Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η Μελβούρνη είναι η καλύτερη πόλη στον κόσμο για να ζει κανείς, η Χαράρε στην τελευταία θέση, η Αθήνα στην 67η



Νέα Υόρκη

Η Μελβούρνη εκθρόνισε το Βανκούβερ από την πρώτη θέση της εξαμηνιαίας κατάταξης των πόλεων στις οποίες είναι πιο ευχάριστο να ζει κανείς, σύμφωνα με την τελευταία μελέτη που δόθηκε στη δημοσιότητα από μια θυγατρική του δημοσιογραφικού ομίλου The Economist, ενώ η Αθήνα χάνει πέντε θέσεις σε σχέση με την προηγούμενη κατάταξη και κατεβαίνει στην 67η θέση. Στην τελευταία θέση του καταλόγου βρίσκεται η Χαράρε, πρωτεύουσα της Ζιμπάμπουε.

   Η Μελβούρνη πέρασε το Βανκούβερ του Καναδά, που τα δέκα τελευταία χρόνια βρισκόταν στις πρώτες θέσεις, όμως αυτή τη φορά καταλαμβάνει την τρίτη θέση, πίσω από την Βιένη, την πρωτεύουσα της Αυστρίας.

   Μεταξύ των δέκα πόλεων στις οποίες η ζωή είναι πιο εύκολη περιλαμβάνονται, εκτός της Μελβούρνης, άλλες τρεις πόλεις της Αυστραλίας: το Σίδνεϊ (6η θέση), το Περθ και η Αδελαΐδα (στην 8η και οι δύο).

   Ο Καναδάς βρίσκεται επίσης σε καλή θέση, με το Τορόντο και το Κάλγκαρι να καταλαμβάνουν την 4η και την 5η θέση αντιστοίχως.

   Το Ελσίνκι, η πρωτεύουσα της Φινλανδίας, βρίσκεται στην 7η θέση και το Όκλαντ, στη Νέα Ζηλανδία, στη 10η θέση, διευκρινίζεται στη μελέτη αυτή, η οποία πραγματοποιήθηκε από την Economist Intelligence Unit.

   Πολλά κριτήρια ελήφθησαν υπόψη για την κατάταξη αυτή: η κοινωνική και η πολιτική σταθερότητα, η εγκληματικότητα, η πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη ποιότητας, η πολιτιστική ζωή, το περιβάλλον, τα σχολεία και οι υποδομές.

   "Η Αυστραλία, με μικρή πληθυσμιακή πυκνότητα και σχετικά χαμηλό ποσοστό εγκληματικότητας, συνεχίζει να έχει στο έδαφός της πολλές από τις πόλεις στις οποίες είναι πιο ευχάριστο να ζεις", δήλωσε ο υπεύθυνος της μελέτης Τζον Κοουπστέικ.

   "Παρά την άνοδο του κόστους ζωής, που τροφοδοτείται από την ισχύ του αυστραλιανού δολαρίου, οι πόλεις αυτές προσφέρουν μια ολόκληρη σειρά από παράγοντες που τις καθιστούν πολύ ελκυστικές", πρόσθεσε.

   Το Παρίσι βρίσκεται στη 16η θέση, το Τόκιο στη 18η. Στις ΗΠΑ, η πόλη με την καλύτερη θέση είναι η Χονολουλού (26η). Το Λονδίνο βρίσκεται στην 53η θέση, ακριβώς πίσω από τη Σιγκαπούρη.

   Η Τρίπολη πέρασε από την 107η θέση στην 135η.

    Όπως και στην προηγούμενη κατάταξη, η Χαράρε έρχεται τελευταία, ακριβώς μετά την πρωτεύουσα του Μπανγκλαντές, την Ντάκα, και αυτή της Παπουασίας-Νέα Γουινέα, το Πορτ Μόρεσμπι.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία