Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ελλάδα-Μιά κοινωνία σε θλίψη...

"Το γράμμα της ελπίδας", ένα βιβλίο- οδηγός για την αντιμετώπιση της κρίσης 



Aθήνα

 

Υπάρχει διέξοδος; Ναι, λέει ο Δημήτρης Μπουραντάς, καθηγητής Ηγεσίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο βιβλίο που κυκλοφόρησε με τίτλο "Το γράμμα της Ελπίδας", από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Σε ένα δοκίμιο υπό μορφή επιστολής προς τη νέα γενιά , αφού εξετάζει την πορεία της χώρας από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, δείχνει το δρόμο μιας νέας πορείας, υπογραμμίζοντας ότι ως χώρα διαθέτουμε πλεονεκτήματα που είναι ανεκμετάλλευτα. Ποια; Το υψηλό διανοητικό επίπεδο του Έλληνα, τη γεωγραφική και γεωστρατηγική θέση της χώρας , τον ορυκτό πλούτο, το κλίμα, τη γη, τη θάλασσα, τον ήλιο, τη σύγχρονη και αρχαία ιστορία μας.

Ο συγγραφέας αρχίζει το βιβλίο του με το πώς φτάσαμε ως εδώ. Εν ολίγοις : Ναι μεν η σημερινή κρίση δημιουργήθηκε από τη δικτατορία των τραπεζών και την απληστία των αγορών, από την επικυριαρχία του αδίστακτου χρηματιστηριακού καπιταλισμού πάνω στην πραγματική οικονομία, αλλά δεν φταίει ο παγκόσμιος καπιταλισμός για την ελληνική ρουσφετολογία, τη φοροδιαφυγή, τα ελλείμματα, τις μίζες, τις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις, τις συντεχνίες του δημοσίου, τις καταθέσεις στην Ελβετία, τις εξωχώριες εταιρείες, τις σπατάλες του δημοσίου.

Η σημερινή καταβαράθρωση - κατά τον συγγραφέα- οφείλεται στην πολιτική των δύο κομμάτων εξουσίας με τα σκάνδαλα , τον κομματισμό και την οικογενειοκρατία. Επικρίνει την κυβέρνηση Καραμανλή γιατί δεν ανέτρεψε την εξέλιξη προς την κρίση ελλειμμάτων και στηλιτεύει την κυβέρνηση Παπανδρέου επειδή αδράνησε να λάβει έκτατα μέτρα αποτροπής προς τη χρεοκοπία. Αποτέλεσμα; Να φτάσουμε δίχως διαπραγματευτική δύναμη στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με το Μνημόνιο.

Έτσι σήμερα η κοινωνία βρίσκεται σε θλίψη και η θέση της χώρας στην Ευρωζώνη τελεί υπό αμφισβήτηση.

Και τι κάνουμε τώρα; Στο κεφάλαιο με τίτλο "η μάθηση ως μόνη διέξοδος" υποστηρίζει πως το κλειδί είναι η μάθηση, με την έννοια της "μετάνοιας", που σημαίνει "μετανοώ", δηλαδή αναθεωρώ. Αναθεωρώ αντιλήψεις που μας οδήγησαν - λαό και κράτος- στο γκρεμό.

Διεξοδική είναι η αναφορά στο ζήτημα της ηγεσίας .Αναζητεί λοιπόν ηγέτη με εντιμότητα, δικαιοσύνη, συνέπεια, φρόνηση, ταπεινότητα και συμπόνια . Όχι ηγεμόνα με παρεοκρατία. Μια ηγεμονική κάστα της πολιτικής και οικονομικής και οικονομικής ελίτ, σε διαπλοκή με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, συνιστούν την κυρίαρχη τάξη , ο οποία δεν έχει τα χαρακτηριστικά εθνικής τάξης. Και από κάτω οι πολίτες, που μέχρι πρότινος, βρισκόταν σε λήθαργο.

Η αναγέννηση του πολιτικού πολιτισμού συνιστά προϋπόθεση για την έξοδο από την κρίση και όχι η εκτόνωση μέσα από τα γιαούρτια "διότι ο πολίτης πέφτει στο άθλιο επίπεδο τους".

Η αξιακή πρόταση ζωής του καθηγητή- συγγραφέα προς τη νέα γενιά είναι ότι "ο πλούτος και η περιττή κατανάλωση υλικών αμοιβών αγαθών είναι όπως το νερό της θάλασσας. Όσο περισσότερο πίνουμε, τόσο περισσότερο διψάμε. Στο τέλος, αντί να κατέχουμε εμείς τα αγαθά, μας κατέχουν αυτά".

Το βιβλίο αντιστοιχεί σε ένα αναλυτικό κατηγορώ για το συστημικό σε σχέση με το ρόλο του προσώπου. Στο τέλος δίνει έμφαση στην αλλαγή του ανθρώπου για αλλάξει και το σύστημα: "Ξεριζώστε το κακό, την ανηθικότητα , τον κυνισμό, την απάτη, τη διαφθορά, τον ατομισμό, την απληστία, τη κερδοσκοπία, την απάτη".

Ο αναγνώστης νοιώθει πως παρακολουθεί ένα περίπου χριστιανικό κήρυγμα ,χωρίς όμως τις ευαγγελικές περικοπές… Ένα κήρυγμα με ορθολογισμό και όνειρο, κόντρα στον εφιάλτη που ζούμε.

Ο Δημήτρης Μπουραντάς έχει γράψει επίσης τα βιβλία "Μάνατζμεντ", " Ηγεσία, ο δρόμος της διαρκούς επιτυχίας", "Όλα σου τα ΄μαθα μα ξέχασα μια λέξη", "Επί σκηνής χωρίς πρόβα". Έχει εργασθεί ως στέλεχος και εκπαιδευτής σε διεθνείς οργανισμούς και πολυεθνικές επιχειρήσεις. Συντονιστής της κίνησης "Ο κύκλος των χαμένων αξιών".



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία