Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οι σπασήκλες τού σχολείου εκδικούνται!

Τα πιο έξυπνα παιδιά είναι πιθανότερο να ζήσουν περισσότερα χρόνια



Πανεπιστήμιο Εδιμβούργου/Βρετανία.-

  Γελάει καλύτερα, όποιος γελάει τελευταίος. Και αυτό μπορεί κάλλιστα να ισχύει για τους «σπασίκλες» που γίνονταν στόχος πειραγμάτων στο σχολείο τους, λόγω της εξυπνάδας και της επιμέλειάς τους.

   Τα παιδιά με υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης (IQ) είναι πιθανότερο να ζήσουν περισσότερα χρόνια, καθώς έχουν μικρότερη πιθανότητα να πεθάνουν από καρδιοπάθεια, εγκεφαλικό, καρκίνο λόγω καπνίσματος, πνευμονοπάθειες και άνοια, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.

   Η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα μελέτη που κατέγραψε τις αιτίες του θανάτου στη διάρκεια της ζωής και των δύο φύλων, βρήκε ότι η εξυπνάδα παίζει σημαντικό ρόλο στον τρόπο της ζωής ενός ανθρώπου (π.χ. αν θα καπνίζει ή όχι), πράγμα που επηρεάζει στη συνέχεια την πιθανότητα εκδήλωσης νόσων και πρόωρου θανάτου.

   Η νέα έρευνα επιβεβαιώνει προηγούμενα ευρήματα ότι τα άτομα με αυξημένο IQ τείνουν να ζουν λίγο παραπάνω από τα άτομα με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης.

   Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, με επικεφαλής τον καθηγητή ψυχολογίας Ίαν Ντίρι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό "British Medical Journal", ανέλυσαν στοιχεία για 33.536 άνδρες και 32.229 γυναίκες που είχαν γεννηθεί την ίδια χρονιά (1936) και είχαν κάνει τεστ νοημοσύνης στην ηλικία των 11 ετών.

   Διαπιστώθηκε ότι όσο μεγαλύτερος ήταν ο δείκτης νοημοσύνης που είχε προκύψει από το τεστ στην παιδική ηλικία, τόσο μικρότερος ήταν ο κίνδυνος θανάτου πριν την ηλικία των 79 ετών. Για κάθε 15 μονάδες μεγαλύτερου IQ, υπήρχε μια μείωση κατά 28% του κινδύνου θανάτου από νόσο των πνευμόνων, κατά 25% από στεφανιαία νόσο και κατά 24% από εγκεφαλικό.

   Πρακτικά αυτό π.χ. σημαίνει ότι ένας άνθρωπος με δείκτη IQ 115 είναι 28% λιγότερο πιθανό να πεθάνει έως τα 80 του από ασθένεια των πνευμόνων, σε σχέση με κάποιον που έχει δείκτη 100 (αυτός είναι περίπου και ο μέσος όρος για το γενικό πληθυσμό).

   Οι εξυπνότεροι άνθρωποι είναι επίσης λιγότερο πιθανό να πεθάνουν πρόωρα από τραυματισμούς, άνοια και γαστρεντερικές παθήσεις. Δεν προέκυψε όμως συσχέτιση ανάμεσα στη νοημοσύνη και στον θάνατο από καρκίνους πλην αυτών που σχετίζονται με το κάπνισμα.

   Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι οι πιο έξυπνοι άνθρωποι συμπεριφέρονται και πιο έξυπνα: εν ολίγοις, τρώνε πιο υγιεινά, ασκούνται περισσότερο, δεν καπνίζουν, είναι προβλεπτικοί (π.χ. φοράνε τη ζώνη τους στο αυτοκίνητο ή στο αεροπλάνο) και πάνε σε γιατρό πιο γρήγορα, αν έχουν κάποιο ύποπτο σύμπτωμα.

Από την άλλη, οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι κάποιο ρόλο παίζουν και τα γονίδια στο να ευνοούν όσους έχουν μεγαλύτερη νοημοσύνη, καθώς το υψηλό IQ έχει συσχετισθεί με καλό γενετικό υπόβαθρο. Γι' αυτό, άλλωστε, ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ο δείκτης νοημοσύνης θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη μαζί με άλλους παράγοντες όπως το οικογενειακό ιστορικό, όταν αξιολογείται η κατάσταση της υγείας ενός ανθρώπου.

   Είναι αξιοσημείωτο ότι, όπως έχουν δείξει άλλες μελέτες, ο δείκτης IQ εμφανίζει κατά μέσο όρο αύξηση διαχρονικά τις τελευταίες δεκαετίες (περίπου 20 μονάδες από το 1950, σύμφωνα με μια εκτίμηση), ενώ παράλληλα αυξάνεται και το προσδόκιμο ζωής του μέσου ανθρώπου.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία