Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κι άλλο πρόβλημα, αλλά... μόνο για τους άντρες

΄Εμεινες άνεργος ? Κινδυνευεις με διαζύγιο



Οχάϊο (Τρίτη)

   Οι άνδρες που βγαίνουν στην ανεργία, είναι πολύ πιο πιθανό να χωρίσουν και να πάρουν διαζύγιο από τις εργαζόμενες συζύγους τους, είτε με δική τους πρωτοβουλία, είτε των γυναικών, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική έρευνα, που διαπίστωσε ότι ακόμα και άνδρες, οι οποίοι είναι σχετικά ευτυχισμένοι στο γάμο τους, κινδυνεύουν με χωρισμό μετά την απώλεια της θέσης εργασίας τους.

    Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Λιάνα Σάγιερ του πολιτειακού πανεπιστημίου του Οχάιο, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο αμερικανικό περιοδικό κοινωνιολογίας «American Journal of Sociology», σύμφωνα με τη βρετανική «Daily Mail» και το «Live Science», αποδίδουν το πρόβλημα κυρίως στην ψυχολογική πίεση που υφίστανται οι άνδρες εξαιτίας της παραδοσιακής αντίληψης ότι αυτοί πρέπει να είναι κυρίως οι «κουβαλητές» στο οικογενειακό νοικοκυριό τους, παρόλο που στη σύγχρονη εποχή εργάζονται πολλές γυναίκες.

    Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αν η γυναίκα βγει στην ανεργία, δεν αυξάνει η πιθανότητα να πάρει διαζύγιο, καθώς ο σύντροφός της δεν εκδηλώνει αυξημένη τάση να εγκαταλείψει το γάμο, αλλά ούτε η ίδια. Μια εργαζόμενη γυναίκα είναι πιο πιθανό να ζητήσει διαζύγιο, σε σχέση με μια μη εργαζόμενη, αν ο άνδρας της μείνει χωρίς δουλειά, μόνο όμως αν δεν είναι καθόλου ικανοποιημένη από το γάμο της.

    Για ένα άνδρα που μένει χωρίς δουλειά, όχι μόνο αυξάνει η πιθανότητα η γυναίκα του να πάρει την πρωτοβουλία να χωρίσουν και να καταλήξουν σε διαζύγιο, αλλά επίσης είναι πιθανό να προτιμήσει αυτός πρώτος να εγκαταλείψει το γάμο, ακόμα κι αν είναι ικανοποιημένος από αυτόν.

    Γενικά, η έρευνα διαπίστωσε ότι υπάρχει μια «ασύμμετρη» επίπτωση της ανεργίας στα δύο φύλα. ’σχετα με το αν η σύζυγος χάνει τη δουλειά της, ούτε ο άνδρας, ούτε η γυναίκα του, δεν αισθάνονται αυξημένο κίνητρο να προχωρήσουν σε διάλυση του γάμου. Αντίθετα, αν ο άνδρας μείνει χωρίς απασχόληση, τόσο ο ίδιος, όσο και η γυναίκα του, μπορεί να επιλέξουν να χωρίσουν, καθώς, ο καθένας από την πλευρά του, θεωρεί πλέον ότι «ο γάμος δεν είναι πια αυτό που θα έπρεπε να είναι», κυρίως επειδή ο άνδρας σταμάτησε να εκπληρώνει τον παραδοσιακό ρόλο του «κουβαλητή».

    Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, «αυτές οι συνέπειες πιθανώς πηγάζουν από την μεγαλύτερη αλλαγή που έχει συμβεί στους ρόλους των γυναικών σε σχέση με των ανδρών. Η απασχόληση των γυναικών έχει αυξηθεί και είναι πια αποδεκτή, αλλά η μη απασχόληση (ανεργία) των ανδρών είναι ακόμα μη αποδεκτή σε πολλούς (και πολλές)».



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία