Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Έλληνας τής Ομογένειας εξελέγη μέλος της βρετανικής Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών





Ένας διακεκριμένος Έλληνας επιστήμονας της διασποράς, ο καθηγητής

καρδιαγγειακής γονιδιωματικής Παναγιώτης Δελούκας του Ινστιτούτου Ερευνών William Harvey και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Queen Mary του Λονδίνου, εξελέγη μέλος (εταίρος) της διεθνούς φήμης Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών του Ηνωμένου Βασιλείου.

Ο Π. Δελούκας είναι ανάμεσα στους 48 κορυφαίους επιστήμονες (οι 16 γυναίκες), οι περισσότεροι Βρετανοί, που επελέγησαν ως νέα μέλη της Ιατρικής Ακαδημίας ανάμεσα σε 410 υποψήφιους. Μετά την εκλογή τους, ο συνολικός αριθμός των μελών της Ακαδημίας φθάνει πλέον τα 1.262. Η τελετή υποδοχής των νέων μελών θα γίνει στην Ακαδημία στις 27 Ιουνίου.

Ο Π. Δελούκας αποφοίτησε από το Τμήμα Χημείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1986, έκανε μεταπτυχιακά στην μικροβιολογία στο Πανεπιστήμιο 7 του Παρισιού και πήρε το διδακτορικό του από το ελβετικό Πανεπιστήμιο Biozentrum της Βασιλείας το 1991.

Έπειτα από διετή μεταδιδακτορική έρευνα στην ελβετική φαρμακευτική εταιρεία Hoffmann-La Roche, εργάσθηκε από το 1994 έως το 2013 ως βασικός ερευνητής στο βρετανικό Ινστιτούτο Γενετικής Wellcome Trust Sanger, με έμφαση στη γενετική προδιάθεση των καρδιαγγειακών παθήσεων. Από το 2013 διδάσκει και διεξάγει έρευνα στο Ινστιτούτο Ερευνών William Harvey και στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου, όπου από το 2017 είναι κοσμήτορας του Τομέα Επιστημών της Ζωής.

Μεταξύ άλλων, υπήρξε ενεργό μέλος της ερευνητικής κοινοπραξίας του Προγράμματος Ανθρωπίνου Γονιδιώματος, συντονίζοντας την «ανάγνωση» (αλληλούχιση) και ανάλυση των χρωμοσωμάτων 10 και 20. Όλα αυτά τα χρόνια, έχει πραγματοποιήσει σημαντικές ανακαλύψεις για το γενετικό υπόβαθρο διαφόρων παθήσεων, όπως της στεφανιαίας νόσου.

Έχει κάνει περισσότερες από 400 επιστημονικές δημοσιεύσεις και κάθε χρόνο μετά το 2012, σύμφωνα με τον οργανισμό Thomson Reuters, περιλαμβάνεται στο κορυφαίο 1% των επιστημόνων του τομέα μοριακής βιολογίας και γενετικής διεθνώς, με βάση τις ετεροαναφορές άλλων επιστημόνων στο έργο του.

Στην Ακαδημία Ιατρικών Επιστημών του Ηνωμένου Βασιλείου υπάρχει ήδη ελληνική παρουσία. Μέλη της είναι δύο Έλληνες, από το 2000 ο μοριακός νευροβιολόγος δρ Βασίλης Πάχνης του Ινστιτούτου Φράνσις Κρικ (συνεργάτης επίσης του ΙΤΕ στην Κρήτη) και από το 2002 ο μοριακός ανοσολόγος δρ Δημήτρης Κιούσης του Εργαστηρίου Μιλ Χιλ του Ινστιτούτου Φράνσις Κρικ.

 Ακόμη, μέλη είναι οι ελληνο-κυπριακής καταγωγής καθηγητές Τόνι Κουζαρίδης, Χαράλαμπος Κυριάκου, Τζον Νεοπτόλεμος και Κρίστοφερ Τουμάζου, καθώς επίσης ο ελληνο-βρετανός νευροεπιστήμων Μ.Πάγκαλος (αντιπρόεδρος της φαρμακευτικής εταιρείας Astra Zeneca).

ΑΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία