|
| | | |
Oμογενής καθηγητής Ιατρικής προβλέπει τη ζωή μετά... Covid
Θα είμαστε σεξουαλικά τρελαμένοι, άπληστοι και άθρησκοι
Λονδίνο.-
«O κόσμος θα αναβιώσει την περίοδο της γρίπης του 1918 και τη
μετέπειτα οικονομική ανάκαμψη της δεκαετίας του 20. Θα κάνουμε
σεξουαλικές τρέλες, υπερβολικές δαπάνες, θα γυρίσουμε την πλάτη στον
θρησκεία».
Αυτά θα είναι τα αποτελέσματα της πανδημίας της νόσου Covid-19, σε
κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, τα οποία, όμως, δεν θα εμφανιστούν
πριν από το 2024, όπως ισχυρίζεται ο ελληνικής καταγωγής γιατρός και
κοινωνιολόγος, Νικόλας Χρηστάκης.
«Ο κόσμος μας έχει αλλάξει, υπάρχει ένα νέο θανατηφόρο παθογόνο που
κυκλοφορεί, δεν είμαστε οι πρώτοι άνθρωποι που αντιμετώπισαν αυτήν την
απειλή και πολλά θα μας ζητηθούν. Θα πρέπει να μεγαλώσουμε με αυτό»,
δηλώνει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Yale.
Ο ίδιος εξηγεί στο βιβλίο του, υπό τον τον τίτλο: «Appollo's Arrow»
(Το βέλος του Απόλλωνα,) τις βαθιές και μακροχρόνιες επιπτώσεις της
πρόσφατης πανδημίας στον τρόπο που ζούμε.
Στις 350 σελίδες του βιβλίου, επισημαίνει ότι τα μικρόβια έχουν
καθορίσει την εξελικτική μας πορεία με τις επιδημίες να το κάνουν αυτό
εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια. Ωστόσο, προβλέπει ότι η ζωή θα
επιστρέψει στους κανονικούς της ρυθμούς καθώς οι επιδημίες πάντα
τελειώνουν.
Μετά το τέλος της πανδημίας, «Οι άνθρωποι θα αναζητούν συνεχώς
κοινωνικές αλληλεπιδράσεις», τονίζει.
Εξηγεί πώς παρόμοιες κρίσεις υγείας σε όλη την ιστορία δείχνουν ένα
μοτίβο ανθρώπων που μπαίνουν στην απομόνωση για να προστατευθούν από
την ασθένεια και στη συνέχεια αναζητούν απεγνωσμένα κοινωνική
αλληλεπίδραση όταν η απειλή έχει περάσει.
Αλλά στο βιβλίο του υπενθυμίζει ότι οι άνθρωποι έχουν αντιμετωπίσει
πολλές πληγές στην ιστορία, οι οποίες τελικά τελείωσαν.
Σε συνέντευξη στη βρετανική εφημερίδα «Guardian» ,o ελληνικής
καταγωγής καθηγητής υπογραμμίζει ότι πολλές από τις κοινωνικές τάσεις
που παρατηρήθηκαν κατά τη διάρκεια του τρέχοντος έτους
αντικατοπτρίζουν τις προηγούμενες κρίσεις στον τομέα της υγείας.
«Κατά τη διάρκεια των επιδημιών, ερχόμαστε πιο κοντά στη θρησκεία, οι
άνθρωποι γίνονται πιο απροσδόκητοι, εξοικονομούν χρήματα, γίνονται
ριψοκίνδυνοι».
«Τα βλέπουμε όλα αυτά τώρα όπως έχουν συμβεί για εκατοντάδες χρόνια
κατά τη διάρκεια επιδημιών».
«Το 2024, όλες αυτές οι πανδημικές τάσεις θα αντιστραφούν. Οι άνθρωποι
θα αναζητήσουν κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, θα κάνουν υπέρογκες
δαπάνες, σεξουαλικές ακολασίες και θα αποστασιοποιηθούν από την
θρησκεία», εξηγεί.
Συγκρίνοντας τον SARS-CoV-2 με άλλους ιούς και τις μολυσματικές νόσους
που προκαλούν, ο Χρηστάκης εστιάζει στις ιδιαιτερότητες του ιού.
Όπως συμπεραίνει, το βασικότερο «πλεονέκτημά» του είναι η υψηλή
μεταδοτικότητα ενώ η θνητότητά του αποδεικνύεται αρκετά χαμηλότερη από
αυτήν που πιστεύαμε αρχικά αλλά και το γεγονός ότι μεταδίδεται και από
ασυμπτωματικούς φορείς.
Το χρονοδιάγραμμα του Χρηστάκη για την οικονομική ανάκαμψη εξαρτάται
από τη διάθεση εμβολίων του κορωνοϊού, δύο εκ των οποίων έχουν ήδη
διανεμηθεί για τον πολιτών: του εμβολίου των Pfizer Inc και BioNTech,
όπως και της Moderna.
Ο Χρηστάκης είπε ότι η ταχεία εισαγωγή εμβολίων δείχνει πώς οι
άνθρωποι είναι πολύ πιο εξοπλισμένοι για να αντιμετωπίσουν την κρίση
υγείας από ό,τι στο παρελθόν.
«Είμαστε η πρώτη γενιά ανθρώπων που αντιμετώπισαν ποτέ αυτήν την
απειλή που τους επιτρέπει να ανταποκρίνονται σε πραγματικό χρόνο με
αποτελεσματικά φάρμακα». «Είναι θαυμαστό», υποστήριξε.
Αναγνώρισε επίσης ότι έχουν γίνει λάθη στον τρόπο με τον οποίο οι
άνθρωποι αντέδρασαν στον ιό στο σύνολό τους, συμπεριλαμβανομένου του
να πέφτουν θύματα παραπληροφόρησης και να αγνοούν τα βασικά
περιοριστικά μέτρα για την πρόληψη της μετάδοσης του ιού, όπως μάσκες
και κοινωνικές αποστάσεις.
«Ως κοινωνία είμαστε πολύ ανώριμη», είπε ο Χριστάκης. Θα μπορούσαμε να
τα έχουμε πάει καλύτερα», πρόσθεσε.
Ωστόσο, είπε ότι πολλές από τις δυσκολίες που προκλήθηκαν από την
πανδημία ήταν αναπόφευκτες, με βάση τις μελέτες του για παρόμοιες
κρίσεις στην ιστορία.
«Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι οι ενέργειες της κυβέρνησής μας έχουν
επιβραδύνει τους ρυθμούς της οικονομίας -αυτό είναι ψευδές», είπε.
«Είναι ο ιός που επιβραδύνει την οικονομία», πρόσθεσε καλώντας τους
πολίτες να συνεχίσουν να ακούνε ειδικούς για να νικήσουν τον ιό.
Σε ό,τι αφορά τη χρήση της μάσκας ο καθηγητής επισημαίνει ότι είναι
μια αμφισβητούμενη από πολίτες και πολιτικούς πρακτική, αποδεικνύεται
όμως ως η αποτελεσματικότερη μέθοδος μείωσης των ποσοστών μετάδοσης
στην κοινότητα.
Το γεγονός όμως ότι η χρήση μάσκας πολιτικοποιήθηκε είναι ενδεικτικό
της αποτυχημένης προσέγγισης αρκετών κυβερνήσεων και πολιτικών ανά τον
κόσμο.
«Γενικά», όπως λέει, «οι επιδημίες εκμεταλλεύονται τις πιο σημαντικές
και ανεπτυγμένες πτυχές της ανθρώπινης υπόστασής μας. Εξελιχθήκαμε να
ζούμε σε ομάδες, να έχουμε φίλους, να αγγίζουμε και να αγκαλιάζουμε ο
ένας τον άλλο, να θάβουμε και να θρηνούμε τους νεκρούς μας. Αν ζούσαμε
σαν ερημίτες, δεν θα κινδυνεύαμε από μεταδοτική ασθένεια. Όμως τα
μικρόβια, που μας σκοτώνουν κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας, συχνά
εξαπλώνονται επειδή είμαστε αυτοί που είμαστε. Κι έτσι, επί αιώνες η
αντίδρασή μας σε μια επιδημία ήταν να ανακαλύπτουμε ξανά το πόσο
αναγκαίο είναι να εγκαταλείπουμε για λίγο αυτές τις ανθρώπινες πτυχές
μας», προσθέτει.
Πηγές Guardian,protothema.gr
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|