Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις αυξάνουν τον κίνδυνο άνοιας ακόμη και στους μεσήλικες



PLoS Medicine.-

Οι κρανιογκεφαλικές κακώσεις (ΚΕΚ), π.χ. λόγω σοβαρού τροχαίου ή κάποιου αθλήματος, σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης άνοιας ακόμη στους μεσήλικες, σύμφωνα με μια νέα φινλανδική επιστημονική έρευνα.

 

Μολονότι η άνοια θεωρείται πρόβλημα της τρίτης ηλικίας, η νέα μελέτη δείχνει ότι οι ΚΕΚ μπορούν να επιφέρουν άνοια πρόωρα, ήδη από τη μέση ηλικία. Ο κίνδυνος είναι σχεδόν διπλάσιος (αυξημένος κατά 90%) μετά από σοβαρή ΚΕΚ, ιδίως στην ηλικία των 41 έως 50 ετών. Τα τραύματα στο κεφάλι που πλήττουν και τον εγκέφαλο, είναι ανάμεσα στις κύριες αιτίες αναπηρίας και θανάτου, ιδίως ανάμεσα στους νέους και τους μεσήλικες. Περίπου ένας στους τρεις ανθρώπους που παθαίνει κάποια τέτοια μέτρια έως σοβαρή κάκωση στο κρανίο, πεθαίνει τελικά, ενώ οι μισοί επιζώντες θα υποφέρουν στην υπόλοιπη ζωή τους από αναπηρίες.

 

Προηγούμενες μελέτες είχαν δώσει ενδείξεις για σχέση ανάμεσα στην κρανιογκεφαλική κάκωση και στις νευροεκφυλιστικές παθήσεις όπως οι νόσοι Αλτσχάιμερ και Πάρκινσον. Η νέα μελέτη, σε μεγάλο δείγμα πληθυσμού, δείχνει ότι όντως μια τέτοια κάκωση μπορεί να πυροδοτήσει διαδικασίες στον εγκέφαλο, που θα προκαλέσουν πρόωρη άνοια (με αιτία που δεν οφείλεται στο Αλτσχάιμερ). Όμως δεν διαπιστώθηκε σχέση ανάμεσα στις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και στη νόσο Πάρκινσον, ούτε στην αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση (ALS).

 

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ελσίνκι, με επικεφαλής το νευροχειρουργό Ραχούλ Ρατζ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "PLoS Medicine", ανέλυσαν στοιχεία για πάνω από 40.000 ενήλικες που είχαν εισαχθεί στο νοσοκομείο για κρανιοεγκεφαλική κάκωση (ΚΕΚ) και στη συνέχεια είχαν επιβιώσει για τουλάχιστον δέκα χρόνια.

 

Διαπιστώθηκε ότι όσο πιο σοβαρή ήταν η κάκωση, τόσο μεγαλύτερος ήταν ο κατοπινός κίνδυνος για εμφάνιση άνοιας. Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι ο κίνδυνος άνοιας μεταξύ των επιζώντων από την κάκωση, οι οποίοι φαινομενικά έχουν ανακάμψει, παραμένει υψηλός επί αρκετά χρόνια μετά τον τραυματισμό στο κεφάλι, λόγω χρόνιας φλεγμονής που προκαλείται στον εγκέφαλο.

 

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει προβλέψει ότι οι ΚΕΚ θα γίνουν κορυφαία αιτία αναπηρίας και θανάτου μέσα στην επόμενη δεκαετία. Ήδη περίπου το 1% του πληθυσμού στις ανεπτυγμένες χώρες πάσχουν από κάποια μακρόχρονη αναπηρία λόγω ΚΕΚ. Η σταδιακή γήρανση του παγκόσμιου πληθυσμού και η αύξηση των ατυχημάτων λόγω γήρανσης θα αυξήσουν την πιθανότητα ΚΕΚ στο μέλλον.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία