|
| | | |
Κινδυνευουν τα Ελληνόπουλα
Η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό παχύσαρκων αγοριών στην Ευρώπη
Πηγή The Lancet
Η Ελλάδα έχει τη μεγαλύτερη αναλογία παχύσαρκων αγοριών στην Ευρώπη (16,7% του πληθυσμού), ενώ η Μάλτα τα περισσότερα παχύσαρκα κορίτσια (11,3%), σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό "The Lancet", με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παχυσαρκίας στις 11 Οκτωβρίου.
Η Μολδαβία έχει στην Ευρώπη τα μικρότερα ποσοστά παχυσαρκίας τόσο στα κορίτσια (3,2% του πληθυσμού), όσο και στα αγόρια (5%).
Η έρευνα, με τη συμμετοχή άνω των 1.000 ερευνητών, η οποία ανέλυσε στοιχεία για 200 χώρες, εκτιμά ότι το 2016 υπήρχαν παγκοσμίως 124 εκατ. παιδιά και έφηβοι που ήσαν παχύσαρκοι, ενώ άλλα 213 εκατομμύρια ήσαν υπέρβαρα.
Οι ενήλικες παχύσαρκοι αυξήθηκαν από περίπου 100 εκατομμύρια το 1975 (69 εκατ. γυναίκες και 31 εκατ. άνδρες) σε 671 εκατομμύρια το 2016 (390 εκατ. γυναίκες και 281 εκατ. άνδρες). Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν περίπου 1,3 δισεκατομμύρια υπέρβαροι.
Το 1975 υπήρχαν περίπου πέντε εκατομμύρια παχύσαρκα κορίτσια και έξι εκατομμύρια αγόρια παγκοσμίως, ενώ το 2016 ο αριθμός τους είχε αυξηθεί σε 50 και 74 εκατομμύρια αντίστοιχα. Κατά μέσο όρο, μεταξύ 1975-2016 στον κόσμο τα παχύσαρκα αγόρια και έφηβοι αυξήθηκαν από 0,9% σε 7,8% του πληθυσμού, ενώ τα κορίτσια από 0,7% σε 5,6%.
Από το 1975 έως σήμερα ο αριθμός των παχύσαρκων παιδιών και εφήβων (ηλικίας πέντε έως 19 ετών) στον κόσμο έχει υπερδεκαπλασιασθεί και εκτιμάται ότι, με αυτό το ρυθμό αύξησής τους, έως το 2022 τα παχύσαρκα παιδιά και έφηβοι για πρώτη φορά θα ξεπεράσουν τα λιποβαρή.
Το 2016 υπήρχαν 117 εκατομμύρια λιποβαρή αγόρια και 75 εκατομμύρια λιποβαρή κορίτσια. Μια θετική εξέλιξη είναι ότι τα λιποβαρή αγόρια και έφηβοι διεθνώς, μέσα στις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες μειώθηκαν από 14,8% σε 12,4%, ενώ τα κορίτσια από 9,2% σε 8,4%.
Τα μεγαλύτερα ποσοστά παιδικής και εφηβικής παχυσαρκίας (πάνω από 30%) καταγράφονται στα νησιά της Πολυνησίας στον Ειρηνικό, ενώ είναι κοντά στο 20% ή και περισσότερο στις ΗΠΑ, σε αρκετές αραβικές χώρες (Αίγυπτος, Κουβέιτ, Κατάρ, Σαουδική Αραβία κ.α.) και σε χώρες της Καραϊβικής (Βερμούδα, Πουέρτο Ρίκο κ.α.).
Τα περισσότερα λιποβαρή παιδιά (χαμηλότερος δείκτης μάζας σώματος το 2016) ζουν σε Αιθιοπία, Νίγηρα, Σενεγάλη, Ινδία, Μπαγκλαντές, Μιανμάρ και Καμπότζη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|