 |
|
|  |  |  | 
Κάνουν...διάγνωση σε υψηλό βαθμό επιτυχίας
Τα σκυλιά μπορούν να μυρίσουν την ελονοσία στους ανθρώπους
Νέα Ορλεάνη.-
Τα σκυλιά μπορούν να εκπαιδευθούν για να κάνουν με τη μύτη τους
«διάγνωση» της ελονοσίας, κάτι που μπορεί στο μέλλον να αξιοποιηθεί
για να συγκρατηθεί η εξάπλωση της νόσου, σύμφωνα με Βρετανούς
επιστήμονες.
Οι ερευνητές, οι οποίοι έδειξαν για πρώτη φορά ότι τα σκυλιά είναι σε
θέση να μυρίσουν την ελονοσία σε κάλτσες, τις οποίες φορούσαν παιδιά
που είχαν τη νόσο, ευελπιστούν ότι τα ευρήματά τους θα οδηγήσουν σε
ένα νέο γρήγορο και μη επεμβατικό τρόπο διάγνωσης.
Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή Στιβ Λίντσεϊ του Τμήματος
Βιοεπιστημών του Πανεπιστημίου του Ντάραμ, που έκαναν τη σχετική
ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Τροπικής
Ιατρικής και Υγιεινής στη Νέα Ορλεάνη, δήλωσαν ότι αν και η έρευνα
-που χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς- βρίσκεται
ακόμη σε αρχικό στάδιο, δίνει ελπίδες ότι οι εκπαιδευμένοι σκύλοι θα
αποτελέσουν ένα νέο όπλο στη μάχη κατά της εξάπλωσης της ελονοσίας από
χώρα σε χώρα, διευκολύνοντας την έγκαιρη ανίχνευση και, άρα, την
ταχύτερη αντιμετώπιση των νέων κρουσμάτων.
«Τα σκυλιά είναι ικανά να εκπαιδευθούν, ώστε να ανιχνεύουν την
ελονοσία με αξιόπιστο βαθμό ακριβείας. Θα μπορούσαν έτσι να
χρησιμοποιηθούν στις πύλες εισόδου μιας χώρας, με παρόμοιο τρόπο π.χ.
που ανιχνεύουν ναρκωτικά στα αεροδρόμια», δήλωσε ο Λίντσεϊ.
Η ελονοσία προκαλείται από ένα παράσιτο (Plasmodium falciparum) στο
αίμα, το οποίο μεταδίδεται μέσω του τσιμπήματος μολυσμένων κουνουπιών.
Τα πειράματα με δύο σκύλους, έδειξαν ότι τα ζώα ήταν σε θέση να
μυρίσουν σωστά το 70% των περιπτώσεων ελονοσίας και το 90% όσων δεν
είχαν το παράσιτο.
Παρά τις προόδους, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, υπήρξαν
περίπου 216 εκατομμύρια περιστατικά ελονοσίας το 2016, πέντε
εκατομμύρια περισσότερα από ό,τι το 2015, ενώ οι θάνατοι έφθασαν τους
445.000. Ο εντοπισμός των ανθρώπων που είναι φορείς του παράσιτου της
ελονοσίας, αλλά δεν έχουν ακόμη συμπτώματα, θεωρείται κρίσιμος, ώστε
να πάρουν έγκαιρα φαρμακευτική θεραπεία και να αποτραπεί η περαιτέρω
εξάπλωση της νόσου.
Στο μέλλον είναι πιθανό ότι θα αναπτυχθούν ηλεκτρονικές μύτες -
αισθητήρες που θα μιμούνται τους σκύλους, αλλά έως τότε οι ίδιοι οι
σκύλοι αποτελούν μια πολύ ικανοποιητική λύση. Μετά την αρχική
ανίχνευση της ελονοσίας από τους σκύλους, μπορεί να ακολουθεί ένα
γρήγορο τεστ με λήψη δείγματος αίματος από το δάχτυλο, ώστε να
επιβεβαιώνεται αν όντως ένας άνθρωπος έχει τη λοίμωξη.
Οι επιστήμονες αισιοδοξούν μάλιστα ότι οι σκύλοι είναι δυνατό να
εκπαιδευθούν να μυρίζουν και άλλες τροπικές νόσους, για τις οποίες η
διάγνωση μέχρι σήμερα είναι κακή, όπως η λεϊσμανίαση και η
τρυπανοσωμίαση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
