|
| | | |
Μόνο 15 λεπτά έντονης σωματικής άσκησης την εβδομάδα μειώνουν τον
κίνδυνο πρόωρου θανάτου
Σίδνεϊ.-
Αρκούν δύο λεπτά έντονης σωματικής άσκησης τη μέρα ή 15 λεπτά την
εβδομάδα για να μειωθεί ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου, δείχνει μια νέα
αυστραλιανή επιστημονική μελέτη.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρ Μάθιου Αχμάντι του Πανεπιστημίου
του Σίδνεϊ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό
«European Heart Journal» της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας,
μελέτησαν σχεδόν 72.000 ενήλικες χωρίς καρδιαγγειακή νόσο ή καρκίνο,
με μέση ηλικία 62,5 ετών, οι οποίοι παρακολουθήθηκαν σε βάθος περίπου
επταετίας.
Διαπιστώθηκε ότι ο κίνδυνος θανάτου μέσα στην επόμενα πέντε χρόνια
ήταν 4% για όσους δεν έκαναν καθόλου έντονη σωματική
άσκηση/δραστηριότητα, 2% για όσους έκαναν τέτοια άσκηση συνολικά για
λιγότερο από 10 λεπτά μέσα στην εβδομάδα και μόνο 1% για εκείνους που
έκαναν πάνω από 60 λεπτά έντονης άσκησης.
Σε σχέση με μόνο δύο λεπτά έντονης εβδομαδιαίας άσκησης, τα 15 λεπτά
σχετίζονταν με 18% μικρότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου και 15% μικρότερη
πιθανότητα καρδιαγγειακής νόσου, ενώ τα 12 λεπτά με κατά 17% μειωμένο
κίνδυνο καρκίνου. Τα 53 λεπτά εβδομαδιαίως σχετίζονταν με 36%
μικρότερο κίνδυνο θανάτου από οποιαδήποτε αιτία.
Η μεγαλύτερη συχνότητα σύντομων αλλά έντονων διαστημάτων άσκησης (δύο
λεπτά κατά μέσο όρο τέσσερις φορές ημερησίως) σχετίζονταν με 27%
μικρότερη πιθανότητα θανάτου. Δέκα τέτοια δίλεπτα μέσα στην εβδομάδα
σχετίζονταν με 16% μικρότερη πιθανότητα καρδιαγγειακής νόσου και 17%
καρκίνου.
«Τα ευρήματα δείχνουν ότι όσο συχνότερα κάνει κάποιος σύντομες
"δόσεις" έντονης δραστηριότητας μέσα στην εβδομάδα, τόσο μπορεί να
ελπίζει ότι θα ζήσει περισσότερο. Δεδομένου ότι η έλλειψη χρόνου είναι
το συχνότερα αναφερόμενο εμπόδιο για μια τακτική σωματική άσκηση, η
συσσώρευση μικρότερων σποραδικών αλλά έντονων διαστημάτων άσκησης στη
διάρκεια της μέρας μπορεί να αποτελέσει μια ελκυστική εναλλακτική
επιλογή για τους πολυάσχολους ανθρώπους», δήλωσε ο δρ Αχμάντι.
Μια δεύτερη μελέτη στο ίδιο ιατρικό περιοδικό επιβεβαίωσε ότι, για μια
δεδομένη διάρκεια άσκησης, όσο αυξάνεται η έντασή της, τόσο μειώνεται
η πιθανότητα καρδιαγγειακής νόσου. Η έρευνα αφορούσε 88.412 ενήλικες
χωρίς καρδιαγγειακά προβλήματα, με μέση ηλικία 62 ετών, οι οποίοι
παρακολουθήθηκαν σε βάθος επτά ετών. Διαπιστώθηκε ότι η πιθανότητα
διάγνωσης καρδιαγγειακής νόσου ήταν 14% μικρότερη, όταν η άσκηση
μέτριας έως μεγάλης έντασης αφορούσε το 20% του συνολικού χρόνου
άσκησης, σε σχέση με το 10%.
«Η μελέτη μας δείχνει ότι δεν είναι μόνο η ποσότητα της άσκησης, αλλά
επίσης η έντασή της, που είναι σημαντική για την καρδιαγγειακή υγεία»,
ανέφερε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Πάντι Ντέμπσεϊ των βρετανικών
πανεπιστημίων του Κέιμπριτζ και του Λέστερ. «Η αύξηση του συνολικού
όγκου της σωματικής δραστηριότητας δεν είναι ο μοναδικός τρόπος για να
μειώσει κανείς την πιθανότητα εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου. Η αύξηση
της έντασής της είναι επίσης ιδιαίτερα σημαντική, ενώ αν αυξηθούν και
τα δύο - η ποσότητα και η ένταση - θα είναι το ιδανικό. Σε κάθε
περίπτωση, είναι καλό για την υγεία της καρδιάς να αυξήσει κάποιος την
ένταση των διαφόρων δραστηριοτήτων του, όπως είναι π.χ. η επιτάχυνση
του βηματισμού στην καθημερινή διαδρομή έως τη στάση του λεωφορείου ή
η ολοκλήρωση των εργασιών του νοικοκυριού πιο γρήγορα», πρόσθεσε.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|