|
| | | |
Νέα διαδικτυακά «παιχνίδια» σκορπίζουν το θάνατο
Αθήνα.-Φ. Δουλγκέρη
Συναγερμός σε όλη την Ευρώπη έχει προκαλέσει ένα νέο άκρως επικίνδυνο διαδικτυακό «παιχνίδι». Οι «μπλε φάλαινες» Όλα ξεκίνησαν από τη Ρωσία αν και σύντομα η εθιστική αυτή τρέλα διαδόθηκε και στην Ουκρανία. Προειδοποιήσεις έχουν απευθύνει και οι αρμόδιες Aρχές στην Ελλάδα αν και δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα περιστατικά αυτού του είδους.
Πίσω από το παιχνίδι, βρίσκονται άτομα που ζητούν από τους νέους οι οποίοι αποφασίζουν να λάβουν μέρος στο παιχνίδι, να αγοράσουν όπλα και διάφορα αιχμηρά αντικείμενα και στη συνέχεια να κάνουν μία σειρά από πράγματα επικίνδυνα για τη ζωή τους.
Το παιχνίδι ονομάστηκε «μπλε φάλαινες» γιατί ένα από τα πράγματα που ζητούν από τα παιδιά είναι να χαράξουν μία φάλαινα στο χέρι τους με μαχαίρι. Στο τέλος τους ζητούν να αυτοκτονήσουν και να καταγράψουν την πράξη τους. Αν αρνηθούν προχωρούν σε απειλές και εκβιασμούς σε βάρος των νέων.
«Τον τελευταίο καιρό έχουν παρατηρηθεί πάρα πολλά περιστατικά παιδιών τα οποία είναι σε προεφηβεία ή εφηβεία και πέφτουν θύματα παραπλάνησης, από αμφιβόλου ποιότητας site τα οποία τους προτρέπουν να κάνουν πράξεις που είναι στα όρια της παρανομίας και της τρέλας», εξηγεί ο πρόεδρος των Ελλήνων χρηστών ίντερνετ, Νίκος Βασιλάκος.
Και προσθέτει: «Δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η «κόντρα του πνιγμού» όπως ονομάζεται και η κόντρα της «μπλε φάλαινας». Στην κόντρα της «μπλε φάλαινας» το 15χρονο παιδί καλείται με ένα μεγάλο μαχαίρι να χαράξει μία φάλαινα πάνω στο χέρι του. Στην κόντρα του πνιγμού το παιδί καλείται να δέσει μια θηλιά στο λαιμό του και να κινηματογραφήσει τον εαυτό του, ενώ είναι στο όριο του πνιγμού. Αυτά τα πράγματα στήνονται από ανθρώπους που δεν είναι ούτε νέοι ούτε έφηβοι, είναι ενήλικες οι οποίοι χρησιμοποιούν τεχνικές που δεν φαίνονται και δεν παρουσιάζουν κινδύνους. Το 15χρονο παιδί όμως δεν ξέρει τι συμβαίνει. Και το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρει πως να προφυλαχθεί από αυτό που τον προτρέπουν να κάνει».
Το κοινό και στα δύο παραπάνω περιπτώσεις είναι ότι γίνεται πλύση εγκεφάλου στους νέους και τα παιδιά. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός νεαρού στη Βρετανία, ο οποίος βρέθηκε από τη μητέρα του στραγγαλισμένος, λίγες ημέρες αφού είχε προειδοποιηθεί από το σχολείο για το συγκεκριμένο «παιχνίδι».
«Ο καλύτερος τρόπος να συμβουλεύσουμε τα παιδιά και να τα προφυλάξουμε από τέτοιους κινδύνους είναι να είμαστε κοντά ως γονείς στα παιδιά μας και να τους εξηγήσουμε ότι αυτά όλα τα πράγματα δεν είναι πραγματικά. Ότι είναι στημένα κόλπα από ανθρώπους οι οποίοι τα κινηματογραφούν και δεν φαίνεται ότι ουσιαστικά το σκοινί δεν είναι σκοινί αλλά είναι υλικό που δεν μπορεί να πνίξει. Ότι η φάλαινα που χαράσσει στο χέρι του ο Ρώσος που εμφανίζεται στα βίντεο στο youtube είναι ουσιαστικά προϊόν μαγιγιάζ. Το παιδί δεν έχει ούτε την ωριμότητα. Ούτε την κρίση να καταλάβει τι γίνεται. Και γι΄ αυτό βλέπουμε ότι όλο και περισσότεροι έφηβοι καθημερινά πέφτουν θύματα αυτών των προτροπών που είναι στα όρια της παρανομίας και ουσιαστικά του κινδύνου για τη ζωή του παιδιού. Και ο λόγος που το κάνουν είναι για να νιώσουν σημαντικοί και ότι ξεχωρίζουν στο χώρο τους. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Και γι΄ αυτό πρέπει και το σχολείο και η Πολιτεία και οι γονείς να προστρέξουν και να συνδράμουν στην ανάγκη που έχουν τα παιδιά για ενημέρωση. Και να τους εξηγήσουν ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι πραγματικά, δεν είναι αληθινά αλλά είναι επικίνδυνα όταν τα κάνει κανείς μόνος στο σπίτι».
Ο κ. Βασιλάκος επισημαίνει ακόμα ότι συχνά οι ειδικοί διαπιστώνουν μία προβληματική κατάσταση πίσω από ένα παιδί που πείθεται να κάνει κάτι τέτοιο. «Τις περισσότερες φορές υπάρχει μία προβληματική σχέση, μία προβληματική οικογένεια ή μία προβληματική ψυχολογία ενός παιδιού η οποία βγαίνει στην επιφάνεια μέσα από τέτοια εκδήλωση», λέει χαρακτηριστικά.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|