|
| | | |
Ποικίλα τα προβλήματα για τούς φτωχούς...
Το χαμηλό εισόδημα επηρεάζει αρνητικά τον εγκέφαλο
Πανεπιστήμιο Ντάλας/ΗΠΑ
Το εισοδηματικό επίπεδο ενός ανθρώπου και ο εγκέφαλός του δεν είναι άσχετα πράγματα - και αυτό δεν αφορά μόνο ένα παιδάκι που μεγαλώνει μέσα στη φτώχεια. Φαίνεται πως ακόμη και ο ενήλικος εγκέφαλος είναι ευαίσθητος και ευάλωτος στις αντίξοες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες.
Μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα για πρώτη φορά βρήκε ότι ακόμη και στη μέση ηλικία ο εγκέφαλος των πλουσιότερων εμφανίζει διαφορές από τον εγκέφαλο των φτωχότερων, όσον αφορά τόσο τον όγκο της φαιάς ουσίας, όσο και την οργάνωση των δικτύων του εγκεφάλου.
Όσοι βρίσκονται ψηλότερα στην εισοδηματική κλίμακα, τείνουν να έχουν περισσότερη φαιά εγκεφαλική ουσία και πιο αποτελεσματική οργάνωση των εγκεφαλικών δικτύων τους, με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, να διαθέτουν καλύτερη μνήμη και καλύτερη προστασία έναντι της άνοιας στην τρίτη ηλικία, σε σχέση με όσους έχουν χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Ντάλας, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Γκάγκαν Γουίγκ της Σχολής Επιστημών της Συμπεριφοράς και του Εγκεφάλου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), μελέτησαν με λειτουργική μαγνητική απεικόνιση (fMRI) και άλλες μεθόδους τους εγκεφάλους 304 ανθρώπων ηλικίας 20 έως 89 ετών.
Οι ερευνητές συσχέτισαν τη δομή και ανατομία του εγκεφάλου με το εισοδηματικό, το μορφωτικό και εν γένει το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο καθενός. Διαπιστώθηκε ότι τα άτομα 35 έως 64 ετών που ανήκαν στο υψηλότερο επίπεδο της κλίμακας, είχαν περισσότερη φαιά ουσία και καλύτερη οργάνωση εγκεφαλικών δικτύων. Αντίθετα, οι φτωχότεροι είχαν λεπτότερη φαιά ουσία και λιγότερο οργανωμένα εγκεφαλικά δίκτυα. Αυτό μάλιστα ίσχυε ανεξάρτητα από το αν ένας ενήλικας στην παιδική ηλικία του είχε περάσει άνετη ή φτωχική ζωή.
Από την άλλη, δεν διαπιστώθηκε η ίδια συσχέτιση μεταξύ εισοδηματικού επιπέδου και εγκεφάλου για την μικρότερη ηλικιακή ομάδα (20-34 ετών), ούτε για την μεγαλύτερη (άνω των 64 ετών). Αυτό είναι ανοιχτό σε διάφορες ερμηνείες, σύμφωνα με τους ερευνητές, όπως ότι οι πιο υγιείς από τους φτωχούς έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να επιβιώσουν μετά τα 65 ή ότι όταν οι άνθρωποι φθάσουν στα 70 και στα 80 τους, οι κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες είναι πια λιγότερο σημαντικοί για την υγεία του εγκεφάλου τους σε σχέση με τη βιολογική διαδικασία της γήρανσης.
Τα νέα ευρήματα έρχονται να προστεθούν σε αυτά προηγούμενων μελετών, που δείχνουν ότι η έλλειψη εισοδήματος μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη σκέψη, τη μνήμη και άλλες νοητικές λειτουργίες, καθώς επίσης να ευνοήσει την εκδήλωση νευροεκφυλιστικών και άλλων παθήσεων. Αυτό αποδίδεται στις συνέπειες των οικονομικών στερήσεων στη διάρκεια κυρίως της μέσης ηλικίας.
Οι άνθρωποι με χαμηλότερα αμειβόμενες δουλειές ή -ακόμη χειρότερα- οι άνεργοι ή οι υποαπασχολούμενοι συχνά έχουν μικρότερη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, τρώνε φαγητό χειρότερης ποιότητας, μένουν σε γειτονιές με περισσότερη ρύπανση, έχουν λιγότερα πνευματικά ερεθίσματα κ.α. Επιπλέον, και μόνο το ότι βρίσκονται στο κάτω μέρος της «σκάλας», συνήθως τους δημιουργεί ψυχολογικό στρες. Εξαιτίας όλων αυτών, ολοένα περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν πλέον ότι η χρόνια φτώχεια επιδρά αρνητικά στον εγκέφαλο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|