|
| | | |
Η ελληνική διατροφή ασπίδα στον καρκίνο του δέρματος
Μελβούρνη
H ελληνική διατροφή αποτελεί ασπίδα και για τον καρκίνο του δέρματος.
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε πρόσφατη έρευνα που έγινε στην Αυστραλία.
Σύμφωνα με την έρευνα στην ελληνική διατροφή οφείλεται και το γεγονός
ότι οι Έλληνες παρουσιάζουν χαμηλότερα ποσοστά μελανώματος από τους
Αυστραλούς.
Η ομογενής, επικεφαλής της Σχολής Διαιτολογίου και Διατροφής του
πανεπιστημίου Λα Τρομπ της Μελβούρνης, Κάθριν Ιτσιόπουλος, εξέφρασε
την ικανοποίησή της για τα πορίσματα της έρευνας και για το γεγονός
ότι αυτή η έρευνα λαμβάνεται υπόψη και στον σχεδιασμό της διατροφής
των παιδιών.
Εξάλλου, ανάλογη έρευνα για τη Μεσογειακή Διατροφή έγινε και από το
πανεπιστήμιο του Τελ Αβιβ και τα πορίσματά της παρουσιάστηκαν σε
διεθνές συνέδριο στο Σίδνεϊ.
Όπως εξήγησε η δρ Νίβα Σαφίρα, η υιοθέτηση διατροφικών συνηθειών που
ταιριάζουν στο πρότυπο της Μεσογειακής Διατροφής παίζει προστατευτικό
ρόλο και μειώνει τον κίνδυνο για ανάπτυξη του καρκίνου του δέρματος.
«Η Μεσογειακή Δίαιτα μας παρέχει μέσα από μία ποικιλία τροφίμων
(κραμβοειδή λαχανικά, ντομάτες, σκούρα πράσινα φυλλώδη λαχανικά,
εσπεριδοειδή φρούτα, φρέσκα βότανα, κρασί, ελαιόλαδο) πολύτιμα
βιοδραστικά μόρια με ισχυρές αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις
δράσεις, που συμμετέχουν στη θωράκιση του οργανισμού μας έναντι του
καρκίνου του δέρματος» είπε η Δρ. Σαφίρα και πρόσθεσε:
«Η συστηματική κατανάλωση φρούτων, λαχανικών και βοτάνων καθώς και
ψαριών πλούσιων σε ω-3 λιπαρά οξέα δίνει τέτοια προστασία ικανή να
μειώσει στο μισό τον κίνδυνο για την ανάπτυξη αυτού του καρκίνου.
Ενδεικτικά, τα εσπεριδοειδή φρούτα αποτελούν κύριες πηγές
β-κρυπτοξανθίνης, τα καρότα είναι πλούσια σε β-καροτένιο, και όλα μαζί
το δενδρολίβανο, το φασκόμηλο, τα κραμβοειδή και τα σκούρα πράσινα
φυλλώδη λαχανικά αποτελούν πλούσιες πηγές σε πολυφαινόλες, ουσίες
γνωστές για τις αντικαρκινικές τους ιδιότητες».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|