 |
|
|  |  |  | 
Δημιουργήθηκε χάπι ινσουλίνης , το οποίο στο μέλλον μπορεί να
αντικαταστήσει τις ενέσεις στους διαβητικούς
Πηγή Science
Επιστήμονες στις ΗΠΑ δημιούργησαν ένα νέο χάπι που διαθέτει τη δική
του μικροβελόνα για να απελευθερώνει ινσουλίνη μέσα στο στομάχι και το
οποίο μπορεί μελλοντικά να αντικαταστήσει τις καθημερινές ενέσεις
στους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.
Οι ερευνητές των πανεπιστημίων ΜΙΤ και Χάρβαρντ, του Νοσοκομείου
Brigham and Women της Μασαχουσέτης και της φαρμακευτικής εταιρείας
Novo Nordisk, με επικεφαλής τους καθηγητές Ρόμπερτ Λάνγκερ και
Τζιοβάνι Τραβέρσο, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό
"Science".
Οι επιστήμονες ανέπτυξαν μια κάψουλα σε μέγεθος αρακά ή μύρτιλου, η
οποία περιέχει μια μικρή βελόνα, η κορυφή της οποίας είναι φτιαγμένη
από συμπιεσμένη ινσουλίνη που απελευθερώνεται, μόλις το χάπι φθάσει
στο στομάχι. Η υπόλοιπη βελόνα, που δεν τρυπά το στομάχι, αποτελείται
από κάποιο βιοδιασπώμενο πολυμερές υλικό, που φεύγει μέσω του πεπτικού
συστήματος χωρίς παρενέργειες.
Τα πειράματα σε ζώα έδειξαν ότι είναι δυνατό μέσω του χαπιού να
χορηγείται αρκετή ινσουλίνη, ώστε να μειώνονται τα επίπεδα σακχάρου
στο αίμα σε επίπεδα συγκρίσιμα με αυτά που επιτυγχάνονται με τις
ενέσεις. Επιπλέον, η ίδια κάψουλα μπορεί να προσαρμοστεί, ώστε -αντί
για ινσουλίνη- να μεταφέρει στον οργανισμό άλλα φάρμακα.
Το χάπι με την ονομασία SOMA είναι έτσι σχεδιασμένο, έτσι ώστε
ανεξάρτητα με τη θέση του μέσα στο στομάχι, να μπορεί να
προσανατολίζεται μόνο του, ώστε η βελόνα να έρχεται σε επαφή με το
τοίχωμα του στομαχιού. Το τελευταίο δεν έχει υποδοχείς πόνου, συνεπώς
οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι ασθενείς δεν θα νιώθουν πόνο από την
είσοδο της βελόνας.
Ο ρυθμός αποδέσμευσης της ινσουλίνης στο στομάχι μπορεί να
προγραμματισθεί εκ των προτέρων κατά τη δημιουργία της κάψουλας. Στα
έως τώρα πειράματα σε χοίρους, χρειάζεται περίπου μια ώρα για να
απελευθερωθεί όλη η ινσουλίνη και να εισέλθει στην κυκλοφορία του
αίματος. Η δόση μπορεί να φθάσει μέχρι τα πέντε μιλιγκράμ ινσουλίνης,
περίπου όσο πρέπει να πάρει ένας διαβητικός μέσω ένεσης.
Οι επιστήμονες συνεργάζονται με τη Novo Nordisk για να μελετήσουν σε
βάθος χρόνου τη δράση του χαπιού και να βελτιστοποιήσουν τη διαδικασία
παραγωγής του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
