Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η μυθική έπαυλη Ελληνίδας τής Ομογένειας   στην Κυανή Ακτή, το τρίτο
μεγαλύτερο σπίτι στον κόσμο



Παρίσι.-

Χτισμένη πριν από έναν αιώνα βρίσκεται μέσα σε ένα κτήμα 50 στρεμμάτων
στο Villefranche- sur- Mer, στην πιο ακριβή έκταση της Γαλλικής
Ριβιέρας. Είναι το τρίτο μεγαλύτερο σπίτι στον κόσμο με 14 μπάνια,
πολλές πισίνες, αίθουσα μπόουλινγκ, έναν κινηματογράφο και έναν
οπωρώνα είκοσι στρεμμάτων με ελιές και οπωροφόρα δένδρα που απαιτούν
για περιποίηση… 50 κηπουρούς!
Η βίλα δεν έχει απλά την καλύτερη θέα στη Νότιο Γαλλία αλλά και 10
στρέμματα γης πάνω στη θάλασσα.
Aγοράστηκε από τον βασιλιά Λεοπόλδο Β’ τού Βελγίου το 1902, που την
χρησιμοποίησε για την έφηβη πόρνη ερωμένη του. Κατά τη διάρκεια της
σχέσης του ο ερωτευμένος γαλαζοαίματος της χάρισε χρήματα, κοσμήματα,
τίτλο (βαρώνη Vaughan) και τελικά την ίδια τη βίλα.
Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η έπαυλη που πήρε το όνομα
«La Leopolda» λειτούργησε ως στρατιωτικό νοσοκομείο. Στη δεκαετία του
1930 , επεκτάθηκε σημαντικά από τον νέο ιδιοκτήτη, τον Αμερικανό
εκατομμυριούχο Ogden Codman και εξακολούθησε να είναι η μεγαλύτερη
στην περιοχή. Εγινε ακόμη πιο διάσημη όταν γύρω στο 1955 ο Αλφρεντ
Χίτσκοκ γύρισε εκεί την ταινία «Πιάσε τον κλέφτη» με τους Κάρι Γκράντ
και Γκρέις Κέλι.
Μετά το θάνατο του Godman το 1951, το κτήμα πουλήθηκε στον Izaak
Walton ενώ στα τέλη του 1959 την αποκτά ο Πρόεδρος της Fiat Gianni
Agnelli. Οι Αgnelli μεταβίβασαν το σπίτι στην Καναδή φιλάνθρωπο
Dorothy J. Killam ενώ την δεκαετία του ’80 περνά στα χέρια της
δισεκατομμυριούχου οικογένειας Σάφρα.
Εχουν μείνει αξέχαστα τα πάρτι που δόθηκαν στο σπίτι αυτό από τους
Σάφρα και περιγράφονται με γλαφυρότητα και γκλάμουρ στο βιβλίο «Chic
Savages». Στα καλέσματα των Σάφρα πρωταγωνιστούσαν ο Πρόεδρος Ρήγκαν,
ο Πρίγκιπας Ρενιέ, ο διάδοχος Κάρολος , ο Φράνκ Σινάτρα και πολλοί jet
setters της εποχής.
Όταν η Λίλυ Σάφρα πεθαίνει, η έπαυλη περνά στα χέρια της υπόλοιπης
οικογένειας και κυρίως της Βίκυς Σάφρα που ηγείται της φαμίλιας και
είναι αυτή τη στιγμή η πλουσιότερη Ελληνίδα στον κόσμο.
Είναι μια Εβραϊκής καταγωγής γυναίκα από την Θεσσαλονίκη που όταν κατά
τα νεανικά της χρόνια μετοίκησε στην Βραζιλία, είδε τη ζωή της να
αλλάζει.
Καθοριστικός για τη φινετσάτη κυρία με τα υπέρκομψα φορέματα και τα
εντυπωσιακά -ασύλληπτης αξίας- κοσμήματα υπήρξε ο γάμος της με τον
Συριο-βραζιλιάνο τραπεζίτη και επιχειρηματία Joseph Safra.
Ο Ομιλος Safra διαθέτει ένα πανίσχυρο portfoliο. Εμπορεύεται τις
μπανάνες Chiquita, ασχολείται με το real estate – μεταξύ των άλλων
τους ανήκουν οι φουτουριστικοί ουρανοξύστες «Τhe Tulip» και «30 St
Mary Axe» στο Λονδίνο, έχει την τράπεζα Safra National Bank of New
York αλλά και την Bank Safra Sarasin & Co. Ltd -με παραρτήματα σε
πολλές γωνιές της γης, από την Λατινική Αμερική μέχρι την Ασία- την
Ελβετική private bank την οποία χρησιμοποιούν εκατομμυριούχοι από όλο
τον κόσμο.
Όπως γίνεται αντιληπτό πρόκειται για μια τράπεζα που δέχεται πελάτες
με καταθέσεις άνω του ενός εκατομμυρίου δολαρίων.
Σήμερα η Βίκυ Σάφρα έχει πάρει στα χέρια της το τιμόνι των
οικογενειακών επιχειρήσεων εντάσσοντας τον εαυτό της στις πιο ισχυρές
γυναίκες του πλανήτη.
Πελάτισσα των πιο γνωστών Γαλλικών οίκων μόδας, διατηρεί χαμηλούς
τόνους και παρά το γεγονός ότι η ίδια είναι απλή, είναι περιζήτητη στα
media. Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης φιλοξενούν συχνά αφιερώματα για τη
μυθική ζωή της.
H ίδια δεν μιλά ποτέ στον τύπο προτιμώντας να αφήσει το αποτύπωμά της
με την επιχειρηματική και κοινωνική της δράσης. Μέσω του Vicky and
Joseph Safra Philanthropic Foundation, του οποίου είναι Πρόεδρος,
προσφέρει κοινωνικό έργο σε ευπαθείς ομάδες σε όλο τον κόσμο.
Η ζωή της θα μπορούσε να γίνει ταινία… Ενας γάμος, πολλά δισ. και
iconic ιδιοκτησίες στις πιο φημισμένες γωνιές της υφηλίου…



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία