Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σχεδόν 300 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ηπατίτιδα Β στον κόσμο, αλλά μόνο το 5% έχουν κάνει θεραπεία - Ποια είναι η κατάσταση στην Ελλάδα



Πηγή "The Lancet Gastroenterology & Hepatology"

 Περίπου 292 εκατομμύρια άνθρωποι εκτιμάται ότι ζουν με τον ιό της ηπατίτιδας Β (HBV) παγκοσμίως, αλλά μόνο ένας στους 20 (ποσοστό 5%) έχει κάνει θεραπεία, σύμφωνα με την πιο ολοκληρωμένη μέχρι σήμερα διεθνή ανάλυση για την εξάπλωση της νόσου.

 

   Εννέα στους δέκα άνθρωποι δεν ξέρουν καν ότι έχουν τον ιό, επειδή δεν έχουν διαγνωσθεί. Ακόμη και σε ανεπτυγμένες χώρες, τα ποσοστά των μη διαγνωσμένων είναι υψηλά: στις ΗΠΑ οι δύο στους τρεις με τον ιό και στη Βρετανία οι τέσσερις στους πέντε. Στην Ελλάδα τα διαγνωσμένα περιστατικά εκτιμώνται σε 42% των συνολικών.

 

   Λιγότερο από το 1% των εγκύων με ηπατίτιδα Β διεθνώς, που κινδυνεύουν να περάσουν τον ιό στο μωρό τους και στις οποίες οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η επιδημία της νόσου, δεν κάνουν την αναγκαία θεραπεία, με αποτέλεσμα περισσότερα από 1,8 εκατομμύρια πεντάχρονα παιδιά να μολυνθούν με τον ιό HBV το 2016.

 

   Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γαστρεντερολογίας και ηπατολογίας "The Lancet Gastroenterology & Hepatology", προειδοποιούν ότι, χωρίς θεραπεία, η λοίμωξη με τον ιό μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά χρόνια προβλήματα υγείας, όπως κίρρωση και καρκίνο του ήπατος.

 

   Σε 600.000 εκτιμώνται οι άνθρωποι παγκοσμίως που πεθαίνουν κάθε χρόνο από ασθένειες του ήπατος σχετικές με την ηπατίτιδα Β. Ο ιός είναι πολύ μεταδοτικός και μεταδίδεται κυρίως από τις μητέρες στα παιδιά τους ή ανάμεσα στα παιδιά.

 

   Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία οριστική θεραπεία, αλλά τα υπάρχοντα φάρμακα ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο μετάδοσης. Ένα αποτελεσματικό εμβόλιο υπάρχει από το 1981 και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει συστήσει από το 1992 όλα τα μωρά να κάνουν την πρώτη δόση μέσα στο πρώτο 24ωρο από τη γέννησή τους.

 

   Αν και υπάρχει διαγνωστικό τεστ από τις αρχές δεκαετίας του 1970, μόνο το 10% των ανθρώπων με τον ιό έχουν διαγνωσθεί μέχρι σήμερα, ενώ μόνο το 5% έχουν κάνει την κατάλληλη θεραπεία κατά του ιού.

 

   Στην Ευρώπη, τα ποσοστά όσων έχουν κάνει θεραπεία, εμφανίζουν μεγάλες αποκλίσεις από το 3% στο Βέλγιο ως το 95% στη Φινλανδία, ενώ στην Ελλάδα είναι 51%, δηλαδή οι μισοί σε σχέση με όσους θα έπρεπε. Στη χώρα μας ο επιπολασμός της νόσου (δηλαδή ο αριθμός των περιστατικών που ήδη υπάρχουν στον πληθυσμό) εκτιμάται σε περίπου 2,3% των κατοίκων έναντι 3,9% παγκοσμίως.

 

   Στην Ελλάδα, το 2016 είχαν διαγνωσθεί με ηπατίτιδα Β συνολικά 83.635 άνθρωποι και οι 1.800 ήσαν νέα περιστατικά εκείνου του έτους. Περίπου οι μισοί (45.600) πληρούν τις προϋποθέσεις για θεραπεία, αλλά μόνο οι 23.249 έχουν λάβει την κατάλληλη θεραπεία κατά του ιού HBV.

 

   Παγκοσμίως, το 2016 το 87% των νεογέννητων είχαν κάνει τις τρεις δόσεις του εμβολίου, αλλά μόνο τα μισά μωρά κάνουν το πρώτο εμβόλιο μέσα σε 24 ώρες από τη γέννησή τους. Στην Ελλάδα το 98% των μωρών κάνουν έγκαιρα την πρώτη δόση του εμβολίου και το 96% έχουν κάνει τις τρεις δόσεις του εμβολίου έως το πρώτο έτος της ζωής τους.

 

   Ο ιός είναι πιο διαδεδομένος στην ανατολική Ασία και στην Υποσαχάρια Αφρική. Η διεθνής κοινότητα έχει θέσει ως στόχο να εξαλείψει τον ιό της ηπατίτιδας Β έως το 2030.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία