Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ Ευλογία και μάστιγα



Aθήνα

 

«Να διαφυλάξουμε τα αντιβιοτικά!». Αυτό είναι το μήνυμα κι ο στόχος της ενημερωτικής συνάντησης που πραγματοποιείται με πρωτοβουλία του ΕΔΟΕΑΠ και τη συμμετοχή της Ελληνικής Εταιρεία Χημειοθεραπείας, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ημέρας Ενημέρωσης για τα Αντιβιοτικά.

Η υπερκατανάλωση, η κακή και πολύ εκτεταμένη χρήση τους, οδήγησε το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου και πρόληψης Νόσων (ECDC) το 2008 στην καθιέρωση αυτής της ημέρας.

Όπως τονιζουν οι ομιλητές, κα Ελένη Γιαμαρέλλου- Καθηγήτρια Παθολογίας/ Λοιμώξεων της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και τα μέλη του Δ.Σ., κα Κυριακή Κανελλακοπούλου- Καθηγήτρια Παθολογίας/ Λοιμώξεων της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο κ. ’γγελος Πεφάνης- Διευθυντής Παθολογικής Κλινικής Γ.Ν.Α. ΣΩΤΗΡΙΑ, η κα Πουλάκου Γαρυφαλλιά- Επιμελήτρια Ε.Σ.Υ. στο Αττικό Νοσοκομείο και ο κ. Νικόλαος Τσόγκας- Παθολόγος/ Λοιμωξιολόγος Μονάδας Λοιμώξεων Γ.Ν.Α. Ε.Ε.Σ., σύμφωνα με στοιχεία της ESAC το 2009, η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην εξωνοσοκομειακή, συνολική, κατανάλωση αντιβιοτικών στην Ευρώπη.

Η Πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ, κα Ελένη Σπανοπούλου, επεσημαίνει ότι σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωπαϊκού Κέντρου για τον Έλεγχο και την Πρόληψη των Ασθενειών (ECDC), περισσότεροι από 25.000 άνθρωποι πεθαίνουν ετησίως στην Ε.Ε. εξαιτίας λοιμώξεων που προκαλούνται από βακτήρια ανθεκτικά στις αντιβιοτικές θεραπείες, ενώ το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης και των απωλειών στην παραγωγικότητα ξεπερνά το 1,5 δισ. ευρώ.

Από τις τέσσερις κύριες κατηγορίες αντιβιοτικών, η Ελλάδα έχει τη μεγαλύτερη κατανάλωση στην Ευρώπη στις δύο από αυτές (κεφαλοσπορίνες και μακρολίδες). Από το 2004 έως το 2008 παρατηρήθηκε συνεχής αύξηση της ετήσιας κατανάλωσης όλων των ομάδων αντιβιοτικών. Σύμφωνα με τρεις επίσημες πανελλαδικές δημοσκοπήσεις  διαπιστώθηκαν τα εξής: το 2007, το 25% στην κοινότητα έπαιρνε αντιβιοτικά έναντι 47% το 2009 και 57% το 2010 για την αντιμετώπιση λοιμώξεων του αναπνευστικού με κυριότερα συμπτώματα: πονόλαιμο, συνάχι, βήχα και χαμηλό πυρετό, δηλαδή ιογενείς λοιμώξεις, για τις οποίες τα αντιβιοτικά δεν έχουν καμία αξία. Είναι όμως ακόμα πιο ενδιαφέρον ότι το 10% έπαιρνε αντιβιοτικά χωρίς συνταγή από το φαρμακείο της γειτονιάς του!

Επίσης, σύμφωνα με μελέτη του 2010 με στόχο την αντοχή του πνευμονιοκόκκου στα αντιβιοτικά και τις πρακτικές κατανάλωσης αντιβιοτικών σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, η χρήση αντιβιοτικών σ’ αυτές τις ηλικιακές ομάδες παραμένει πολύ υψηλή σε σχέση με τον αριθμό και το είδος των λοιμώξεων που εμφανίζει κάθε παιδί. Η συνέχιση της πρακτικής να χορηγούνται αντιβιοτικά ευρέος φάσματος έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη ανθεκτικών στελεχών. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως, σύμφωνα με ελληνικές μελέτες, έχει ήδη αυξήσει την αντοχή του στα αντιβιοτικά το κολοβακτηρίδιο (το συχνότερο αίτιο ουρολοιμώξεων).

Όσον αφορά στο καίριο ερώτημα για το αν μπορούν να διασωθούν τα αντιβιοτικά (εφόσον δεν αναμένονται νεώτερα αντιβιοτικά δραστικά στα ανθεκτικά βακτήρια), έγινε ιδιαίτερη αναφορά στο παράδειγμα της «εθνικής εκστρατείας» για τη μείωση της κατανάλωσης αντιβιοτικών που έγινε στη Γαλλία (2002-2007), όταν διαπιστώθηκε ότι ο πνευμονιόκοκκος είχε υψηλότατη αντοχή και  η οποία είχε θετικά αποτελέσματα.

Στην παρέμβασή της η Αρχίατρος του ΕΔΟΕΑΠ, δρ Βασιλική Σιατερλή, αναφερόμενη στην πορεία της συνταγογράφησης αντιβιοτικών για τους ασφαλισμένους του Οργανισμού κατά τη διάρκεια της τελευταίας 3ετίας, υπογράμμιζει  ότι επιβάλλεται η αλλαγή νομοθετικού πλαισίου στην Ελλάδα, καθώς το ισχύον επιτρέπει στους ασθενείς να αγοράζουν αντιβιοτικά χωρίς συνταγή γιατρού.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία