 |
|
|  |  |  | 
Θα περιλαμβάνει τα χρήσιμα στον άνθρωπο "καλά" μικρόβια
Μια μικροβιακή «Κιβωτό του Νώε» προτείνουν επιστήμονες, για να
προστατευθεί η παγκόσμια υγεία στο μέλλον
Πηγή Science
Ομάδα επιστημόνων στις ΗΠΑ ζητά να δημιουργηθεί μια παγκόσμια
μικροβιακή «Κιβωτός του Νώε» για όλα τα είδη μικροοργανισμών που ζουν
πάνω και μέσα στους ανθρώπους, κάτι που, όπως λένε, θα βοηθήσει στην
υγεία της ανθρωπότητας σε βάθος χρόνου.
Η πρωτοβουλία εμπνέεται από το «Παγκόσμιο Θησαυροφυλάκιο Σπόρων»,
που έχει δημιουργηθεί στη νορβηγική αρκτική νήσο Σβάλμπαρντ και όπου
ήδη φυλάγονται χιλιάδες είδη σπόρων κάθε λογής φυτών.
Ένα αντίστοιχο «μικροβιακό θησαυροφυλάκιο» για «καλά» μικρόβια, τα
οποία θα έχουν συλλεχθεί από διάφορους ανθρώπινους πληθυσμούς, ιδίως
από πιο πρωτόγονους που δεν έχουν εκτεθεί πολύ σε αντιβιοτικά,
επεξεργασμένα τρόφιμα και χημικά, θα διασφαλίσει ότι δεν θα χαθεί η
μικροβιακή βιοποικιλότητα. Το ανθρώπινο μικροβίωμα περιλαμβάνει
τρισεκατομμύρια μικροοργανισμούς που ζουν πάνω και μέσα στο σώμα μας,
συμβάλλοντας στην υγεία (και στην ασθένεια) με ποικίλους τρόπους,
γνωστούς και άγνωστους.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Μαρία Γκλόρια
Ντομίνγκεζ-Μπέλο του Τμήματος Βιοχημείας και Μικροβιολογίας του
Πανεπιστημίου Ράτγκερς, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση-έκκληση στο
περιοδικό "Science", τονίζουν ότι «αντιμετωπίζουμε μια εντεινόμενη
παγκόσμια κρίση υγείας, η οποία απαιτεί να απομονώσουμε και να
συντηρήσουμε την ποικιλότητα των ανθρωπίνων μικροβίων που ακόμα
υπάρχει. Αυτά τα μικρόβια συν-εξελίχθηκαν με τους ανθρώπους σε μια
περίοδο εκατοντάδων χιλιάδων ετών. Μας βοηθούν να χωνέψουμε την τροφή,
ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημά μας και μας προστατεύουν από άλλα
μικρόβια εισβολείς. Μέσα στις λίγες γενιές όμως, έχουμε δει μια
συνταρακτική απώλεια της μικροβιακής ποικιλότητας, η οποία σχετίζεται
με την αύξηση παγκοσμίως των ανοσολογικών και άλλων διαταραχών.
Οι επιστήμονες που προτείνουν την μικροβιακή «Κιβωτό του Νώε»,
πιστεύουν ότι κάποια μέρα στο μέλλον θα είναι δυνατό να εμποδίσουν μια
ασθένεια, εισάγοντας ξανά χαμένα «καλά» μικρόβια στον ανθρώπινο
οργανισμό. Για να γίνει αυτό, θεωρούν αναγκαίο πρώτα να συλλέξουν
μικρόβια από απομονωμένους λατινοαμερικανικούς και αφρικανικούς
πληθυσμούς που έχουν διατηρήσει μεγαλύτερη μικροβιακή ποικιλότητα σε
σχέση με τους σύγχρονους δυτικούς ανθρώπους. Έχει π.χ. βρεθεί ότι η
μικροβιακή «πανίδα» στο έντερο του μέσου Αμερικανού είναι μόνο το
ήμισυ της αντίστοιχης στο έντερο ενός σημερινού κυνηγού-συλλέκτη μιας
φυλής του Αμαζονίου.
Οι επιστήμονες ζητούν να υπάρξει μια διεθνής συντονισμένη
προσπάθεια για να συλλεχθούν ανθρώπινα μικρόβια από τα πέρατα της Γης
και μετά να διατηρηθούν σε ένα φυλαγμένο χώρο, που θα έχει ρόλο
παγκόσμιου αποθετηρίου ανθρωπίνων μικροβίων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
