Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η άλλη Ελλάδα
----------------------

Η ιστορία μιας διεθνώς επιτυχημένης ελληνικής επιχείρησης, που ξεκίνησε από ένα ξύλινο κουτί γεμάτο με 48 σαπούνια! 



Θεσσαλονίκη

 

Μπορεί σήμερα τα προϊόντα της APIVITA AE να κερδίζουν διαρκώς έδαφος στις «δύσκολες» αγορές της Ασίας, αλλά για να μπορέσουν να φτάσουν στο Τόκιο και το Χονγκ Κονγκ, μια νεαρή φαρμακοποιός χρειάστηκε να …περπατήσει πολύ στους δρόμους της Αθήνας, λίγο πριν το 1980.

Η νεαρή ήταν η Νίκη Κουτσιανά, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της APIVITA, η οποία στο πρώτο φετινό τετράμηνο σημείωσε αύξηση πωλήσεων 60%, σε σχέση με πέρυσι, στις αγορές της Ασίας.

Η ιστορία της APIVITA, που μέχρι το 2013-2015 προβλέπεται να διαθέτει 16 σημεία πώλησης στην Ασία, ξεκινάει ουσιαστικά από ένα ... κουτί γεμάτο σαπούνια.

«Όταν δημιουργήσαμε τα πρώτα σαπούνια με πρόπολη και χωρίς άρωμα, πήγαμε ενάντια στο ρεύμα. Κανείς δεν τα πουλούσε. Έτσι, πήγα να τα πουλήσω μόνη μου. Έβαλα σε ένα ξύλινο κουτί 48 σαπούνια και άρχισα να πηγαίνω από φαρμακείο σε φαρμακείο για να τα πουλήσω, κάτι που δεν ήταν καθόλου εύκολο», σημείωσε η κα Κουτσιανά, μιλώντας σε εκδήλωση του Ελληνο-Βρετανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, με θέμα «Οι Γυναίκες στην Ηγεσία των Επιχειρήσεων», στη Θεσσαλονίκη.

 

                                   «Πούλησα αυτό που δεν μπορούσε να πουληθεί»

 

«Τελικά, πούλησα αυτό που δεν μπορούσε να πουληθεί», είπε η κα Κουτσιανά, εξηγώντας ότι το προϊόν είχε δεκαπλάσια τιμή από ένα κοινό σαπούνι, λόγω συστατικών, ενώ θα διατίθετο μέσα από ένα δίκτυο διανομής (φαρμακεία), που μέχρι τότε δεν πουλούσε καλλυντικά.

Η "βάση" για τη δημιουργία της APIVITA ήταν ένα μικρό αθηναϊκό φαρμακείο. Εκεί, το 1972, η Νίκη γνώρισε τον Νίκο Κουτσιανά, όταν πήγε να κάνει την πρακτική της. Οι δύο νέοι παντρεύτηκαν (μέσα στο φαρμακείο) και συνειδητοποιώντας το κοινό τους πάθος για τη φύση, άρχισαν να παράγουν τα πρώτα φυσικά καλλυντικά στην Ελλάδα, που διέθεταν μόνο σε φίλους, συγγενείς και λιγοστούς πελάτες, μέχρι το 1979, όταν ίδρυσαν την Apivita και το πελατολόγιο "άνοιξε".

 

                                               «Δεν ανατράφηκα για να γίνω ηγέτης»

 

Τελικά, η επιχειρηματίας γεννιέται ή γίνεται; «Δεν ανατράφηκα για να γίνω επιχειρηματική ηγέτιδα. [...]Ήμουν ένα μάλλον ντροπαλό παιδί, που πάντα ανησυχούσε για τα πράγματα που μπορούν να πάνε στραβά. Ήθελα, όμως, να είμαι πάντα πρώτη. Έτσι, για παράδειγμα, αν και ήμουν ένα παχουλό κορίτσι, κατάφερα να γίνω η πρώτη μπαλαρίνα στην τάξη μου», λέει η κα Κουτσιανά.

 

                                   «Δεν πρόκειται να γίνεις πρώτη όσο ακολουθείς άλλους ανθρώπους»

 

Τί πρέπει να γνωρίζουν οι Ελληνίδες που θέλουν να στραφούν στο επιχειρείν; Σύμφωνα με την κα Κουτσιανά, ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ να είναι πρώτες, αν ακολουθούν άλλες ιδέες ή άλλους ανθρώπους. Πρέπει να κινηθούν κόντρα στο ρεύμα. Επίσης, πρέπει να τολμήσουν να σπάσουν τους κανόνες, αλλά πριν τους σπάσουν, να τους γνωρίζουν καλά.

Σήμερα, το 75% των διευθυντικών στελεχών της Apivita είναι γυναίκες και το σύστημα φαίνεται ότι αποδίδει: οι συνολικές εξαγωγές της εταιρείας αντιστοιχούν στο 25% του τζίρου της, με προοπτική να φτάσουν στο 75%-80% στην επόμενη πενταετία.

 

                         Επέκταση σε Κίνα, Ταϊβάν και Σιγκαπούρη

Το 2014 η APIVITA αναμένεται να επεκταθεί στην Κίνα (Σαγκάη/Πεκίνο), ενώ διαθέτει επτά καταστήματα στην Ιαπωνία (άλλα δύο ανοίγουν φέτος) και παρουσία στο Χονγκ Κονγκ. Τον Ιούλιο ανοίγει νέο κατάστημα στην Ταϊβάν και τον Αύγουστο στη Σιγκαπούρη. Η επέκταση στην Ασία γίνεται σε συνεργασία με τις promoters «Αjinomoto» και «ImagineX».

Όπως σημείωσε η κα Κουτσιανά , το brand της Apivita, αν και είναι ταυτισμένο με την Ελλάδα, κατορθώνει μέχρι στιγμής να διατηρεί το θετικό του χαρακτήρα, παρά τον αρνητισμό, που πράγματι εκδηλώνεται διεθνώς για τη χώρα και τις ελληνικές επιχειρήσεις.

Όπως είπε οι επιχειρήσεις που δουλεύουν μεθοδικά και ποιοτικά, πετυχαίνουν να μπούνε ακόμη και σε αγορές στις οποίες υπάρχει αμφισβήτηση.

Ανάμεσα στα προϊόντα- ναυαρχίδες της εταιρείας, περιλαμβάνονται οι μονοδοσικές μάσκες προσώπου «εξπρές», που αποτελούν παγκόσμια καινοτομία και πραγματοποιούν παγκοσμίως πωλήσεις 2.000.000 τεμαχίων ετησίως, 251 κάθε ώρα και τεσσάρων κάθε λεπτό!

                           «Platinum promoter» στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου

Στο μεταξύ, τον τίτλο του «platinum promoter» των Ολυμπιακών του Λονδίνου κέρδισε η Apivita, που ξεκίνησε νέα συνεργασία με την αλυσίδα Marks & Spencer, στο πλαίσιο της δημιουργίας ξεχωριστών τμημάτων καλλυντικών στα καταστήματά της.

Η Apivita θα έχει παρουσία στα πρώτα τέσσερα τέτοια καταστήματα, όπου θα προβάλει όχι μόνο τα προϊόντα της, αλλά και την Ελλάδα, ενώ σταδιακά, σε περίοδο ενός έτους, προβλέπεται να τοποθετηθεί σε 100 σημεία πώλησης της Marks& Spencer.

Οι πωλήσεις της Αpivita παρέμειναν πέρυσι στα επίπεδα του 2010 (περίπου 27 εκατ. ευρώ)._




 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία