 |
|
|  |  |  | 
Απόδημοι ΄Ελληνες
-----------------------------
Συνάντηση του Αντιπροέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Τζο Μπάιντεν στο Οχάιο, με Ελληνοαμερικανούς
Οχάϊο(ΗΠΑ)
Για άλλη μία φορά ο Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζο
Μπάιντεν, βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει τα φιλελληνικά του αισθήματα,
κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας στην πολιτεία του
Οχάιο.
Το Σαββατοκύριακο, σύμφωνα με την «Φωνή της Αμερικής», ο Τζο
Μπάιντεν, σταμάτησε σε μια καφετέρια της πόλης Γουώρεν για να
ξαποστάσει για λίγο και να πιεί έναν καφέ με τον ελληνοαμερικανό
μάνατζέρ του.
Αντάλλαξε χειραψίες με όσους έσπευσαν να τον υποδεχτούν στην είσοδο
της καφετέριας και στη συνέχεια κατευθύνθηκε σε ένα τραπέζι στο οποίο
κατάλαβε ότι κάθονταν πολίτες ελληνικής καταγωγής.
«Γεια σας. Είμαι ο Τζο Μπαϊντενόπουλος», συστήθηκε για να εισπράξει
το αστείο ενός Ελληνοαμερικανού, που νόμισε πως επρόκειτο για φάρσα:
«Χαίρω πολύ, κι εγώ είμαι ο Πωλ Νιούμαν», του απάντησε.
Όλοι γέλασαν κι αμέσως μετά ο Τζο Μπάιντεν πρόσθεσε: «Ρωτήστε τον
Γιώργο και θα σας πει ποιος είναι ο πιο φιλέλληνας, Ιρλανδικής
καταγωγής, Αμερικανός», δήλωσε υπονοώντας βέβαια τον εαυτό του. Δεν
έγινε γνωστό ποιος είναι ο Γιώργος στον οποίο αναφέρθηκε, όμως ο κ.
Μπάιντεν κάθισε στο τραπέζι και είχε μαζί τους συζήτηση, που δεν
καταγράφτηκε από τις κάμερες.
Ο Τζο Μπάιντεν έχει εκφράσει πολλές φορές στο παρελθόν την εκτίμησή
του για την Ελληνοαμερικανική κοινότητα και την Ελλάδα. Σε μια τελετή
που είχε γίνει πριν τρία χρόνια στο Λευκό Οίκο για τον εορτασμό της
επετείου της Ελληνικής παλιγγενεσίας ο Τζο Μπάιντεν είχε δηλώσει
παρουσία του Προέδρου Ομπάμα και του Αρχιεπισκόπου Αμερικής, κ.
Δημητρίου: «Νοιώθω Έλληνας όχι μόνον την 25η Μαρτίου, αλλά 365 μέρες
τον χρόνο».
Το όνομα Τζο Μπαϊντενόπουλος είχε χρησιμοποιήσει για πρώτη φορά
αναφερόμενος στον αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν, ο πρόεδρος της
Συντονισμένης Προσπάθειας του Ελληνισμού, Ανδρέας Μάνατος, αμέσως μετά
τις εκλογές του 2008 σε άρθρο του που υποστήριζε πως η νέα ομάδα η
οποία ανέλαβε τον Λευκό Οίκο διακατέχεται από φιλελληνικά αισθήματα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
