|
| | | |
Τι έδειξε επιστημονική έρευνα
Οικονομική κρίση σημαίνει και λιγότερα παιδιά
Βιέννη (Πέμπτη)
Η ευρωπαϊκή και γενικότερα η παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση και ύφεση των τελευταίων ετών έχει μια «παράπλευρη απώλεια»: τη μειωμένη γονιμότητα του πληθυσμού. Η αύξηση των γεννήσεων που είχε παρατηρηθεί στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες κατά τις τελευταίες δεκαετίες, έχει πλέον «φρεναριστεί» και στα περισσότερα κράτη παρατηρείται πλέον σημαντική μείωση στο ρυθμό των γεννήσεων μετά το έτος-ορόσημο του 2008 (και την κατάρρευση της εταιρίας Λέμαν Μπράδερς), σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τόμας Σομπότκα του Ινστιτούτου Δημογραφίας της Βιέννης στην Αυστρία, σε συνεργασία με επιστήμονες του Διεθνούς Ινστιτούτου Εφαρμοσμένων Συστημάτων, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό για θέματα πληθυσμού και ανάπτυξης “Population and Development Review”, σύμφωνα με τη βρετανική «Ιντιπέντεντ», διαπίστωσαν ότι οι ρυθμοί γεννήσεων αυξάνονταν λίγο-πολύ στις 26 από τις 27 χώρες της ΕΕ έως το 2008, έκτοτε όμως άρχισαν να μειώνονται ή έχουν μείνει στάσιμοι σε 17 κράτη.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η διεθνής ύφεση έχει θέσει τέρμα στην πρώτη εναρμονισμένη αύξηση των ρυθμών αύξησης της γονιμότητας σε όλο ουσιαστικά ανεπτυγμένο κόσμο, μετά τη δεκαετία του ΄60, όταν είχε αρχίσει η πτώση των γεννήσεων, καθώς τα ζευγάρια και ιδίως οι εργαζόμενες γυναίκες φοβούνταν για το οικονομικό μέλλον τους, αν έμεναν έγκυες. Ακολούθησε πιο πρόσφατα μια αναστροφή της πτωτικής τάσης, αλλά τώρα οι ρυθμοί των γεννήσεων φαίνεται πως και πάλι πέρασαν σε πτωτική φάση εξαιτίας της νέας οικονομικής κρίσης. Η ανακοπή των γεννήσεων είναι ιδιαίτερα έντονη σε χώρες όπως η ΗΠΑ και η Ισπανία.
Οι ερευνητές συμπεραίνουν ότι το πώς αντιδρούν οι άνθρωποι που ζουν μια ύφεση, όσον αφορά την επιθυμία τους να έχουν παιδιά, (κάτι που αφορά άμεσα και την Ελλάδα), εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως η ηλικία, το φύλο, το μορφωτικό επίπεδο, το πόσα παιδιά έχει ήδη ένα ζευγάρι, αν είναι μετανάστες κ.α. Ιδίως οι νεότεροι και όσοι δεν έχουν ακόμα παιδιά, είναι αυτοί που κυρίως έχουν τις λιγότερες πιθανότητες να κάνουν παιδί εν μέσω ύφεσης.
Οι γυναίκες με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, ιδίως αν δεν έχουν γίνει ακόμα μητέρες, αντιδρούν στην οικονομική αβεβαιότητα υιοθετώντας μια στρατηγική πιο έντονης αναβλητικότητας, όσον αφορά τη γέννηση ενός παιδιού. Αντίθετα, οι γυναίκες χαμηλού μορφωτικού επιπέδου συχνά διατηρούν ή και αυξάνουν τη γονιμότητά τους παρά τις συνθήκες οικονομικής κρίσης.
Οι επιστήμονες επισήμαναν ότι οι προηγούμενες κρίσεις δεν είχαν υπάρξει αρκετά μακρόχρονες ή σοβαρές για να «φρενάρουν» τις γεννήσεις διεθνώς, όμως η τελευταία κρίση είχε και συνεχίζει να έχει τα «φόντα» να πετύχει κάτι τέτοιο. Οι ερευνητές εκτίμησαν ότι σε όσες ανεπτυγμένες χώρες έχουν γίνει ή γίνονται μεγάλης κλίμακας περικοπές του κρατικού προϋπολογισμού και των δημοσίων δαπανών, μειώνονται και οι δαπάνες που σχετίζονται με την οικογένεια, κάτι που δυνητικά θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στο ρυθμό των γεννήσεων και τα επόμενα χρόνια.
«Οι συνέπειες της ύφεσης μπορούν να επιδράσουν στη γονιμότητα σε δύο στάδια: πρώτον, άμεσα μέσω ανόδου της ανεργίας και της οικονομικής αβεβαιότητας και, δεύτερον, σε επόμενη φάση, μέσω μιας μείωσης της οικονομικής υποστήριξης στις οικογένειες με παιδιά», σύμφωνα με τους ερευνητές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|