Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τα social media κάνουν τα κορίτσια δυστυχισμένα



Πηγή: Deutsche Welle

  Facebook, Whatsapp, Ιnstagram, Υoutube. Tα σημερινά παιδιά δεν μπορούν να διανοηθούν έναν κόσμο χωρίς ίντερνετ. Η εξάρτηση είναι μεγάλη, ενώ κυρίως τα κορίτσια αισθάνονται δυστυχισμένα εξαιτίας των social media, σύμφωνα με ρεπορτάζ της DW.

 

   Μια τυπική μέρα στην έβδομη τάξη ενός γερμανικού γυμνασίου στη μικρή πόλη Νόισαντ/Βιντ. Οι μαθητές είναι 12 και 13 ετών. Δεν υπάρχει ούτε ένας μαθητής ή μαθήτρια που δεν έχει έναν τουλάχιστον λογαριασμό σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Τα παιδιά και οι έφηβοι αγαπούν κυρίως το Whatsapp, το Ιnstagram, το Snapchat και το Youtube.

 

   «Είμαστε ένα σχολείο στην επαρχία και για τον λόγο αυτό τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι απαραίτητα», αναφέρει ο διευθυντής του σχολείου Βόλφγκανγκ Λαντς. Πράγματι πολλά παιδιά μένουν μακριά από το σχολείο κι έτσι για παράδειγμα η επικοινωνία με τους γονείς τους γίνεται κυρίως μέσω smartphone.

 

   Ωστόσο η χρήση smartphone και μέσων κοινωνικής δικτύωσης από τα παιδιά ακόμη και εν ώρα μαθήματος είναι έντονη, αποσπώντας την προσοχή τους από τη διδασκαλία. Αυτό οδήγησε έτσι τον Βόλφγκανγκ Λαντς στην απόφαση να απαγορεύσει τη χρήση κινητών στο σχολείο.

 

   Kυνηγώντας like και smilies...

 

   Το φαινόμενο που καταγράφηκε στο απομακρυσμένο σχολείο του Nόισαντ/ Βιντ δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Το ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποσπούν έντονα τα παιδιά από τις σχολικές τους δραστηριότητες είναι λίγο πολύ γνωστό. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου του Έσεξ τα social media προκαλούν ποικίλα προβλήματα, ιδίως μάλιστα στα νέα κορίτσια. Οι βρετανοί ερευνητές μελέτησαν το αίσθημα χαράς που νιώθουν παιδιά και έφηβοι που διαθέτουν λογαριασμούς σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήδη από την ηλικία των δέκα. Αυτό που κατέγραψαν είναι ότι καθώς μεγαλώνουν το αίσθημα αυτό ολοένα μειώνεται. Μάλιστα ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι πιο δυστυχισμένα αισθάνονται τα κορίτσια στην πρώιμη εφηβεία.

 

   Πράγματι τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προκαλούν άγχος, απλώς και μόνο επειδή πρέπει πάντα να δίνεις την εντύπωση ότι είσαι online. Επίσης δίνουν συχνά πρόσφορο χώρο για διαπληκτισμούς, ενώ το να μην απαντήσει κάποιος γρήγορα σε ένα μήνυμα μπορεί να οδηγήσει σε παρεξηγήσεις. Την πίεση αυτή νιώθουν άλλωστε και πολλοί ενήλικες, πόσο μάλλον παιδιά. Ιδίως μάλιστα τα νεαρά κορίτσια βιώνουν έντονα το συναίσθημα άγχους και πίεσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως επισημαίνει η κοινωνική επιστήμονας Κάρα Μπούκερ, εκ των συντακτών της έρευνας του Πανεπιστημίου του Έσεξ γιατί είναι πιο επιρρεπή στη σύγκριση. Η απόκτηση ολοένα περισσότερων «φίλων» ή «ακολούθων» και η αγωνία της αναγνωσιμότητας μπορεί να κάνουν πολύ δυστυχισμένα κάποια κορίτσια. Ορισμένοι νευρολόγοι υποστηρίζουν μάλιστα ότι το κυνήγι των like στο διαδίκτυο μπορεί να αποβεί το ίδιο εξαρτησιογόνο με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών - υπάρχουν όμως και εκείνοι που θεωρούν ότι είναι ακόμη νωρίς για τέτοιες συγκρίσεις.

 

   Πάντως αυτό που επισημαίνει η Κάρα Μπρουκ είναι ότι ακόμη κι αν τα αποτελέσματα της έρευνας του Έσεξ χρήζουν περαιτέρω μελέτης και επεξεργασίας, αυτό που διαφαίνεται μάλλον καθαρά για όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως φύλου είναι ότι γύρω στην ηλικία των δέκα αυτά δεν είναι ακόμη σε θέση να καταλάβουν ότι οι άνθρωποι που ποστάρουν μόνο ευχάριστα πράγματα, μπορεί να έχουν επίσης δύσκολες μέρες. Βλέπουν μόνο τη θετική πλευρά της ζωής των άλλων μέσα από τα post τους και μοιραία μπαίνουν σε σύγκριση. Κι αυτό είναι που τα κάνει δυστυχισμένα, άλλα περισσότερο κι άλλα λιγότερα.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία