|
| | | |
Χρόνια Ημικρανία
Θετικά αποτελέσματα από τη βοτουλινική τοξίνη για επτά στους δέκα πάσχοντες
Αθήνα.-
Εντυπωσιακή βελτίωση από 50-80% στις κρίσεις χρόνιας ημικρανίας,
διαπιστώνουν Έλληνες νευρολόγοι με τη χρήση βοτουλινικής τοξίνης, όπως
αναφέρεται σε άρθρο που δημοσίευσαν στην ηλεκτρονική έκδοση του
επιστημονικού εντύπου «The Journal of Headache and Pain» (σσ επίσημη
έκδοση της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Κεφαλαλγίας).
Ο επικεφαλής της μελέτης Μιχάλης Βικελής, νευρολόγος εξειδικευμένος
στις κεφαλαλγίες και μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Εταιρείας Κεφαλαλγίας,
σε συνέντευξή του στην Τάνια Μαντουβάλου δήλωσε ότι το ποσοστό των
ασθενών που θα δουν βελτίωση έχοντας κάνει 3 θεραπείες με βοτουλινική
τοξίνη (δηλαδή μία ανά τρίμηνο) διεθνώς υπολογίζεται στο 70%.
Οπως είπε, οι γιατροί είδαν ότι υπάρχει ένα καλό αποτέλεσμα, εφόσον η
θεραπεία συνεχίζεται και διατηρείται και πέραν της τριετίας και
μάλιστα σε αρκετά μεγάλο βαθμό χωρίς παρενέργειες. «Ουσιαστικά δείξαμε
το μακροπρόθεσμο όφελος αυτής της θεραπείας. Όταν μιλάμε για καλά
αποτελέσματα στη χρόνια ημικρανία, δεν μιλάμε για εξάλειψη των
κρίσεων, αλλά μείωση της συχνότητας και της έντασης. Χοντρικά λοιπόν
όσοι είχανε εξ' ορισμού πάνω από 15 μέρες το μήνα το πρόβλημα,
κάνοντας τη θεραπεία, μπόρεσαν να μειώσουν τις κρίσεις κατά πολύ,
φτάνοντας στις 5, 6 ή και επτά μέρες το μήνα. Άρα μιλάμε για μία
βελτίωση από 50-80% σε κάποιους».
Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η βοτουλινική τοξίνη έχει πάρει έγκριση
από τον ΕΟΦ το 2015 για τη χρόνια ημικρανία και χορηγείται μία φορά το
τρίμηνο. Καλύπτεται εξ ολοκλήρου από τα ταμεία, αλλά όπως επισημαίνει
ο κ. Βικελής υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία για να την προμηθευτεί ο
ασθενής. «Πρέπει να έχει φτάσει στον νευρολόγο, να έχει χρόνια
ημικρανία, που σημαίνει ότι ο πόνος υπάρχει περισσότερες από 15 μέρες
το μήνα. Και σε αυτή την περίπτωση ο νευρολόγος κρίνει ότι ο ασθενής
μπορεί να δοκιμάσει αυτή τη θεραπεία. Η διαδικασία που απαιτείται από
το ταμείο είναι ο ασθενής να έχει αποτύχει πρώτα σε πιο απλές, πιο
φθηνές κλασσικές φαρμακευτικές θεραπείες. Ο νευρολόγος που θα πρέπει
να είναι νοσοκομειακός είτε δημόσιος είτε ιδιώτης, πρέπει να υποβάλλει
στον ΕΟΠΥΥ αίτημα ηλεκτρονικά για χορήγηση του φαρμάκου στον
συγκεκριμένο ασθενή. Εφόσον το ιστορικό δικαιολογεί το αίτημα γίνεται
δεκτό και μετά ο ασθενής προμηθεύεται το φάρμακο από το φαρμακείο του
ΕΟΠΥ, και πηγαίνει στον ιατρό του για να γίνει η εφαρμογή στο
νοσοκομείο».
Σε ποια σημεία εφαρμόζεται
Πρόκειται για ένα αμερικάνικο πρωτόκολλο, βάσει του οποίου αποδείχτηκε
η αποτελεσματικότητα της βοτουλινικής τοξίνης και τα σημεία εφαρμογής
είναι 31 έως 39, μας λέει ο κ. Βικελής. Αφορούν το μέτωπο, τους
κροτάφους, το τριχωτό, το πίσω μέρος του κεφαλιού, τον αυχένα και ψηλά
τη ράχη.
Πολύς κόσμος φοβάται μην πάθει βλεφαρόπτωση, όπως καμιά φορά γίνεται
στην αισθητική εφαρμογή της βοτουλινικής τοξίνης. Όμως σε αυτή την
περίπτωση δεν γίνεται, γιατί το σημείο που εφαρμόζεται το φάρμακο
είναι πιο ψηλά στο μέτωπο. «Μπορεί όμως να παρατηρηθεί ένας μικρός
πόνος στο σημείο της ένεσης, ένα μικρό πρήξιμο ή μία πολύ μικρή
μελανιά που φεύγουν γρήγορα. Επίσης όταν κάνουμε τη θεραπεία αυτή για
τη χρόνια ημικρανία, επειδή κάνουμε ένεση και στο πίσω μέρος του
κεφαλιού και στον αυχένα, κάποιοι λίγοι ασθενείς εμφανίζουν πόνο
τοπικά, που περνάει μετά από λίγες ημέρες»
Ζητώντας από τον κύριο Βικελή να συγκρίνει τη βοτουλινική τοξίνη με
τα φάρμακα που αναμένονται από το νέο έτος, τα οποία γίνονται ενέσιμα
μία φορά το μήνα ή μία φορά το τρίμηνο και έχουν μοναδική ένδειξη την
ημικρανία, σχολιάζει: «Πρόκειται για εντελώς διαφορετικές κατηγορίες
φαρμάκων και ακόμα δεν έχουν συγκριθεί μεταξύ τους στις κλινικές
μελέτες που οργανώνουμε εμείς οι γιατροί, για να δούμε πιο φάρμακο
είναι καλύτερο. Η εκτίμηση είναι ότι θα κυκλοφορήσουν 4 τέτοια φάρμακα
στην Ελλάδα. Το πρώτο αναμένεται προς τα τέλη του '19 και εν συνεχεία
θα έρθουν και τα υπόλοιπα. Όσον αφορά την επιβάρυνση του ασθενούς, η
εκτίμηση είναι ότι θα καλύπτεται από τα ταμεία. Δεν το ξέρουμε όμως
ακόμα, απλά επειδή θα πρόκειται για θεραπεία υψηλού κόστους, θα είναι
πολύ λογικό τα ταμεία να βάλουν κάποιους περιορισμούς».
ΑΠΕ-ΜΠΕ
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|