|
| | | |
΄Ελληνες στον Κόσμο
------------------------------
Αρθρο τού γιατρού
και συγγραφέα
Γιάννη Βραχίμη
ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Το οικονομικο προβλημα της Κυπρου,της Ελλαδας, της Ιταλιας, της Ισπανιας και των αλλων χωρων της ευρωζωνης ειναι πολιτικο.Δεν οφειλεται στην ανεπαρκεια των προεδρων ,των πρωθυπουργων και των κυβερνησεων τους.Οφειλεται στο συστημα! Το συστημα τους ανεβασε στην εξουσια με συγκεκριμενες προυποθεσεις.Η οποιαδηποτε πολιτικη ανεπαρκεια και αποτυχια, δεν ειναι προσωπικη των προθυπουργων και των προεδρων.Ειναι ανεπαρκεια του συστηματος.Το συστημα τους ανεβαζει στις θεσεις τους με την εντολη να το εξγυπηρετησουν, οπως οριζει το συστημα.Και αν θελουμε να ειμαστε ειλικρινεις και εντιμοι,την κριτικη μας να την στρεψουμε εναντιον του συστηματος.Για ολα οσα γινονται στον οικονομικο και στους αλλους τομεις,αυτο ευθύνεται.Ας σταματισουν λοιπον οι καιροσκοποι της πολιτικης να κατηγορουν τον προεδρο και να ζητουν την κεφαλη του επι πινακι Συμφωνα με ολα τα δεδομενα η προεδρικη λειτουργια του ειναι καλη και αποδοτικη.Αν πρεπει να αλλαξει κατι, και πρεπει, αυτο ειναι το συστημα.Γιατι αν παραιτηθει και ελθει αλλος,αυτος ο αλλος θα ειναι ενας σαν εκεινους που γνωρισαμε στο παρελθον και που ολοι τους ευθυνονται με τον ενα η τον αλλο τροπο για τον μεγαλο κατηφορο που μας οδηγησε στην καταστροφη και στο σημερινο αδιεξοδο. Το συστημα λοιπον πρεπει να αλλαξει.Να καταργηθουν τα κομματα και η κομματικη,φαιουδαρχικη,δημοκρατια και να παμε σε μια αλλη ακομματικη δημοκρατια.Μια απροσωπη και αδιαμφησβητητη δημοκρατια στην οποια τα δικαιωματα του ανθρωπου δεν θα ειναι συνταγματικες προνοιες και προεκλογικες φανφαρολογιες,αλλα εφαρμοσμενες στην πραξη οδηγιες. Και τουτο μπορει να γινει μεσα απο ενα αλλο συστημα Εφαρμοσμενης και Α διαμφισβητητης Δημοκρατιας. Θα μπορουσε κανεις ευκολα να ισχυριστει ,οτι τουτο ειναι ουτοπια.Ομως δεν ειναι.Ο Αρχιεπισκοπος Χρυσοστομος συνελαβε αυτη την ιδεα της ακομματικης δημοκρατιας.Να συμφωνισουμε,ειπε,να υποδειξουμε ατομα αποδεκτα απο ολους και να προτεινουμε την υποψηφιοτητα τους Βεβαια η προταση του Μακαριοτατου ειναι απλη και αβασανιστη.Χρειαζεται επεξεργασια. Ποιοι θα φηφισουν; Ο λαος οπως γινεται μεχρι τωρα; Μα αυτο δεν ειναι αλλαγη.Οι καιροσκοποι της πολιτικης θα τους πλευρισουν και θα τους δελεασουν και θα εχουμε ενα απο τα ιδια. Πρεπει λοιπον να σκεφτουμε κατι αλλο.Να διαλεξουμε ενα συστημα εφαρμοσμενης δημοκρατιας,οπως αυτο που προτεινα στο μυθιστορημα μου "Ενα εκατομμυριο χρονια" στο επειισοδιο με τιτλο"Στη χωρα της Εφαρμοσμενης Δημοκρατιας εκδοση Ρεμπους 1989,οπου η εξουσια επαφιεται σε μια ευρεια και μονιμη Συνελευση Σοφων σε διαρκη και ανενοχλητη λειτουργια. Η Συνελευση εκλεγει τον Πρωθυπουργο ,τους υπουργους και τους προισταμενους ολων των υπηρεσιων,απο την δεξαμενη των σοφων. Οι σοφοι πρεπει να ειναι ανω των σαραντα χρονων , να ειναι κατοχοι πανεπιστημιακου τιτλου και επιτυχη και αψεγαδιαστη ακαδημαικη επιδοση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|