Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




 

΄Αρθρο
------------


Μεταλλαγμένος Λαός

Γράφει ο Γιώργος Ζάρρας
---------------------------------------





 

Γίναμε τελικά ένας λαός πρότυπο για όλους τους άλλους λαούς του πλανήτη! Οι ξένοι ηγέτες θα μας δείχνουν και θα λένε «να ένας λαός που μπορείς να κυβερνήσεις». Μπορείς να κάνεις ότι θέλεις, να κλέβεις, να είσαι ηλίθιος, να λες ψέματα, να κοροϊδεύεις, αλλά να εξακολουθείς να κυβερνάς. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι έχεις «από κάτω» ένα λαό που δέχεται να τον κοροϊδεύουν, να τον κλέβουν, να τον υποτιμούν, να τον εξευτελίζουν αλλά και να είναι περήφανος για τους ηγέτες του!!! Είμαστε λοιπόν μια χαρά λαός (για αυτούς). Τέτοια παθολογική ερωτική σχέση λαού – κυβερνόντων πρώτη φορά καταγράφεται στα ιστορικά χρονικά! Κάντε μας ότι θέλετε! Μπορείτε, τέτοιοι που είμαστε! Δεν ήμασταν βέβαια πάντα έτσι. Οι πειραματισμοί χαλιναγώγησης του λαού μας τα τελευταία διακόσια χρόνια έφεραν αποτέλεσμα μετά τη μεταπολίτευση. Προσπάθησαν με τη βία, προσπάθησαν με τον τρόμο, προσπάθησαν με κατοχή, με αίμα, με πείνα δεν τα κατάφεραν. Με το βόλεμα όμως; Αχ, αυτό το βόλεμα. Πασοκική εφεύρεση συνεπικουρούμενη και από τους νυν συγκυβερνήτες τους (ΝΔ)! Τη δουλίτσα μας, το σπιτάκι μας και έχει ο θεός. Γιατί, αν πούμε όχι και έρθει η χρεοκοπία πάει και η δουλίτσα, πάει και  το σπιτάκι, θα μείνει μόνο ο Θεός που έχει, αλλά εμείς δε θα ‘χουμε! Τρόμος για το «ξεβόλεμα». Ας είναι  και με λιγότερα! Το βόλεμα που προσέφεραν απλόχερα υπερδιογκώντας  το δημόσιο, το βόλεμα που προσέφεραν στους κάθε λογής επιχειρηματίες με την απουσία ελεγκτικών μηχανισμών χαρίζοντάς τους φόρους, είναι αυτό που κρατάει ακόμα ζωντανό αυτό το σάπιο πολιτικό οικοδόμημα της  μεταπολίτευσης. Εμείς φταίμε περισσότερο. Εμείς, όχι αυτοί. Αυτοί κάνουν την καταστροφική δουλεία τους και μεις τους ανεχόμαστε και σε λίγο θα τους βλέπουμε σα σωτήρες. Σώθηκε η χώρα από τη χρεοκοπία και τη πείνα. Είχε ξανασωθεί στο παρελθόν άλλες δύο φορές από τα ίδια σχεδόν δεινά. Είχε σωθεί στη κατοχή με τις δωσιλογικές κυβερνήσεις που είχαν σαν στόχο, μέσα από τη συνεργασία με τον κατακτητή, την σωτηρία του λαού από το λιμό και τη πείνα! Αποτέλεσμα; Χιλιάδες οι νεκροί από τη πείνα και από τα αντίποινα των φίλων γερμανών εξαιτίας «μερικών» ανθελλήνων που είπαν όχι στον κατακτητή! Σώθηκε πάλι η χώρα από τη καταστροφή που θα επέφερε ο κομμουνισμός με την «εθνοσωτήρια επανάσταση» του ’67! Περάσαμε 7 χρόνια «σωτηρίας» που δυστυχώς ακόμα πολλοί αναπολούν!!! Η χώρα σώθηκε τρείς φορές μέσα σε 80 σχεδόν χρόνια από τους ίδιους σωτήρες και ενάντια στους ίδιους «κακούς»! Οι  σωτήρες είχαν πάντα τη δυνατότητα ευελιξίας. ’λλοτε ήσαν παλιοί πολιτικοί εγνωσμένης αξίας, άλλοτε «πολιτικοί» που τελείωσαν την ευελπίδων και σήμερα τεχνοκράτες με ευρωπαϊκό προσανατολισμό! Οι  «κακοί» όμως πάντα ίδιοι! Η Αριστερά! Πολυδιασπασμένη βέβαια, αλλά αυτοί! Αυτοί φταίνε. Αυτοί θέτουν εμπόδια στην ανάπτυξη όπως είπε και ο Antonis στην προχθεσινή του ομιλία. Η αριστερά είπε, στάθηκε εμπόδιο στην ανάπτυξη την περίοδο Καραμανλή γιατί έκανε συνεχώς απεργίες και δημιούργησε ένα άσχημο κλίμα για επενδύσεις! Οι επιχειρηματίες δηλαδή που έπαιρναν τις επιχορηγήσεις του αναπτυξιακού νόμου και επένδυαν στη Βουλγαρία συνέβαλαν στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας! Αυτοί που δεν πλήρωναν ποτέ τους φόρους και μετά έμπαιναν στο άρθρο 99 αλλά και πάλι δε πλήρωναν, συνέβαλαν και αυτοί στην ανάπτυξη. Οι φορολογικοί νόμοι που άλλαζαν κάθε έξι μήνες δημιουργούσαν ευνοϊκό κλίμα για επενδύσεις. Οι απεργίες που οργάνωναν τα πασοκοκρατούμενα συνδικάτα, όταν προσπαθούσε κανείς να βάλει χέρι στα απίστευτα «κεκτημένα» δεν ήταν πρόβλημα. Μόνο οι κινητοποιήσεις της Αριστεράς μπλόκαραν την ανάπτυξη σ’ αυτόν τον τόπο. Ας είναι! Τ’ ακούσαμε κι αυτό. Το θέμα μου όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα μου η απορία μου καλύτερα, είναι από που αντλεί αυτός ο λαός τόσα αποθέματα καρτερικότητας απέναντι στη λαίλαπα που μας έχουν επιβάλλει! Ακόμα και οι ίδιοι οι Γερμανοί απορούν! Μερικοί, όχι όλοι! Γιατί οι περισσότεροι μας αντιμετωπίζουν πλέον ευθέως σαν κατεχόμενη χώρα. Τίποτα εμείς. Αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να δίνουμε εξηγήσεις και για τα λάθος (;) σφυρίγματα των διαιτητών μας στα ντέρμπυ!!! Επιτήρηση ή κατοχή; Το βόλεμα δεν ξηλώνεται με τίποτα απ’ τα δύο. Μόνο με αλλαγή νοοτροπίας! Αλλαγή νοοτροπίας όμως σημαίνει και αλλαγή του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος! Ποιος το θέλει; Να σηκώσει χέρι…λαγμ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία