Διαστάσεις επιδημίας σε παγκόσμιο επίπεδο, λαμβάνει μια από τις πιο
«ύπουλες» παθήσεις του ανθρώπινου οργανισμού, ο σακχαρώδης διαβήτης.
Τα πρώτα χρόνια της «εγκατάστασής της δρα κρυφά», χωρίς να εκδηλώνει
συμπτώματα και σχετίζεται άμεσα με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης
καρδιαγγειακών συμβάντων (έμφραγμα του μυοκαρδίου), νεφρικής
ανεπάρκειας (έως και τελικό στάδιο), διαβητικής νευροπάθειας, μόνιμων
βλαβών του αμφιβληστροειδούς (έως και ολική τύφλωση), καθώς και άλλων
σοβαρών επιπλοκών, ανέφεραν οι επιστήμονες κατά τη διάρκεια
συνέντευξης Τύπου, με αφορμή το 3ο Πανελλήνιο Συνέδριο τής η Ελληνικής
Εταιρείας Μελέτης Παθήσεων Διαβητικού Ποδιού.


Όπως τόνισε ο πρόεδρος της Ε.ΜΕ.ΔΙ.Π., παθολόγος με εξειδίκευση
στο Σακχαρώδη Διαβήτη, Διευθυντής του Παθολογικού Τμήματος &
Διαβητολογικού Κέντρου στο Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης
«ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ», Χρήστος Μανές, μια από τις συχνότερες και σοβαρότερες
επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη αποτελεί και το διαβητικό πόδι, το
οποίο ευθύνεται για τον ακρωτηριασμό των κάτω άκρων κάποιου
συνανθρώπου μας κάθε 30 δευτερόλεπτα σε παγκόσμιο επίπεδο.

Υπολογίζεται ότι το 25% των ατόμων με διαβήτη θα εμφανίσει έλκος
στα κάτω άκρα έστω μία φορά κατά τη διάρκεια της ζωής τους, ενώ
στατιστικά 1.000.000 διαβητικοί σε ολόκληρο τον κόσμο αναγκάζονται να
υποβληθούν σε ακρωτηριασμό ενός άκρου τους σε ετήσια βάση.

Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, η κατάσταση είναι εξίσου απογοητευτική,
καθώς υπολογίζεται ότι το 4 - 5% των διαβητικών ασθενών εμφανίζουν
έλκη κάτω άκρων, γεγονός που σημαίνει ότι 30.000 - 40.000 άτομα με
διαβήτη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ακρωτηριασμού. Ταυτόχρονα, περίπου
120.000 άτομα εμφανίζουν αγγειακά προβλήματα που μπορεί να καταλήξουν
σε γάγγραινα, ενώ κάθε χρόνο πραγματοποιούνται στη χώρα μας 2.000 -
3.000 ακρωτηριασμοί.

Ο κ. Μανές είπε ότι εκτός από το μεγάλο κοινωνικό κόστος, στα
προβλήματα του ποδιού προστίθεται και το τεράστιο οικονομικό κόστος.

Όπως καταδεικνύουν σχετικά στατιστικά στοιχεία από τις Η.Π.Α., το
κόστος της κλινικής θεραπείας επούλωσης των ελκών των κάτω άκρων
ανέρχεται σε περίπου 7.000 - 10.000 δολάρια ανά ασθενή, ενώ το
αντίστοιχο κόστος του ακρωτηριασμού (νοσηλεία, χειρουργείο κ.λπ.)
εκτοξεύεται στις 30.000 - 60.000 δολάρια ετησίως. Επίσης, από τα ίδια
στοιχεία προκύπτει ότι η κοινωνική φροντίδα (συνταξιοδότηση) ασθενούς
που έχει υποστεί ακρωτηριασμό θα κοστίσει στις Η.Π.Α. περίπου 60.000 -
120.000 δολάρια για τα επόμενα τρία χρόνια.

Όσον αφορά τη χώρα μας, υπολογίζεται ότι το ετήσιο κόστος ανά
ασθενή με διαβητικό πόδι είναι 6.143 ευρώ, ενώ το κόστος του
ακρωτηριασμού κάτω άκρου (κάτω από το γόνατο) ανέρχεται περίπου σε
22.000 ευρώ. Επιπλέον, σύμφωνα με υπολογισμούς του Τομέα Οικονομικών
της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, το συνολικό ετήσιο κόστος του
διαβητικού ποδιού χωρίς ακρωτηριασμό ανέρχεται σε 230 εκατομμύρια
ευρώ.

Ωστόσο, με την κατάλληλη πρόληψη μπορεί να αποφευχθεί το 60-70%
των ακρωτηριασμών και σύμφωνα με τους επιστήμονες οι προσπάθειες όλων
είναι ανάγκη να στραφούν προς λήψη μέτρων αποφυγής των επιπλοκών του
διαβητικού ποδιού και μείωσης των ακρωτηριασμών.