Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κώστας Γεωργακόπουλος
Ο Ομογενής που κατέστησε την Αθήνα παγκόσμιο κέντρο τεχνολογίας για
τη Mondelez International
 



Αθήνα.-

Ο ψηφιακός χάρτης πάνω στην οθόνη του υπολογιστή δείχνει διαρκώς πάσης
φύσεως κυβερνοεπίθεση και απειλή που δέχεται το παγκόσμιο οικοδόμημα
τής πολυεθνικής τών τροφίμων Mondelez International. Θυμίζει λίγο τις
ψηφιακές εφαρμογές που αποτυπώνουν την κίνηση των αεροπλάνων σε
πραγματικό χρόνο. Πάνω από 500 σημεία, από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη ως
την Ασία και την Αφρική, διασυνδεδεμένα σε μία ενιαία πλατφόρμα,
δέχονται εκατοντάδες χιλιάδες κυβερνοεπιθέσεις κάθε μορφής και
σοβαρότητας καθημερινά από διάφορα σημεία του κόσμου. «Ολες
αποκρούονται», λέει ο διευθυντής τεχνολογίας του ομίλου Κώστας
Γεωργακόπουλος, ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για την τεχνολογική
εξέλιξη και οργάνωσή του.
Είναι εκείνος που βρήκε την ευκαιρία στη συγκυρία της εξαγοράς της
Chipita να στήσει στην Αθήνα ένα παγκόσμιο hub τεχνολογίας και
κυβερνοασφάλειας για την Mondelez International χρησιμοποιώντας
ελληνικό ταλέντο για να το στελεχώσει. Μία κίνηση εξαιρετικά
σημαντική, με δεδομένο ότι πλέον η ομάδα της Αθήνας, που ήρθε να
κουμπώσει με τις αντίστοιχες σε ΗΠΑ και Ινδία ώστε να υπάρχει μία
ενιαία ομάδα που δουλεύει σε 24ωρη βάση, εξελίσσεται στη μεγαλύτερη
εντός του ομίλου και παράλληλα έχει επιφορτιστεί με κρίσιμα ζητήματα.
Οπως, για παράδειγμα, η μετάβαση των παγκόσμιων συστημάτων στο SAP
Rise, η αλλαγή των υποδομών cloud από την Microsoft στην AWS, οπότε
και η μετακόμιση σε νέα data centers!
Κι όλα αυτά, όπως εξηγεί ο κ. Γεωργακόπουλος, στη βάση της αλλαγής
στρατηγικής που έφερε στον όμιλο προτάσσοντας την ανάπτυξη εσωτερικά
τεχνολογιών, εφαρμογών και λύσεων αντί της «λευκής επιταγής» που για
πολλά χρόνια δινόταν στις συμβουλευτικές εταιρείες ως outsourcing.
«Δεν είναι μόνο οικονομικό το θέμα, είναι ζήτημα ελέγχου, ευελιξίας,
αλλά και ανάπτυξης της τεχνογνωσίας του ίδιου του ομίλου. Το
outsourcing μπορεί να έφερε βραχυπρόθεσμα κάποια οφέλη, ωστόσο η
εξάρτησή του από αυτό είχε τελικά τα αντίθετα αποτελέσματα. Και στην
ψηφιακή εποχή δεν μπορείς να είσαι εξαρτημένος από αλλού ή να μην
ελέγχεις τα πράγματα», λέει ο έμπειρος επαγγελματίας, με θητεία μεταξύ
άλλων στο NASDAQ, στην Deutsche Bank, στην Citibank, στην P&G κ.α.
Ενας Ελληνας της Ομογένειας που μεγάλωσε στην Αμερική και σήμερα
απολαμβάνει κάθε φορά την επιστροφή του στην Ελλάδα – έστω για
δουλειά.
 Τα γραφεία τής Mondelez ειναι στη Μεταμόρφωση, εκεί όπου σήμερα πέραν
της ελληνικής θυγατρικής εδρεύει και η διοίκηση όλου του cluster της
Νότιας Κεντρικής Ευρώπης για την πολυεθνική, αλλά και το νεοσύστατο
Παγκόσμιο Κέντρο Τεχνολογίας και Κυβερνοασφάλειας, το οποίο έχει την
υπογραφή του κ. Γεωργακόπουλου.
Ο χρόνος του στην Αθήνα είναι συνήθως δύο εβδομάδες. «Ερχομαι ανά
δίμηνο περίπου και πάντα το συνδυάζω με κάποιο άλλο ταξίδι που πρέπει
να γίνει στην Ευρώπη, ιδίως καθώς ετοιμάζουμε τη μεγάλη μετάβαση στις
νέες υποδομές και το νέο σύστημα SAP. Αυτό είναι τεράστιο έργο, μία
επένδυση περίπου 1,2 δισ. ευρώ, και πρέπει να σας πω ότι η ομάδα στην
Αθήνα έχει καίριο ρόλο.
Τα παιδιά εδώ όχι μόνο δικαιώνουν την απόφαση να συγκροτηθεί ένα από
τα τρία παγκόσμια κέντρα στην Ελλάδα και ο όμιλος να επενδύσει σε
αυτό, αλλά εξελίσσονται με τις ικανότητές τους σε βασικούς παίκτες της
νέας τεχνολογικής εποχής για τον Ομιλο Mondelez International. Ηδη η
ομάδα των Αθηνών μετράει περισσότερους ανθρώπους απ’ ό,τι στις ΗΠΑ,
ενώ ανοίγουμε τουλάχιστον άλλες πέντε θέσεις εργασίας για μηχανικούς
και άλλες δέκα θέσεις στον τομέα της κυβερνοασφάλειας το προσεχές
διάστημα», λέει ο κ. Γεωργακόπουλος. «Με άλλα λόγια, οι δύο ομάδες που
ουσιαστικά βρίσκονται στην Αθήνα θα ξεπεράσουν τα 50 άτομα φέτος»,
συμπληρώνει. Ενα νούμερο που μπορεί να αναθεωρηθεί προς τα πάνω του
χρόνου καθώς ο όμιλος, που δέχεται σήμερα εξαιρετική πίεση από τις
διεθνείς τιμές του κακάο στα λειτουργικά του κόστη, αρχίζει να
αντιλαμβάνεται την αξία του απόλυτου ελέγχου και της τεχνολογικής
παραγωγής.
Οι ομάδες στελεχώθηκαν κυρίως από μηχανικούς και ειδικούς στην
κυβερνοασφάλεια από την Ελλάδα, ενώ υπήρξαν και ορισμένες περιπτώσεις
νέων που πείστηκαν να επαναπατριστούν – κυρίως από το Λονδίνο, όπου
είχαν φύγει στα χρόνια της κρίσης. «Αυτοί γρήγορα κατάλαβαν ότι ο
ρόλος τους θα είναι ουσιαστικός για το μέλλον του ομίλου και τη
στρατηγική επιλογή που ελήφθη να συγκροτηθούν εσωτερικές μονάδες που
θα αναπτύξουν και θα λειτουργούν τις ψηφιακές υπηρεσίες και τα
συστήματά μας. Που θα είναι υπεύθυνα, μεταξύ άλλων, για τη μετάβαση σε
νέα συστήματα και νέες υποδομές cloud ενός ολόκληρου ομίλου με 500
σημεία, εκ των οποίων 140 εργοστάσια σε 90 χώρες ανά τον κόσμο! Αυτό
νομίζω ήταν που εξίταρε τους περισσότερους ώστε να δουλέψουν με τόσο
πάθος, κερδίζοντας και οι ίδιοι από τη διαδικασία και αναδεικνύοντας
τα ταλέντα και τις δυναμικές τους», λέει ο κ. Γεωργακόπουλος.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία