 |
|
|  |  |  | 
Μεγαλύτερο πρόβλημα ο σακχαρώδης διαβήτης
Πρώτη αιτία θανάτου τα καρδιαγγειακά νοσήματα
Αθήνα
Πρώτη αιτία θανάτου στη σύγχρονη κοινωνία, αλλά και πρώτη αιτία
εισαγωγών σε νοσοκομεία, αποτελούν τα καρδιαγγειακά νοσήματα, σύμφωνα
με διεθνείς στατιστικές, ενώ απορροφούν ένα σημαντικό μέρος του
προϋπολογισμού για την υγεία.
Δυστυχώς, μεγάλα ποσά δαπανώνται για τη θεραπεία (φαρμακευτική αγωγή,
νοσηλείες, επεμβάσεις) και πολύ μικρότερο ποσοστό για την πρωτογενή ή
δευτερογενή πρόληψή τους, αναφέρουν οι ειδικοί.
Στα καρδιαγγειακά νοσήματα συμπεριλαμβάνονται κατά κύριο λόγο η
στεφανιαία νόσος (52%), ενώ έπονται τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια
(17%) και άλλες μορφές περιφερικής αρτηριοπάθειας. Τα αίτια είναι
πολλά και διακρίνονται σε τροποποιήσιμα, όπως είναι το κάπνισμα, η
υπέρταση, η υπερχοληστερολαιμία, ο σακχαρώδης διαβήτης, η παχυσαρκία,
και σε μη τροποποιήσιμα όπως η ηλικία, το φύλο, το οικογενειακό και το
ατομικό ιστορικό στεφανιαίας νόσου.
Ειδικότερα, ο σακχαρώδης διαβήτης, όπως αναφέρει ο γιατρός κ.
Αθανάσιος Τρίκας, αποτελεί
ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα ιατροκοινωνικο-οικονομικά προβλήματα
και ταυτόχρονα μια «μάστιγα», για τον περιορισμό της οποίας απαιτείται
εγρήγορση των κρατικών και κοινωνικών φορέων υγείας και επιπλέον
ευαισθητοποίηση του κοινού και των ιατρικών υπηρεσιών.
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι χρόνια πάθηση, όπως υπογραμμίζει ο κ.
Τρίκας, η οποία μπορεί να παραμένει «σιωπηλή» για μεγάλα χρονικά
διαστήματα. Τα υποκειμενικά ενοχλήματα των ασθενών, συχνά, δεν
συνδέονται με τα ευρήματα του αντικειμενικού ελέγχου και η εξέλιξη της
νόσου είναι απρόβλεπτη. Είναι νόσος που δεν μπορεί να ιαθεί οριστικά,
μπορεί όμως να ελεγχθεί με τη βοήθεια της φαρμακευτικής θεραπείας αλλά
και της πειθαρχίας από πλευράς του ασθενούς όσον αφορά τον τρόπο ζωής
του.
Στην Ελλάδα, ο αριθμός των ατόμων με διαβήτη σχεδόν τετραπλασιάστηκε
τα τελευταία 30 χρόνια και εκτιμάται ότι οι διαβητικοί στη χώρα μας
είναι περίπου 900.000, δηλαδή το 8% του συνολικού πληθυσμού. Η
συχνότητα του σακχαρώδη διαβήτη αυξάνει προοδευτικά με την πρόοδο της
ηλικίας, έτσι ώστε στις ηλικίες άνω των 65 ετών, το 29% των αντρών και
το 21% των γυναικών έχουν σακχαρώδη διαβήτη.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο σακχαρώδης διαβήτης παραμένει μεγάλος
παράγοντας κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου ανεξαρτήτως άλλων παραγόντων
(ηλικία, κάπνισμα κ.λ.π.). Σύμφωνα με έρευνες, το έμφραγμα του
μυοκαρδίου παρουσιάζεται 3-5 φορές και η καρδιακή ανεπάρκεια 5-6 φορές
συχνότερα σε διαβητικούς ασθενείς και αποτελούν τις κύριες αιτίες
θανάτου των ασθενών αυτών.
Όπως αναφέρει ο κ. Τρίκας, δεδομένης της ολοένα και αυξανόμενης
συχνότητας του σακχαρώδη διαβήτη και γενικότερα των μεταβολικών
νοσημάτων αλλά και της αυξημένης νοσηρότητας και θνητότητας που
προκύπτει από τις επιπλοκές τους, ιδιαίτερα στο καρδιαγγειακό σύστημα,
είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη για πρόληψη, έγκαιρη διάγνωση και
σωστή αντιμετώπιση των προβλημάτων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
