Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παγκόσμια έλλειψη ινσουλίνης

Κίνδυνος για τούς πάσχοντες από διαβήτη τύπου 2



Νέα Υόρκη.-

Περίπου 40 εκατομμύρια πάσχοντες από διαβήτη τύπου 2 που θα χρειαστούν
ινσουλίνη μέσα στην επόμενη 12ετία δεν θα μπορούν να έχουν πρόσβαση
στο φάρμακο αν δεν βελτιωθεί η κατάσταση, σύμφωνα με μια νέα έρευνα
που δημοσιεύεται στην ιατρική επιθεώρηση Lancet Diabetes and
Endocrinology.

Όλο και περισσότεροι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2--ο οποίος συνδέεται
με την παχυσαρκία-- διαγιγνώσκονται παγκοσμίως αλλά δεν χρειάζονται
όλοι ινσουλίνη, όπως χρειάζονται απαραιτήτως οι πάσχοντες από διαβήτη
τύπου 1, μεταξύ των οποίων και η πρωθυπουργός της Βρετανίας, Τερέζα
Μέι.

Έρευνα στην επιστημονική επιθεώρηση Lancet Diabetes and Endocrinology
δείχνει ότι 79 εκατομμύρια πάσχοντες από διαβήτη τύπου 2 θα χρειαστούν
μέχρι το 2030 ινσουλίνη και ότι οι μισοί από αυτούς δεν θα μπορούν να
την προμηθευτούν. Σχεδόν 33 εκατομμύρια άνθρωποι που έχουν ανάγκη από
ινσουλίνη δεν έχουν πρόσβαση στο φάρμακο.

"Αυτές οι εκτιμήσεις υποδηλώνουν ότι τα σημερινά επίπεδα στην πρόσβαση
στην ινσουλίνη είναι απολύτως ανεπαρκή σε σχέση με τις προβλεπόμενες
ανάγκες, ειδικά στην Αφρική και την Ασία, και θα πρέπει να γίνουν
περισσότερες προσπάθειες για να ξεπεραστεί αυτή η κρίση", λέει ο δρ
Σανζάι Μπασού του πανεπιστημίου Stanford, ο οποίος ηγήθηκε της
έρευνας.

Οι επιστήμονες προβλέπουν ότι οι ανάγκες για ινσουλίνη θα αυξηθούν
κατά 20% μέσα στα επόμενα 13 χρόνια. Το φάρμακο αυτό μειώνει τον
κίνδυνο επιπλοκών όπως η τύφλωση, ο ακρωτηριασμός, η νεφρική
ανεπάρκεια και το εγκεφαλικό.

Ωστόσο, υπάρχουν ήδη προβλήματα στην πρόσβαση στην ινσουλίνη ακόμη και
σε πλούσιες χώρες. Στις ΗΠΑ οι τιμές του φαρμάκου έχουν αυξηθεί
σημαντικά και ο γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς έχει ζητήσει την
διενέργεια ομοσπονδιακής έρευνας. Τρεις μεγάλες παρασκευάστριες
εταιρείες κυριαρχούν στον τομέα παραγωγής του φαρμάκου.

Η έρευνα χρησιμοποιεί στοιχεία από την Διεθνή Ομοσπονδία Διαβήτη και
από 14 μελέτες για να προβεί στην εκτίμηση για πιθανή αύξηση του
αριθμού των πασχόντων από διαβήτη τύπου 2. Συγκεκριμένα εκτιμάται ότι
από το 2018 ως το 2030, ο αριθμός αυτός θα ανέλθει από 406 εκατομμύρια
σε 511 εκατομμύρια. Περισσότεροι από τους μισούς πάσχοντες θα είναι
κάτοικοι της Κίνας (130 εκατομμύρια), της Ινδίας (98 εκατομμύρια) και
των ΗΠΑ (32 εκατομμύρια).

Σε 79 εκατομμύρια από αυτούς θα χορηγηθεί ινσουλίνη αν υπάρξει
παγκόσμια πρόσβαση, αλλά όπως είναι σήμερα η κατάσταση μόνο 38
εκατομμύρια θα έχουν πρόσβαση.
Πηγές: Lancet Diabetes and Endocrinology, Guardian,ΑΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία