 |
|
|  |  |  |  Παραγουάη - Ινδιάνοι απειλούνται με εξαφάνιση λόγω της καταστροφής των δασών
Ασουνσιόν
Η κυβέρνηση της Παραγουάης έχει αρχίσει συνομιλίες για την εξαγορά ιδιωτικής έκτασης, καθώς προσπαθεί να προστατεύσει μία απομονωμένη φυλή από τα συμφέροντα των κτηνοτρόφων που εκτρέφουν βοοειδή και οι οποίοι εποφθαλμιούν τη δασική έκταση όπου διαμένουν οι Ινδιάνοι.
Η νομαδική φυλή των Ινδιάνων Αγιορέο Τοτομπιεγκοσόντε, που υπολογίζεται ότι είναι μεταξύ 30 και 50 ατόμων, δεν έχει έλθει σε καμία επαφή με άλλους ανθρώπους από το 2004.
Ωστόσο η ραγδαία καταστροφή των δασών για τη δημιουργία εκτάσεων για τη βόσκηση των ζώων , προκαλεί ανησυχίες για το μέλλον των Ινδιάνων.
"Η καταπάτηση των εδαφών τους είναι πολύ επιθετική. Υποχρεώνονται να φύγουν από τις δασικές εκτάσεις που καταστρέφονται και είναι ολοένα και πιο δύσκολο γι αυτούς να εξακολουθήσουν να υπάρχουν ως φυλή που αποφεύγει τις επαφές με τον υπόλοιπο κόσμο", δήλωσε η Γκλάντις Κασάτσια, εκπρόσωπος της οργάνωσης "Λαοί, Περιβάλλον και Εδάφη", που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων.
Οι Ινδιάνοι της φυλής Αγιορέο Τοτομπιεγκοσόντε ζουν από το κυνήγι αγριογούρουνων και χελωνών και καλλιεργούν μόνο λίγα λαχανικά, όπως φασόλια και κολοκύθες, στα απομακρυσμένα δάση της περιοχή Τσάκο, 750 χιλιόμετρα βορείως της πρωτεύουσας, Ασουνσιόν. Οι Ινδιάνοι Τοτομπιεγκοσόντε είναι μία από τις τρεις υπο-ομάδες της μεγαλύτερης φυλής Αγιορέο. Με τους συγκεκριμένους Ινδιάνους, οι Χριστιανοί ιεραπόστολοι ήλθαν σε επαφή μόλις το 1979 και στη συνέχεια άρχισε η εκδίωξή τους από τα δάση. Όμως τα περισσότερα μέλη της φυλής δεν ασπάσθηκαν το κήρυγμα των ιεραποστόλων και στη δεκαετία του 1990 επέστρεψαν στα δάση. Η τελευταία επαφή μαζί τους έγινε πριν από έξι χρόνια, όταν μία ομάδα που προσπαθούσε να διαφύγει από τις μπουλντόζες που κατέστρεφαν το δάσος τους, συναντήθηκαν με άλλους Ινδιάνους, που ζούσαν στα όρια του δάσους.
Η Παραγουάη είναι μία από τις πιο φτωχές χώρες στη νότια Αμερική, αλλά ο πρόεδρος Φερνάντο Λούγο έχει υποσχεθεί ότι θα βελτιώσει το πλαίσιο για τον σεβασμό των δικαιωμάτων των 110.000 αυτοχθόνων, από τους οποίους οι περισσότεροι ζουν στην περιοχή Τσάκο. Μέχρι τώρα οι περιορισμένες δυνατότητες του προϋπολογισμού δεν επέτρεπε την εκπλήρωση του αιτήματος των Ινδιάνων Αγιορέο για τη δημιουργία ενός μεγάλου φυσικού πάρκου όπου θα μπορούσαν να ζήσουν χωρίς απειλές. Ωστόσο η κυβέρνηση του προέδρου Λούγο, που ήταν καθολικός ιερέας, ελπίζει ότι στον προϋπολογισμό του επόμενου έτους θα εγγραφεί κονδύλι για την αγορά εδαφών για την προστασία των Ινδιάνων.
Ήδη μάλιστα έχουν αρχίσει διαπραγματεύσεις με μία βραζιλιάνικη εταιρία κτηνοτρόφων, στην οποία ανήκει μία μεγάλη έκταση, όπου θα μπορούσαν να καταφύγουν οι αυτόχθονες. "Οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη και υπάρχουν δυνατότητες να βρεθεί λύση για την εξαγορά της γης και την προστασία των αυτοχθόνων", δήλωσε η Λιδία Ακούντα, πρόεδρος του κρατικού Ινστιτούτου για τους Αυτόχθονες (INDI).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
