|
| | | |
Τι ακριβώς πέτυχε ο Καθηγητής Γιώργος Δημόπουλος
Ένα νέο γενετικό όπλο στη μάχη κατά της ελονοσίας από Ομογενή επιστήμονα
Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκιν/ΗΠΑ.-
Κουνούπια γενετικά τροποποιημένα, ώστε να έχουν ενισχυμένη ανοσία και να είναι πιο ανθεκτικά στη μόλυνση από τα παράσιτα της ελονοσίας, είναι το νέο όπλο κατά της ευρέως διαδεδομένης νόσου, το οποίο ανέπτυξε ένας Ομογενής επιστήμονας στις ΗΠΑ.
Ο καθηγητής Γιώργος Δημόπουλος του Τμήματος Μοριακής Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς στη Βαλτιμόρη, μαζί με τους συνεργάτες του, έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science".
Οι ερευνητές έκαναν μικρές τροποποποιήσεις στο DNA των κουνουπιών του είδους Anopheles, μέσω του τσιμπήματος των οποίων μεταδίδεται η ελονοσία στους ανθρώπους. Οι μεταλλάξεις του δικού τους γενετικού υλικού (χωρίς να χρειάζεται η εισαγωγή ξένων γονιδίων) ενισχύουν τη δραστηριότητα των γονιδίων που εμπλέκονται στην ανοσία. Έτσι, τα κουνούπια αντιστέκονται καλύτερα στη μόλυνση και μειώνεται η πιθανότητα να μεταφέρουν τα παράσιτα της ελονοσίας στους ανθρώπους.
Η ευχάριστα απρόσμενη εξέλιξη, όπως έδειξαν τα σχετικά πειράματα, είναι η ταχύτητα με την οποία τα γενετικά τροποποιημένα κουνούπια, όταν απελευθερωθούν, εξαπλώνουν τις μεταλλάξεις σε άλλα κουνούπια, σε σημείο που στον πληθυσμο των κουνουπιών περίπου εννέα στα δέκα (90%) να έχουν τις μεταλλάξεις της ενισχυμένης ανοσίας. Ένας λόγος που συμβαίνει αυτό, κατά τον Δημόπουλο, είναι ότι τα μεταλλαγμένα αρσενικά κουνούπια προτιμούν να ζευγαρώνουν με μη μεταλλαγμένα θηλυκά κουνούπια, με αποτέλεσμα οι επιθυμητές μεταλλάξεις να περνάνε στις επόμενες γενιές.
Ο πληθυσμός των τροποποιημένων κουνουπιών ζει σε μια αποικία στο εργαστήριο του Δημόπουλου εδώ και πάνω από επτά χρόνια και, όλο αυτό το διάστημα, έχει διατηρήσει υψηλό βαθμό ανοσίας απέναντι στα παράσιτα της ελονοσίας, χωρίς να εμφανίζει ορατά ίχνη παρενεργειών στη διατροφή του ή σε άλλες συμπεριφορές. Ο έλληνας ερευνητής σχεδιάζει ανάλογα πειράματα σε μεγαλύτερο αριθμό κουνουπιών.
Μια άλλη ομάδα ερευνητών, επίσης από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, με επικεφαλής τον καθηγητή μικροβιολογίας-ανοσολογίας Μαρτσέλο Τζέικομπς-Λορίνα, που έκαναν και αυτοί δημοσίευση στο περιοδικό "Science", ακολούθησαν μια διαφορετική στρατηγική. Ανακάλυψαν ένα είδος βακτηρίων (Serratia AS1) που εξαπλώνονται γρήγορα μέσα στα κουνούπια και καταπολεμούν τα παράσιτα της ελονοσίας στον οργανισμό των εντόμων.
Η ελονοσία εξαπλώνεται μέσω των θηλυκών κουνουπιών Anopheles, που μεταφέρουν τα παράσιτα Plasmodium falciparum στο σώμα τους. Η νόσος σκοτώνει περισσότερους από 400.000 ανθρώπους κάθε χρόνο στον κόσμο, κυρίως παιδιά έως πέντε ετών στην υποσαχάρια Αφρική.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|