απανωτά παιδιά, ήταν ανέκαθεν επιτυχημένος στην εξελικτική «κούρσα». Αντίθετα, μια γυναίκα που «πηδάει» από άνδρα σε άνδρα, δεν έχει κάτι να κερδίσει σε αναπαραγωγική επιτυχία, καθώς το «κλειδί» γι' αυτήν είναι η σωστή επιλογή συντρόφου, ο οποίος είναι πρόθυμος να «επενδύσει» στα παιδιά από κοινού με αυτήν.

   Καθόλου παράξενο, λοιπόν, που τα δύο φύλα έχουν διαφορετική ψυχολογία και όσον αφορά το περιστασιακό σεξ. Παρά τις προσπάθειες των φεμινιστριών και τη σεξουαλική «επανάσταση» μετά τη δεκαετία του ΄60...



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία