|
| | | |
Ενός κακού μύρια έπονται
Αυξήθηκε το κάπνισμα στην Ελλάδα στη διάρκεια της πανδημίας
Αθήνα.-
Η πανδημία οδήγησε το 27,2% των καπνιστών να δηλώνουν πως αυτή την
περίοδο καπνίζουν περισσότερο και το 7% να ομολογεί πως άρχισε να
καπνίζει ξανά κατά την διάρκεια της πανδημίας, ενώ είχε διακόψει το
κάπνισμα. Σημειώνεται ότι τα μεγαλύτερα ποσοστά αύξησης της συχνότητας
καπνίσματος παρατηρούνται στους αυτοαπασχολούμενους και στους
άνεργους. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει, μεταξύ άλλων, από πανελλαδική
έρευνα της Εταιρείας Marc που διεξήχθη στην Ελλάδα τον Μάρτιο του
2021.
Την ίδια στιγμή, περισσότεροι από τους μισούς καπνιστές (51,1%) που
συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσαν πως δεν υπάρχει επαρκής ενημέρωση για
τα οφέλη και τους τρόπους διακοπής του καπνίσματος, με την συντριπτική
πλειονότητα της κοινής γνώμης (πάνω από 88%) να πιστεύει πως θα πρέπει
να υπάρχει επαρκής ενημέρωση και πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με
εναλλακτικές λύσεις καπνίσματος.
Όσον αφορά την επίδραση του καπνίσματος στις σχέσεις καπνιστών και μη
καπνιστών, περισσότεροι από τους μισούς καπνιστές (51,7%) ανέφεραν πως
η βλαβερή τους συνήθειά ενοχλεί τον/την σύντροφό τους, με περίπου το
ίδιο ποσοστό (50,5%) μη καπνιστών να θεωρεί πως τα άτομα που καπνίζουν
είναι λιγότερο ελκυστικά και επιθυμητά. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το
γεγονός πως 4 στους 10 καπνιστές (38,8%) δηλώνουν πως το κάπνισμα
αποτελεί συχνά αιτία εντάσεων και τσακωμών με αγαπημένα τους πρόσωπα.
Από την έρευνα προκύπτει ότι ποσοστό 27,2% των καπνιστών ανέφεραν πως
αυτή την περίοδο καπνίζουν περισσότερο. Η αύξηση της συχνότητας του
καπνίσματος συνδέεται με ομάδες πληθυσμού που αισθάνονται μεγαλύτερη
πίεση, άγχος και ανασφάλεια αυτήν την περίοδο.
Επίσης, κατά την περίοδο των lockdown, υπολογίζεται πως περισσότεροι
από 1 στους 4 Έλληνες δηλώνουν καπνιστές. Από αυτό το ποσοστό, ένα 7%
είχε καταφέρει να διακόψει το κάπνισμα, πριν την αρχή της πανδημίας
και τώρα έχει επιστρέψει σε αυτό.
Η συντριπτική πλειονότητα των καπνιστών έχει επίγνωση για τις βλαβερές
συνέπειες του τσιγάρου στην υγεία τους, χωρίς όμως να μπορούν να τις
εντοπίσουν με σαφήνεια.
Σύμφωνα με την έρευνα, το εναλλακτικό κάπνισμα θεωρείται λιγότερο
ενοχλητικό από το συμβατικό. Περίπου 1 στους 2 θεωρεί πως είναι και
λιγότερο βλαπτικό για τον χρήστη, γι' αυτό και ένα 37,4% δήλωσε πως
έχει προτείνει τα εναλλακτικά προϊόντα ως λύση σε κάποιον καπνιστή στο
περιβάλλον του.
Όσον αφορά την ενημέρωση σχετικά με τα εναλλακτικά προϊόντα, είναι
σημαντικά ελλιπής σύμφωνα με τον 1 στους 2 καπνιστές. Οι περισσότεροι
αναφέρουν ως πηγή πληροφόρησης κάποιον γνωστό ή φίλο. Η συντριπτική
πλειονότητα των ερωτηθέντων δήλωσε πως θα πρέπει να αυξηθεί με κάποιον
τρόπο η ενημέρωση σχετικά με προϊόντα εναλλακτικά του τσιγάρου.
Οι διαπροσωπικές σχέσεις επηρεάζονται έντονα από το κάπνισμα, με τον 1
στους 2 καπνιστές να δηλώνουν πως η /ο σύντροφός του ενοχλείται. Μία
στις δύο οικογένειες δεν επιτρέπει καν το κάπνισμα εντός του σπιτιού,
ενώ φαίνεται πως αναπτύσσεται, σταδιακά, ένα στίγμα απέναντι στους
καπνιστές.
Το 70,7% των μη καπνιστών θεωρεί, σύμφωνα με την έρευνα, πως το
κάπνισμα αποτελεί μια ξεπερασμένη συνήθεια, γεγονός που ασκεί μια
επιπλέον κοινωνική πίεση στους καπνιστές, χωρίς ωστόσο να φαίνεται πως
αποτελεί γι' αυτούς κριτήριο διακοπής.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|