|
| | | |
Τρίτη η Ελλάδα στο εργασιακό bullying ανάμεσα στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες
Ψυχοκοινωνικοί κίνδυνοι στην εργασία
ΑΘΗΝΑ.-Φωτεινή Δουλγκέρη
Ψυχοκοινωνικοί κίνδυνοι στην εργασία, όπως είναι το εργασιακό άγχος, η εργασιακή εξουθένωση (burn-out) ή η διαφόρων ειδών παρενόχληση (bullying, mobbing) απασχολούν τους ερευνητές παγκοσμίως ολοένα και περισσότερο. Στην Ελλάδα την κατάσταση έχουν επιδεινώσει τα τελευταία χρόνια οι συνθήκες οικονομικής κρίσης.
Αυτό ήταν το αντικείμενο ημερίδας που διοργάνωσε το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Δήμου Κηφισιάς σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Κοινωνικής Δυναμικής.
Όπως επισημάνθηκε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της ημερίδας, η ύπαρξη και η διατήρηση σε έναν εργασιακό χώρο παραγόντων ευνοϊκών για την ανάπτυξη κακών ψυχοκοινωνικών συνθηκών έχει σοβαρή αρνητική επίδραση στην υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων, καθώς και στα αποτελέσματα της επιχείρησης ή του οργανισμού. Ο προβληματικός σχεδιασμός και οργάνωση της εργασίας και αλλά και το αρνητικό ψυχοκοινωνικό περιβάλλον επιδρούν αρνητικά στη δημιουργικότητα των εργαζομένων και κατ’ επέκταση στην απόδοση ενός οργανισμού και αποτελούν τροχοπέδη για την αποτελεσματική ανάπτυξη του και την παραγωγή των μέγιστων δυνατών αποτελεσμάτων.
Η ομότιμη καθηγήτρια στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, Νάνσυ Παπαλεξανδρή, ανάμεσα σε άλλα αναφέρθηκε στο εργασιακό bullying, τονίζοντας ότι στις ΗΠΑ έχει χαρακτηριστεί ως επιδημία που εξαπλώνεται και υπονομεύει την εργασιακή απόδοση, την εξέλιξη και την υγεία των εργαζομένων. Σε σχέση με την Ελλάδα αποκάλυψε ότι κατέχει την τρίτη υψηλότερη θέση στην Ευρώπη με ποσοστό 13% σύμφωνα με έρευνα.
Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εργασίας και μηχανικός, Γιάννης Κωνσταντακόπουλος μίλησε για τις εκστρατείες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε σχέση με την υγεία και την ασφάλεια καθώς και την μεγάλη έκταση του προβλήματος. Τόνισε παράλληλα τις αρνητικές επιπτώσεις των ψυχοκοινωνικών κινδύνων σε εργαζόμενους και επιχειρήσεις το κόστος των οποίων εκτιμάται σε δισεκατομμύρια ευρώ για κάθε κράτος- μέλος.
Ο Δημήτρης Τούκας, του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, παρουσίασε την καταγραφή των αιτίων του εργασιακού άγχους, των επιπτώσεων τους στους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις καθώς και τις στρατηγικές αντιμετώπισης τους, δίνοντας έμφαση στον προσανατολισμό των παρεμβατικών ενεργειών για την αντιμετώπιση του εργασιακού άγχους σε συλλογικό επίπεδο, καθώς και στη σημασία της ενεργούς συμμετοχής τόσο των εργαζομένων όσο και των στελεχών της διοίκησης στις διαδικασίες.
Η ηθική και άλλων ειδών εργασιακή παρενόχληση που συχνά αντιμετωπίζει ο σύγχρονος εργαζόμενος ήταν ένα από τα ζητήματα που αναδείχθηκαν. Ο δικηγόρος Παναγιώτης Μπουμπουχερόπουλος , αναφέρθηκε στο mobbing, δηλαδή την ηθική παρενόχληση σημειώνοντας ιδιαίτερα το περιορισμένο ενδιαφέρον της ελληνικής επιστημονικής κοινότητας για το φαινόμενο, που δεν δικαιολογείται από την έκταση του φαινομεένου.
Ο νομικός σύμβουλος του Εργατικού Κέντρου Αθηνών Γεώργιος Μελισσάρης, δικηγόρος, ανέδειξε περιπτωσιολογία μορφών παρενόχλησης από τη νομολογία των Ελληνικών δικαστηρίων και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καθώς και την εμπειρία σε σωματειακό επίπεδο. Αναφέρθηκε επίσης στη δυνατότητα τόσο για εξωδικαστική επίλυση του θέματος όσο και για παροχή δικαστικής προστασίας δίνοντας ιδιαίτερη διάσταση και στη στάση των συνδικάτων.
Οι περισσότεροι από τους ομιλητές επεσήμαναν ότι χρειάζεται συνεργασία οργανισμών και υπηρεσιών για την αντιμετώπιση του φαινομένου, έτσι ώστε να αξιοποιείται η γνώση, να γίνεται διάλογος και να βρίσκονται λύσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|