|
| | | |
Οι απογευματινές καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις έχουν καλύτερη έκβαση και λιγότερες επιπλοκές
Πανεπιστήμιο Λιλ.-
Οι χειρουργικές επεμβάσεις στην καρδιά είναι ασφαλέστερες, όταν γίνονται όχι τις πρωινές αλλά τις απογευματινές ώρες, επειδή τότε η καρδιά συγχρονίζεται καλύτερα με το βιολογικό ρολόι των ασθενών και είναι πιο ανθεκτική, σύμφωνα με μια νέα γαλλική επιστημονική έρευνα. Αν μελλοντικές μελέτες επιβεβαιώσουν ότι αυτό όντως συμβαίνει ευρέως, τότε σε όλο τον κόσμο τα νοσοκομεία θα κληθούν να αλλάξουν τις ώρες των χειρουργείων ανοικτής καρδιάς.
Η νέα μελέτη συνδύασε μια τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή σε καρδιοπαθείς, παρατηρήσεις ασθενών, ανάλυση ιστών και έρευνα σε πειραματόζωα (ποντίκια) για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ώρα του χειρουργείου παίζει ζωτικό ρόλο. Όταν γίνεται απόγευμα, υπάρχει καλύτερος συγχρονισμός της καρδιάς με το «ρολόι» του οργανισμού (τον κιρκάδιο ρυθμό), με αποτέλεσμα να είναι μικρότερη η πιθανότητα επικίνδυνων επιπλοκών μετά την επέμβαση.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Νταβίντ Μονταίν του Πανεπιστημίου της Λιλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικο "The Lancet", προτείνουν οι επεμβάσεις ανοικτής καρδιάς να μετακινηθούν τις απογευματινές ώρες. Τόνισαν πάντως ότι η μελέτη τους πρέπει να επιβεβαιωθεί σε μεγαλύτερο δείγμα ασθενών και ιδίως σε όσους πάσχουν από διαβήτη και νεφρική ανεπάρκεια, οι οποίοι κινδυνεύουν περισσότερο από καρδιοπάθεια.
Μετά από μια επέμβαση στην καρδιά, οι ασθενείς μπορούν να εμφανίσουν έμφραγμα, καρδιακή ανεπάρκεια ή άλλη βλάβη που μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρο θάνατο. Οι ερευνητές εντόπισαν 287 γονίδια που συνδέουν το βιολογικό ρολόι (το οποίο ελέγχει τον ύπνο και το ξύπνημα των ανθρώπων, την ανάγκη για τροφή κ.α.) με πιθανές βλάβες στην καρδιά.
Όπως είπε ο Μονταίν, «η μελέτη μας βρήκε ότι η μετεγχειρητική ζημιά στην καρδιά είναι πιο συχνή στους ανθρώπους που έκαναν επέμβαση το πρωί, σε σχέση με όσους εγχειρήθηκαν το απόγευμα. Σύμφωνα με τα ευρήματά μας, εν μέρει ο βιολογικός μηχανισμός γι' αυτές τις βλάβες επηρεάζεται από το βιολογικό ρολόι του ασθενούς και τα γονίδιά που το ελέγχουν. Συνεπώς, το να μετακινήσουμε τις επεμβάσεις της καρδιάς το απόγευμα, μπορεί να βοηθήσει στο να μειωθεί ο κίνδυνος για την καρδιά μετά από το χειρουργείο».
Η μελέτη παρατήρησης που έγινε μεταξύ 2009-2015 σε σχεδόν 600 ανθρώπους, οι οποίοι είχαν κάνει επέμβαση για αντικατάσταση βαλβίδας καρδιάς (οι μισοί το πρωί και οι άλλοι μισοί το απόγευμα), έδειξε ότι -σε διάστημα 500 ημερών μετά το χειρουργείο- όσοι είχαν χειρουργηθεί τις απογευματινές ώρες, είχαν κατά μέσο όρο 50% μικρότερο κίνδυνο να πάθουν έμφραγμα, να εκδηλώσουν καρδιακή ανεπάρκεια ή να πεθάνουν από καρδιά (αυτά συνέβησαν στο 9% μόνο των ασθενών, έναντι ποσοστού 18% σε όσους είχαν χειρουργηθεί το πρωί).
Σε μια άλλη τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή, που έγινε το 2016-2017 σε 88 ασθενείς, οι οποίοι τυχαία χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες, μία πρωινή και μία απογευματινή, για να κάνουν επίσης επέμβαση αντικατάστασης βαλβίδας και των οποίων η υγεία παρακολουθήθηκε στη συνέχεια, διαπιστώθηκε ότι αν και ο μέσος χρόνος παραμονής στο νοσοκομείο ήταν ίδιος για όλους (12 μέρες), όσοι είχαν εγχειρηθεί το απόγευμα, εμφάνιζαν στον καρδιακό ιστό μετά την επέμβαση επίπεδα βλάβης περίπου 20% μειωμένα σε σχέση με τις βλάβες στους «πρωινούς».
Η ξεχωριστή ανάλυση ιστών καρδιάς προερχόμενων από 30 ασθενείς έδειξε ότι όσοι ιστοί προέρχονταν από άτομα που είχαν κάνει απογευματινή επέμβαση, ήσαν πιο υγιείς και πιο ικανοί να ανακτήσουν την ομαλή λειτουργία τους μετά την προσωρινή στέρηση του οξυγόνου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|