|
| | | |
Τι αποκαλύπτει σχετική έκθεση
Τεράστιο πρόβλημα για τους ανθρώπους με άνοια το στίγμα και ο κοινωνικός αποκλεισμός
Λονδίνο / Νέα Υόρκη
Πρόσφατη παγκόσμια έκθεση για τη Νόσο Alzheimer, η οποία δημοσιεύτηκε
από την Παγκόσμια Εταιρεία Νόσου Alzheimer (ADI), αποκαλύπτει πως
σχεδόν ένας στους τέσσερις ανθρώπους με άνοια (24%) αποκρύπτει ή
συγκαλύπτει τη διάγνωση και θεωρεί ότι το στίγμα είναι ο κυριότερος
λόγος γι' αυτό. Επιπλέον, το 40% των ατόμων με άνοια αναφέρει ότι δεν
ενσωματώνεται στην καθημερινή ζωή. Αυτό που είναι εντυπωσιακό, είναι
ότι σχεδόν 2 στους 3 ανθρώπους με άνοια πιστεύουν ότι δεν υπάρχει
κατανόηση για την άνοια στη χώρα τους.
Η έκθεση παρέχει 10 σημεία - συστάσεις, ώστε να διευκολύνει τις
κυβερνήσεις και τις κοινωνίες να καταπολεμήσουν το στίγμα. Σ' αυτές
συμπεριλαμβάνονται και προτάσεις για την ενημέρωση και εκπαίδευση του
κοινού, καθώς σχεδόν το 50% των ατόμων στην έρευνα ανέδειξαν την
εκπαίδευση και την ευαισθητοποίηση ως πολύ σημαντικές προτεραιότητες.
’λλο ένα βασικό σημείο αποτελεί η ενθάρρυνση των ατόμων με άνοια να
μοιραστούν τις εμπειρίες τους και να φροντίζουν πάντα να
ενσωματώνονται στις καθημερινές δραστηριότητες.
Η Nicole Batsch, συγγραφέας της έκθεσης, τονίζει: <<Το στίγμα παραμένει
ένα εμπόδιο για την ενίσχυση των πρωτοβουλιών σχετικά με την άνοια,
π.χ. για τη βελτίωση της περίθαλψης και της υποστήριξης των ατόμων με
άνοια, των περιθαλπόντων τους καθώς και για τη χρηματοδότηση της
έρευνας>>. Η έρευνα αποκαλύπτει πως οι άνθρωποι με άνοια καθώς και οι
περιθάλποντές τους αισθάνονται περιθωριοποιημένοι από την κοινωνία,
μερικές φορές ακόμα και από τους ίδιους τους συγγενείς ή τους φίλους
τους. <<Αυτό που θέλουν είναι να αντιμετωπίζονται ως φυσιολογικοί
άνθρωποι με την προσοχή να στρέφεται στις ικανότητές τους και όχι στην
αναπηρία τους. Φωτίζοντας αυτά τα ζητήματα θα βελτιώσουμε την ποιότητα
ζωής των ατόμων με άνοια καθώς και των περιθαλπόντων τους>>.
Ο Marc Wortmann, διευθυντής της Παγκόσμιας Εταιρείας Νόσου Alzheimer
(ADI), δηλώνει: <<Η άνοια και η Νόσος Alzheimer συνεχίζουν να
αυξάνονται με πολύ υψηλούς ρυθμούς λόγω της γήρανσης του πληθυσμού
παγκοσμίως. Η Νόσος έχει τεράστιο αντίκτυπο στις οικογένειες που
πλήττονται και παράλληλα επηρεάζει τα υγειονομικά και κοινωνικά
συστήματα λόγω του οικονομικού της κόστους. Τα κράτη είναι
απροετοίμαστα και θα συνεχίσουν να είναι, εκτός και αν αντιμετωπίσουμε
το στίγμα και ενισχύσουμε τις προσπάθειες με στόχο να παρέχουμε
καλύτερη περίθαλψη σε όσους έχουν άνοια καθώς και την προσπάθεια να
βρούμε μια θεραπεία στο μέλλον>>.
Η καινούρια έκθεση αποκαλύπτει:
* Το 24% των ατόμων με άνοια και περισσότεροι από ένας στους 10
περιθάλποντες (11%) παραδέχονται ότι αποκρύπτουν ή συγκαλύπτουν τη
διάγνωση - όσοι είναι κάτω των 65 πιστεύουν ότι μπορεί να αναγκαστούν
να αντιμετωπίσουν ζητήματα στην εργασία τους ή στο σχολείο των παιδιών
τους
* Το 40% των ατόμων με άνοια αναφέρει ότι αισθάνεται αποκλεισμένο από
τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής
o Σχεδόν το 60% των προαναφερόμενων δήλωσε πως μετά τη διάγνωση είναι
οι πιο πιθανό οι φίλοι να απομακρυνθούν ή να τους αποφύγουν και στη
συνέχεια ακολουθούν τα μέλη της οικογένειας
* Το ένα τέταρτο των περιθαλπόντων (24%) αισθάνεται ότι υπάρχουν
αρνητικοί συσχετισμοί στη χώρα τους σχετικά με τους περιθάλποντες των
ατόμων με άνοια, ενώ ένα παρόμοιο ποσοστό (28%) αισθάνεται ότι τους
έχουν φερθεί διαφορετικά ή τους έχουν αποφύγει
* Τόσο οι άνθρωποι με άνοια όσο και οι περιθάλποντες παραδέχτηκαν ότι
σταμάτησαν να συνάπτουν στενές σχέσεις καθώς αυτό τους ήταν πολύ
δύσκολο
* Η εκπαίδευση, η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση αναγνωρίστηκαν ως
προτεραιότητες που μπορούν να συνεισφέρουν στον αγώνα για την
καταπολέμηση του στίγματος
Η έκθεση αυτή βασίστηκε σε μια παγκόσμια έρευνα 2500 ανθρώπων (ατόμων
με άνοια και περιθαλπόντων) σε πάνω από 50 χώρες. Σχεδόν το 50% των
ατόμων με άνοια που απάντησε στην έρευνα είχε διαγνωστεί με Νόσο
Alzheimer και ελάχιστα λιγότεροι από τους μισούς ήταν κάτω των 65. Οι
κυριότεροι στόχοι της έρευνας αυτής ήταν η καταγραφή των εμπειριών των
ατόμων με άνοια και των περιθαλπόντων τους σχετικά με το στίγμα καθώς
και η καταγραφή του αντίκτυπου των εθνικών στρατηγικών σχεδίων στην
καταπολέμηση του στίγματος.
Η άνοια είναι μια σοβαρή αιτία αναπηρίας και δυσκολιών τόσο για τους
ανθρώπους που έχουν διαγνωστεί με αυτήν όσο και για τις οικογένειες
και τους περιθάλποντές τους. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Παγκόσμιου
Οργανισμού Υγείας (WHO), υπάρχει μια καινούρια περίπτωση άνοιας κάθε 4
δευτερόλεπτα. Εάν λάβουμε υπόψη μας τη ραγδαία γήρανση του πληθυσμού,
τα επόμενα 40 χρόνια θα υπάρξουν 115 εκ. άτομα με άνοια παγκοσμίως,
κάτι που θα επιβαρύνει κατά πολύ τα υγειονομικά συστήματα των χωρών.
Μόνο 8 κράτη από τα 193 που ανήκουν στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας
(WHO) έχουν εθνικά στρατηγικά σχέδια άνοιας σε εφαρμογή, γεγονός που
υποδεικνύει ότι πολλά περισσότερα μπορούν να γίνουν από τις
κυβερνήσεις, ώστε να μετριαστούν οι σχετικές οικονομικές και
κοινωνικές επιπτώσεις.
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε:
Sarah Smith Mitali Rajan/Marie Sterry
Alzheimer's Disease International Euro RSCG London PR
T: +44 (0)20 7981 0880 T: +44207 467 9247 / +44207 467 9259
E: s.smith@alz.co.uk E: mitali.rajan@eurorscg.com / marie.sterry@eurorscg.com
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|